Ξεκαρδίστηκα με την “Ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ για δημοσίευση ισολογισμών (τα highlighted σχόλια δικά μου)
Για μια ακόμη φορά επιχειρείται η ανατροπή του καθεστώτος της υποχρεωτικής δημοσίευσης των ισολογισμών στις εφημερίδες που ισχύει με το νόμο 2190/1920, ο οποίος εφαρμόζεται μέχρι σήμερα. Οργανώσεις επιχειρηματιών, με τη συνδρομή γνωστών εκδοτικών επιχειρήσεων του ημερησίου και περιοδικού τύπου, πιέζουν για την κατάργηση της υποχρέωσης αυτής και την αντικατάστασή της με την δημοσίευση στο site που διατηρεί κάθε επιχείρηση, αδιαφορώντας για το ότι μια τέτοια ανατροπή.
Μέσα στον πανικό τους δεν πρόσεξαν ότι η τροπολογία προβλέπει την ανάρτηση των ισολογισμών στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο το οποίο είναι κρατικό. Επίσης δεν αντιλαμβάνονται ότι το να μας θυμίζουν ότι η υποχρέωση θεσπίστηκε το 1920! δεν τους εξυπηρετεί!
- Επιφέρει βαρύ πλήγμα στην ενημέρωση αλλά και στη διαφάνεια και το θεσμικό έλεγχο των οικονομικών στοιχείων όλων των εταιρειών (Α.Ε. και Ε.Π.Ε.) Μεγαλύτερη διαφάνεια από την ανάρτηση στο διαδίκτυο όπου τα στοιχεία είναι άμεσα διαθέσιμα σε οποιονδήποτε οποτεδήποτε δεν υπάρχει. Οι περισσότερες εφημερίδες που φιλοξενούν ισολογισμούς τυπώνονται σε λίγες χιλιάδες φύλλα ενώ κανείς πλέον δεν στηρίζεται σε αυτές για την άντληση οικονομικών στοιχείων εταιρειών
Μειώνει τα έσοδα των ασφαλιστικών Ταμείων των εργαζομένων στο χώρο του Τύπου Πρέπει επιτέλους οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες του χώρου του τύπου να πληρώνουν τις δικές τους ασφαλιστικές και εργοδοτικές εισφορές όπως κάνουν όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι και εργοδότες των άλλων "χώρων".
Δυναμιτίζει την εύθραυστη ισορροπία στην αγορά εργασίας στο χώρο των ΜΜΕ, συντείνοντας στην κατάργηση θέσεων εργασίας. Όπως με τον εξηλεκτρισμό καταργήθηκαν οι θέσεις εργασίας των φανοκόρων και με τα ανοξείδωτα σκεύη των γανωματήδων έτσι το διαδίκτυο έχει ανατρέψει συθέμελα τα επιχειρηματικά μοντέλα του παρελθόντος, περιορίζοντας τις θέσεις εργασίας στον παραδοσιακό (έντυπο) τύπο δημιουργώντας όμως χιλιάδες άλλες θέσεις σε άλλους τομείς.
- Ευνοεί, σκανδαλωδώς, μεγάλες επιχειρήσεις.Οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν ζορίζονται καθόλου με τα 3-5 χιλιάρικα που στοιχίζει η δημοσίευση. Είναι οι δεκάδες χιλιάδες μικρές Α.Ε. που βογγάνε.
- Η δημοσίευση στο Διαδίκτυο των οικονομικών στοιχείων, εκ των πραγμάτων, κρίνεται επισφαλής (κίνδυνος αλλοίωσης των στοιχείων) σε σχέση με το γραπτό τύπο.Το σύνολο των μετοχών των εταιρειών, οι οποίες είναι αξιόγραφα, ενσωματώνουν δηλαδή οικονομική αξία, είναι σε ηλεκτρονική μορφή (άϋλοι τίτλοι). Όσο κίνδυνο αλλοίωσης έχουν οι άϋλοι τίτλοι όλων των μεγάλων χρηματιστηρίων του κόσμου τόσο έχουν και οι ισολογισμοί.
- Καταστρατηγεί στην πράξη την ισότιμη ενημέρωση των πολιτών. Το διαδίκτυο είναι διαθέσιμο παντού και πάντοτε (στο σπίτι, στο γραφείο, στο δρόμο στο λάπτοπ, στο έξυπνο κινητό, στο ipad, στο internet café κλπ). Δεν υπάρχει πιο ισότιμο μέσο στον κόσμο. Ας μην ξεχνάμε ότι το διαδίκτυο υπήρξε το ισχυρότερο εργαλείο των κινημάτων δημοκρατίας π.χ. πρόσφατα στη _Βόρειο Αφρική.
Εξάλλου, όπως και η Ευρωπαϊκή Ένωση Εκδοτών Εφημερίδων τονίζει είναι χρέος της πολιτείας να εξασφαλίζει «ένα ικανό επίπεδο διαφάνειας και ασφάλειας όσον αφορά στις δραστηριότητες των εισηγμένων και μη εταιρειών αλλά και να καθιστά δυνατή μια ίση και χωρίς διακρίσεις πρόσβαση στις χρηματοπιστωτικές πληροφορίες για όλους τους ενδεχόμενους επενδυτές. Το διαδίκτυο και πολύ περισσότερο οι ιστοσελίδες των επιχειρήσεων είναι αυτονόητο ότι δεν μπορούν να αναπληρώσουν την πληροφόρηση του κοινού, την αξιοπιστία, την ασφάλεια και την διαφάνεια που παρέχει η δημοσίευση στην εφημερίδα».
Η δημοσίευση γίνεται στο κρατικό Γενικό Εμπορικό Μητρώο με το οποίο συνδέεται αυτόματα, μεταξύ άλλων, και η εφορία. Ας ρωτήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση Εκδοτών Εφημερίδων εάν υπάρχει άλλη Ευρωπαϊκή χώρα που να υποχρεώνει τις εταιρείες να δημοσιεύουν ισολογισμούς και μάλιστα σε τρείς! εφημερίδες.
Εάν, μάλιστα, ληφθεί υπ’ όψιν ότι το κόστος για κάθε επιχείρηση είναι περίπου 415 ευρώ το χρόνο, αντιλαμβάνεται κανείς ότι άλλοι είναι οι λόγοι και όχι οι οικονομικοί για τους οποίους οι επιχειρήσεις ζητούν την κατάργηση της δημοσίευσης των ισολογισμών στις εφημερίδες.
Το κόστος είναι τουλάχιστον 2.000 ευρώ και στις περιπτώσεις που απαιτείται και δημοσίευση στον τοπικό τύπο πολύ υψηλότερο.
Δεν πρόκειται για μεθοδεύσεις αλλά για αίτημα του συνόλου των παραγωγικών φορεών (ΣΕΠΕΕ, ΣΕΒΕ, ΣΒΒΕ, ΣΕΛΠΕ, ΕΣΠ, ΕΒΕΠ, Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο, Κλωστοϋφαντουργοί, ΕΠΕΔΜΕΔΕ, ΕΛΣΕΒΒΥΕ ενώ αποτελεί πάγιο αίτημα του ΣΕΒ) προς τους αρμόδιους Υπουργούς που εστάλη και ως δελτίο τύπου το οποίο οι υποκριτές υπέρμαχοι της “διαφάνειας και της ισότιμης ενημέρωσης των πολιτών” δεν δημοσίευσαν,
