Διαβάζοντάς το θυμήθηκα τον Ελληνο-Ιρλανδό συγγραφέα Λευκάδιο Hearn που έγραφε στο βιβλίο του “Ιαπωνία, μία απόπειρα ερμηνείας” τα ακόλουθα: “Όταν είχαν καθορισθεί οι μισθοί [των αξιωματικών] είκοσι χρόνια πριν [εννοεί σε σχέση με το 1904] τα ενοίκια των σπιτιών ήταν φθηνά: ένα καλό σπίτι σε οποιοδήποτε σημείο του Τόκιο ενοικιαζόταν προς 3-4 γιεν μηνιαίως. Σημερα στο Τόκιο ένας αξιωματικός δεν μπορεί να νοικιάσει ούτε ένα πολύ μικρό σπίτι με λιγότερο από 19 ή 20 γιέν και οι τιμές των τροφίμων έχουν τριπλασιαστεί. Ωστόσο υπήρξαν ελάχιστα παράπονα. Οι αξιωματικοί που ο μισθός τους δεν τους επιτρέπει πιά να νοικιάζουν σπίτι μένουν σε ενοικιαζόμενα δωμάτια όπου μπορούν. Πολλοί εξ αυτών υποφέρουν αλλά όλοι είναι υπερήφανοι για το προνόμιο να υπηρετούν [την πατρίδα] και κανείς τους δεν σκέπτεται να παραιτηθεί”.
Οι προσληφθέντες κυρίως με ρουσφέτι συνοριοφύλακες που φυλούσαν τα σύνορα στο κέντρο της Αθήνας παραπονούνται για τις “συνθήκες διαμονής στη σχολή αστυφυλάκων”. Όταν υπηρέτησα στο Ναυτικό οι συνθήκες διαμονής απείχαν από αυτές που προσφέρει η «Μεγάλη Βρεταννία» ενώ ο μηνιαίος μισθός μου ήταν λιγότερο από τρία (3) ευρώ. Προσωπικά είχα (και έχω) σοβαρές ενστάσεις για την στρατιωτική θητεία και την οργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων γενικά (απορώ πως η τρόικα δεν έχει πάρει ακόμη χαμπάρι πόσες δεκάδες χιλιάδες άχρηστοι μόνιμοι πολιτικοί υπάλληλοι (ΜΠΥ/ΣΕΙΔ) «εργάζονται» στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας). Ωστόσο ούτε οι κληρούχες μου ούτε εγώ παραπονεθήκαμε.
Είναι καιρός όμως να παραπονεθούμε για την κτηνώδη φορολογία η οποία καταλήγει στο να συντηρεί κακομαθημένους συμπολίτες μας που προσλήφθηκαν με ρουσφέτι και ως εκ τούτου δεν αντιλαμβάνονται στο ελάχιστο την έννοια του καθήκοντος. Ενδεχομένως, στατιστικά, οι άνθρωποι που δεν έχουν την αίσθηση του καθήκοντος να είναι περισσότεροι από όσους την έχουν. Δεν είναι όμως σε καμία περίπτωση κατάλληλοι να υπηρετούν σε ορισμένες κατηγορίες θέσεων (αστυνομία, ένοπλες δυνάμεις, δικαστικό σώμα, εκπαίδευση). Η καταλληλότητα όμως, και το ρουσφέτι δεν συμβαδίζουν.
* φιλοξενήθηκε ευγενώς στη στήλη "Γράμματα Αναγνωστών" στην Καθημερινή της 2.9.2012
Είναι καιρός όμως να παραπονεθούμε για την κτηνώδη φορολογία η οποία καταλήγει στο να συντηρεί κακομαθημένους συμπολίτες μας που προσλήφθηκαν με ρουσφέτι και ως εκ τούτου δεν αντιλαμβάνονται στο ελάχιστο την έννοια του καθήκοντος. Ενδεχομένως, στατιστικά, οι άνθρωποι που δεν έχουν την αίσθηση του καθήκοντος να είναι περισσότεροι από όσους την έχουν. Δεν είναι όμως σε καμία περίπτωση κατάλληλοι να υπηρετούν σε ορισμένες κατηγορίες θέσεων (αστυνομία, ένοπλες δυνάμεις, δικαστικό σώμα, εκπαίδευση). Η καταλληλότητα όμως, και το ρουσφέτι δεν συμβαδίζουν.
* φιλοξενήθηκε ευγενώς στη στήλη "Γράμματα Αναγνωστών" στην Καθημερινή της 2.9.2012
No comments:
Post a Comment