Με αφορμή πρόσφατη δήλωση συμπαθούς πολιτικού της πλειοψηφίας, του τύπου «τώρα που τελείωσαν οι διακοπές, σηκώνουμε τα μανίκια και δίνουμε τα πάντα χωρίς ηττοπάθεια» και χωρίς να σταθώ ιδιαίτερα στο ότι υπό τις παρούσες συνθήκες το γεγονός ότι η κυβέρνηση πήγε διακοπές μόνο αναισθησία δείχνει, μοιράζομαι μαζί σας δύο ιστορίες.
Προ πολλών δεκαετιών ένας πλωτάρχης του Πολεμικού (Βασιλικού τότε) Ναυτικού, του μόνου ενδόξου όπλου μας που δεν έχει υποστείλει ποτέ τη σημαία, υπηρετούσε ως κυβερνήτης αποβατικού. Σε μία άσκηση έπρεπε το εν λόγω σκάφος να πραγματοποιήσει τον σκοπό για τον οποίο ναυπηγήθηκε, δηλαδή να βγει στην άμμο και να κατεβάσει φαντάρους και οχήματα. Σε αυτές τις περιπτώσεις το αποβατικό κατευθύνεται προς την ακτή και λίγο πριν φθάσει ρίχνει την άγκυρα ώστε κατ’ αρχήν να μπορεί να ελέγξει καλύτερα την ταχύτητά του κατά την προσέγγιση και στη συνέχεια να «κρατάει» την πρύμνη του. Ο, γνωστός για τις περιορισμένες ικανότητές του, κυβερνήτης υπολόγισε λάθος και έδωσε εντολή να πέσει η άγκυρα τουλάχιστον ένα μίλι ενωρίτερα από το σημείο όπου έπρεπε. Αποτέλεσμα ήταν να ξετυλιχθεί το σύνολο της καδένας και λόγω των τεράστιων δυνάμεων να αποκολληθεί ο εργάτης μαζί με ένα καλό κομμάτι της πρύμνης. Ο απίστευτος πλωτάρχης της ιστορίας μας δεν κατάλαβε τίποτε από τη γέφυρα όπου βρισκόταν και λίγο αργότερα δίνει εντολή μέσω της ενδοσυνεννόησης σε ότι είχε μείνει από την πρύμνη «Αγάντα (κράτα) μία – γλυκά!».
Σε παρόμοια περίπτωση ανικανότητας οι χειρούργοι του ΝΙΜΙΤΣ κυκλοφορούσαν το ακόλουθο ανέκδοτο για συνάδελφό τους. Εγχείριζε λέει ο συνάδελφος και ο ασθενής απεβίωσε κατά την διάρκεια της επέμβασης. Ανεβαίνει ο ασθενής στον Άγιο Πέτρο σκασμένος στα γέλια. Τέκνον μου το λέει ο Άγιος Πέτρος εσύ λέει μόλις πέθανες. Γιατί γελάς; Να λέει ο εκλιπών. Εγώ έχω πεθάνει ένα τέταρτο και αυτός ο [.....] με ράβει ακόμη.
Αφιερωμένες στο κυβερνητικό επιτελείο που αναζητά «αφήγηση» για τη ΔΕΘ.
No comments:
Post a Comment