Μηδενί δίκην δικάσης, πριν αμφοίν μύθον ακούσης

Την ίδια περίπου εβδομάδα είδα τα προγράμματα δύο εκδηλώσεων. Η μία της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος με θέμα την ισότητα στις αμοιβές μεταξύ των δύο φίλων και η άλλη της "Εστίας πατερικών μελετών της Ιεράς Μητροπόλεως Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού σε συνεργασία με το αντιαιρετικό (sic) γραφείο αυτής" με αντικείμενο "Yoga δεν θα πάρω".


Για την πρώτη, περί ισότητος των δύο φίλων, εκδήλωση η ιστοσελίδα των οργανωτών αναφέρει ότι "χαιρετισμό απεύθυνε (sic) η Περιφερειάρχης Αττικής, κυρία Ρένα Δούρου (σ.τ.σ γνωστή για το έργο της σε θέμα ισότητας των συγγενών στους διορισμούς)  και η Επικεφαλής του Τομέα Ισότητας της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας, κυρία Φωτεινή Βρύνα. Το συντονισμό της εκδήλωσης είχε η δημοσιογράφος κυρία Μάρθα Λεκκάκου. Ομιλήτριες στην εκδήλωση ήταν η κυρία Μαρία Καραμεσίνη, Διοικήτρια ΟΑΕΔ, η κυρία Σοφία Οικονομάκου, Πρόεδρος Κεντρικής Ένωσης Ευρωπαϊκών Επιμελητηρίων & Πρόεδρος Εθνικού Επιμελητηριακού Δικτύου Ελληνίδων Γυναικών Επιχειρηματιών και η κυρία Αγγελίνα Μιχαηλίδου, Επίτιμη Πρόεδρος Γυναικών Manager & Επιχειρηματιών της ΕΕΔΕ."


Οργάνωσε δηλαδή η Ένωση Περιφερειών μία ημερίδα με θέμα την ισότητα στην οποία μίλησαν μόνο γυναίκες χωρίς να αντιλαμβάνεται το οξύμωρο (έως γελοίο) του θέματος. Το γελοιόμετρο όμως κυριολεκτικά έσπασε στην εκδήλωση του σύγχρονου Τορκεμάδα (θυμάμαι στο σχολείο ότι αποκαλούσαμε έναν κατά τα λοιπά αξιαγάπητο θεολόγο "Τορκεμάδα το χριστιανικόν κτήνος") για την αιρετικότητα της γιόγκα. Το θέμα προσέγγισαν ειδικός ερευνητής της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων (υπάρχει και τέτοια), καθηγητές Θεολογίας, ένας δικηγόρος-συγγραφέας (καταστροφικός συνήθως για την δεύτερη ιδιότητα συνδυασμός) και την συντόνισαν δύο παπάδες. Προκειμένου να μην μιανθεί ο χώρος και το ακροατήριο από τα αιρετικά κελεύσματα της γιόγκα η ημερίς άνοιξε με βυζαντινούς ύμνους από την χορωδία "Εν Ψαλτηρίω".

Δεν θα σταθώ στην "αιρετικότητα" της γιόγκα γιατί όσο η εκκλησία απομακρύνεται από την πραγματικότητα και τους νέους τόσο το καλύτερο. Το ενδιαφέρον στην Ελλάδα είναι ότι, με εξαίρεση τα επιστημονικά fora, οι εκδηλώσεις θυμίζουν συνήθως αυτές που γίνονταν στα αλήστου μνήμης Σοβιέτ όπου ακουγόταν μόνο η "επίσημη" γραμμή ενώ εάν κάποιος εκ των συμμετεχόντων έπεφτε σε δυσμένεια η παρουσία του σβηνόταν εκ των υστέρων από τις φωτογραφίες με αερογράφο (τότε δεν υπήρχε photoshop και οι Σοβιετικοί είχαν φθάσει την τέχνη της παραποίησης στο ζενίθ).

Για τους παπάδες που θεωρούν αιρετικό τον Αριστοφάνη που έγραψε στις "Σφήκες" το περίφημο "μηδενί δίκην δικάσης, πριν αμφοίν μύθον ακούσης" του Φωκυλίδη, το καταλαβαίνω. Οι σουφραζέτες της Ενώσεως Περιφερειών χάθηκε να καλέσουν και έναν (κανονικά θα έπρεπε να έχει ισάριθμους) άνδρα;

Αλλά όπως έγραψε ο Άγγελος Βλάχος, χωρίς καμία απολύτως διάθεση ειρωνείας:

Ξεύρεις τὴν γῆ ποὐ ἀνθεῖ
φαιδρὰ πορτοκαλέα
καὶ κοκκινίζει ἡ σταφυλὴ
καὶ θάλλει ἡ ἐλαία;
Ὦ! δὲν τὴν ἀγνοεῖ κανείς,
εἶναι ἡ γῆ ἡ Ἑλληνίς.

Εφαρμοσμένος φορολογικός σουρεαλισμός με την "βούλα" της τρόικας

Στο νομοσχέδιο που πρέπει να ψηφισθεί έως αύριο (15/7) προκειμένου να προχωρήσει το τρίτο σχέδιο διάσωσης περιλαμβάνονται οι ακόλουθες διατάξεις

«7. Κατ΄ εξαίρεση των διατάξεων των παραγράφων 2 και 3 του παρόντος άρθρου, στις περιοχές της παρ.4 του άρθρου 21 του ν.2859/2000, με πληθυσμό άνω των τεσσάρων χιλιάδων εκατό (4.100) μόνιμων κατοίκων, με βάση την τελευταία εθνική απογραφή, το ανώτατο όριο των συναλλαγών σε μετρητά ορίζεται σε εβδομήντα (70) ευρώ ανά συναλλαγή, εκτός από τις συναλλαγές που γίνονται με δημόσιο φορέα. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης και Οικονομικών καθορίζεται κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή της παρούσας παραγράφου.» β. Στο άρθρο 20 του ν.3842/2010 προστίθεται παράγραφος 8 ως εξής: «8. Το ποσό του ΦΠΑ που αναλογεί στο σύνολο των συναλλαγών, οι οποίες εμπίπτουν στις ρυθμίσεις των παραγράφων 2,3 και 7 του παρόντος άρθρου και διενεργούνται με οποιονδήποτε τρόπο και ιδίως μέσω χρήσης πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας, ηλεκτρονικής τραπεζιτικής (e-banking), τραπεζικής κατάθεσης 13 σε εξόφληση τιμολογίου ή τραπεζικής επιταγής, δεσμεύεται από την τράπεζα και αποδίδεται κατευθείαν στο δημόσιο εντός πέντε (5) ημερών από τη διενέργεια της πληρωμής. Σε περίπτωση φορολογουμένων που υποβάλλουν δήλωση ΦΠΑ, η τράπεζα χορηγεί βεβαίωση για το εισπραχθέν ποσό ΦΠΑ, ώστε να υπολογίζεται στη δήλωση του φορολογουμένου. Για τις υπηρεσίες αυτές τα τραπεζικά ιδρύματα δεν χρεώνουν δαπάνες ή οποιαδήποτε αμοιβή. Με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων ρυθμίζεται η διαδικασία εφαρμογής της διάταξης της παρούσας παραγράφου, καθώς και κάθε ζήτημα σχετικά με την απόδοση και την επιστροφή ΦΠΑ.»

Πρακτικά το όριο συναλλαγών με μετρητά μειώνεται από τα πεντακόσια (500€) ευρώ που είναι σήμερα στα εβδομήντα ευρώ (70€) ! για πόλεις με πληθυσμό έως 4.100 κατοίκους! (εδώ οι μελετητές του εφαρμοσμένου σουρεαλισμού θα πρέπει να ερευνήσουν πώς προέκυψε αυτός ο αριθμός). Το εν λόγω ποσό είναι ιδιαίτερα χαμηλό ώστε από την μία πλευρά να μην επηρεάζει ουσιαστικά την φοροδιαφυγή αλλά να ταλαιπωρεί φρικτά τους νομοταγείς επιχειρηματίες προσθέτοντάς τους σημαντικό κόστος τραπεζικών προμηθειών αλλά και διαχείρισης.

Ο εφαρμοσμένος σουρεαλισμός συνεχίζεται αφού ο αναλογών ΦΠΑ θα αποδίδεται αυτομάτως από τις τράπεζες στο κράτος ασχέτως του εάν μία επιχείριση είναι πιστωτική (δηλαδή της οφείλει ΦΠΑ το δημόσιο). Η Τράπεζα θα χορηγεί ένα "πιστοποιητικό" πληρωμής το οποίο θα χρησιμοποιείται στην μηναία δήλωση αυξάνοντας σημαντικά το διαχειριστικό κόστος στoυς συνεπείς ενώ για τους "πιστωτικούς" θα μπορεί να κορνιζωθεί και να τους θυμίζει πόσο ανόητοι ήταν όταν αποφάσισαν να επενδύσουν στη χώρα.

Επί της ουσίας το μέτρο δεν επηρεάζει όσους δεν εκδίδουν έτσι και αλλιώς αποδείξεις που είναι και το βασικό πρόβλημα στην φοροδιαφυγή. Ταυτόχρονα, εάν το συγκεκριμένο μέτρο εντάσσεται στην προσπάθεια "σύλληψης" της φοροδιαφυγής των ελεύθερων επαγγελματιών τότε θα έπρεπε να συνδυαστεί με εξορθολογισμό του εντελώς παράλογου φορολογικού συστήματος το οποίο απαιτεί 23% ΦΠΑ, 29% φόρο, 5,000 Ευρώ ετησίως ΟΑΕΕ, 1.000 τέλος επιτηδεύματος, 100% προκαταβολή φόρου με αποτέλεσμα να μην αφήνει ούτε ευρώ στην τσέπη όσων μικρομεσαίων δηλώνουν τα πραγματικά τους εισοδήματα.

Κανένα αποσπασματικό μέτρο καταπολέμησης της φοροδιαφυγής δεν απέδωσε στην Ελλάδα, απλούστατα γιατί δεκαετίες συσσωρευμένων τέτοιων μέτρων έχουν συνθέσει ένα φορολογικό σύστημα "Φρανκενστάϊν" που τραβά από μόνο τη χώρα στον γκρεμό. Σήμερα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ένας ενιαίος συντελεστής (flat tax) για όλους χωρίς εξαιρέσεις και ασχέτως πηγής εισοδήματος με ταυτόχρονη κατάργηση δεκάδων επιμέρους φόρων. Γιατί έτσι όπως έχουν τα πράγματα σήμερα,  με το παρόν φορολογικό σύστημα δεν υπάρχει καμία ελπίδα.

Δάσκαλε που δίδασκες ή η μπαταχτσού και ακατάσχετη Γενική Γραμματέας Εσόδων

Πρόσφατα συμπολίτης μας που δικαιώθηκε δικαστικά, επιχείρησε να εισπράξει τα οφειλόμενα από το Δημόσιο,ο κατάσχοντας τις εισπράξεις της Δ.Ο.Υ. Α' Αθηνών. Σημειωτέον ότι η αντίστροφη διαδικασία, αυτή δηλαδή της κατάσχεσης λογαριασμών ιδιωτών από το κράτος έχει αυτοματοποιηθεί από την Γενική Γραμματεία Εσόδων με τα e-κατασχετήρια, βάσει της σχετικής ΠΟΛ με αριθμό 1257/2013. Αυτή βεβαίως δεν μεριμνά και για την "άρση της κατάσχεσης, μερικής ή και ολικής καθώς και η συμπληρωματική δήλωση τρίτου" οι οποίες "δεν εντάσσονται στην ηλεκτρονική διαδικασία, αλλά γίνονται σύμφωνα με την ισχύουσα χειρόγραφη" (δηλαδή σε τρία τέρμενα).

Οι εκεί εφοριακοί συμπεριφέρθηκαν όπως ο χειρότερος των φοροφυγάδων, κλειδώνοντας την πόρτα και αρνούμενοι να πληρώσουν τα οφειλόμενα, όπως προέβλεπε η σχετική απόφαση της δικαιοσύνης. Βλέπετε ο δύσμοιρος πολίτης, που χρειάστηκε 15 χρόνια να δικαιωθεί, δεν είχε την δυνατότητα αυτόματης ηλεκτρονικής κατάσχεσης. Μετά το συμβάν η ΓΓ Εσόδων εξέδωσε την ακόλουθη, απίθανη, ανακοίνωση:

«Με αφορμή το περιστατικό που συνέβη σήμερα, 05-06-2015 και ώρα 10η πρωινή στην Α΄ Δ.Ο.Υ. Αθηνών, κατά το οποίο δικαστικός επιμελητής με βάση τίτλο εκτελεστό κατά του Δημοσίου επιχείρησε να κατασχέσει τις εισπράξεις της ανωτέρω υπηρεσίας καθώς και τον εξοπλισμό αυτής, επισημαίνεται ότι, η Γενική Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων Κατερίνα Σαββαϊδου, μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός και με σκοπό τη διασφάλιση των δημοσίων εσόδων και την εύρυθμη λειτουργία της υπηρεσίας, επικοινώνησε με την Προϊσταμένη της Δ.Ο.Υ., με την Αστυνομία, με τον Εισαγγελέα Υπηρεσίας και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, έδωσε οδηγίες στην Προϊσταμένη της Δ.Ο.Υ. και ζήτησε να σταματήσει αμέσως η διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης, κάτι που έγινε τελικά.
Η Γενική Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων επεσήμανε ότι η διαδικασία αυτή είναι αντίθετη με τις κείμενες διατάξεις καθώς:
α) Σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 3 του άρθρου 81 του ν. 4270/2014 περί Δημοσίου Λογιστικού «οι εισπράξεις δημοσίων εσόδων που πραγματοποιούνται από τους διαχειριστές ή τους ταμίες των Δ.Ο.Υ., τους ειδικούς ταμίες ή τα πρόσωπα (φυσικά ή νομικά) στα οποία έχει ανατεθεί η είσπραξη καθώς και το περιεχόμενο των χρηματοκιβωτίων των Δ.Ο.Υ. είναι ακατάσχετα».
β) Σύμφωνα με το άρθρο 966 του Αστικού Κώδικα, όπως αυτό έχει ερμηνευτεί από τη θεωρία και κριθεί από την νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων εξαιρούνται της κατάσχεσης ως πράγματα εκτός συναλλαγής, τα πράγματα που εξυπηρετούν δημόσιους σκοπούς, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται τα μέσα στέγασης και λειτουργίας των Δημόσιων Υπηρεσιών (μηχανήματα, έπιπλα κ.α. που χρειάζονται οι δημόσιες υπηρεσίες για τη διεξαγωγή του έργου τους), και ως εκ τούτου είναι ακατάσχετα.
Οι διατάξεις αυτές έχουν τεθεί προκειμένου να μην παρακωλύεται η λειτουργία των Δ.Ο.Υ. ενώ η παραβίασή τους ενέχει σύμφωνα με το άρθρο 259 του Ποινικού Κώδικα, τον κίνδυνο διάπραξης ποινικού αδικήματος το οποίο διώκεται αυτεπαγγέλτως».

Η "διασφάλιση των δημοσίων εσόδων" δεν έχει καμία σχέση με την καταβολή οφειλών του κράτους προς τον πολίτη, για τις οποίες η δικαιοσύνη έχει αποφασίσει τελεσίδικα υπέρ του δεύτερου. Πρόκειται για οφειλή του κράτους προς τον πολίτη και όχι υποχρέωση του πολίτη προς αυτό.

Η δε "εύρυθμη" λειτουργία της υπηρεσίας (δεν νομίζω ότι υπάρχει Έλλην πολίτης που θα την χαρακτήριζε έτσι) ουδόλως θα επηρεαζόταν αφού, για παράδειγμα, τα ταμεία των τραπεζών διενεργούν ευρύθμως χιλιάδες εισπράξεις και αναλήψεις ημερησίως, τελευταία δε πολύ περισσότερες από τις δεύτερες.  Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ η ΓΓΔΕ στα "αρπάζει" ακαριαία αφού οι πληρωμές φόρων γίνονται ηλεκτρονικά και τα χρήματα μεταφέρονται στον λογαριασμό της αυθημερόν, όταν είναι να επιστρέψει χρήματα, χρειάζεται απροσδιόριστο διάστημα για να εγκριθεί η επιστροφή (π.χ. ΑΦΕΚ) και περίπου 20 μέρες μετά την έγκριση αυτής για να μεταφερθούν τα χρήματα αφού κάθε εφορία στέλνει ταχυδρομικά τις εντολές στην Τράπεζα της Ελλάδος η οποία τις επεξεργάζεται με το πάσο της.

Εκεί όμως που η κυρία Σαββαϊδου πραγματικά ξεπερνά τον εαυτό της, είναι όταν απειλεί με ποινική δίωξη "για παρακώλυση της λειτουργίας των Δ.Ο.Υ." όποιου έχει στα χέρια του απόφαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης και προσπαθεί να την εκτελέσει. Πέρα από το ότι καμία Δ.Ο.Υ. δεν λειτουργεί σωστά λόγω "αυτό-παρακώλυσης", η ανωτέρω απειλή θα έπρεπε κανονικά να αφορά την ίδια την Γενική Γραμματέα Εσόδων για την οποία πρέπει να εξεταστεί το κατά πόσον με την ανακοίνωση αυτή, υπέπεσε στο αδίκημα της εκβίασης και της απιστίας προς την υπηρεσία.

Το μεγαλύτερο όμως ενδιαφέρον έγκειται στο ότι κα Σαββαϊδου δεν έκανε καμία απολύτως αναφορά στον δικαιωμένο δικαστικά πολίτη ούτε μπήκε στον κόπο να τον κατευθύνει στην δέουσα διαδικασία ώστε να πάρει τα χρήματα που του οφείλει. Βλέπετε η ακατάσχετη κα Σαββαϊδου είναι Γενική Γραμματέας Εσόδων και όχι Εξόδων και το Ελληνικό Δημόσιο, ο μεγαλύτερος μπαταχτσής της Ευρωπαϊκής Ηπείρου, πλερώνει μόνο και με το ζόρι μισθούς και συντάξεις.

Μετά από όλα αυτά νομίζω ότι η κυρία αυτή πρέπει να σταματήσει να ομιλεί περί φοροδιαφυγής και περί συμμόρφωσης γιατί με την στάση της νομιμοποίησε για μία ακόμη φορά την φοροδιαφυγή. Όταν το ίδιο το κράτος συμπεριφέρεται σαν παπατζής στο Μοναστηράκι πώς περιμένει ο πολίτης να το σεβαστεί;

*φιλοξενήθηκε ευγενώς μετά από κατάλληλο editing, στο φύλο της 18/7/2015 της "Καθημερινής" υπό τον τίτλο "Η περιφρόνηση του πολίτη βλάπτει την φοροδιαφυγή"

Τα ενοίκια των καταστημάτων στην Γλυφάδα και η τραγωδία των μνημονίων

Παλαιά μου συμμαθήτρια ανήρτησε (δεν μου αρέσει το "ανάρτησε") το ακόλουθο σχόλιο στο facebook.

¨Καλημέρα
Σας παρακαλώ βοηθήστε με να καταλάβω..!! Γιατί στη Γλυφάδα τα ενοίκια καταστημάτων Λιανικής αυξάνονται και οι ιδιοκτήτες ζητούν από 30% έως 50% πάνω;;;;!
- Το Εμπόριο βρίσκεται στη χειρότερη του περίοδο
- Ήδη καταγράφονται μειώσεις τζίρων 20-30%
- Οι μικρομεσαίοι καταστηματάρχες πνίγονται από τα χρέη σε ΟΑΕΕ, ΙΚΑ και Εφορία!!!!
Γιατί στη Γλυφάδα αυξάνονται τα ενοίκια αντί να μειώνονται ;;;;
Υ.Γ μιλάω για καταστήματα που δεν υπάρχει ενδιαφέρον για επιχείρηση εστίασης ή δεν επιτρέπει το καταςτατικο του ακινήτου !!!! "

Σταχυολογώ ορισμένα από τα σχόλια (με τα αντίστοιχα ορθογραφικά τους λάθη)

"Καλημέρα δυστυχώς η λεγόμενη κρίση δεν είναι για τους ιδιοκτήτες αν αναλογιστεί κανείς ότι την αύξηση που ζητάνε κάθε χρόνο δεν γίνεται να την περάσουμε στα εμπορεύματα."


"Γιατί ακόμη και μέσα στη κρίση που καταστρεφομαστε καθημερινά.. ακόμη δεν έχουμε ενώθει σαν επαγγελματίες σε ένα κοινό μέτωπο, και κοιτάει ο καθένας τον εαυτό του.. Βέβαια και αρκετοί ιδιοκτήτες.. Ζούνε σε ένα γυάλινο κόσμο παρέα με τους πολιτικούς που μας φέρανε στη καταστροφή.."

"Απλά δεν καταλαβαίνουν η δεν θέλουν να καταλάβουν για το πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα. Το ίδιο πρόβλημα έχω και εγώ με τον ιδιοκτήτη μου. Δύο χρόνια τον παρακαλάω για μείωση και μου λέει δεν μπορώ δεν βγαίνω. Στην κοσμάρα τούς !!!!!!!!!!!!!!!"

"ΜΗΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΝΘΕΙ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΣΤΗ ΓΛΥΦΑΔΑ;ΜΗΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ Η ΓΛΥΦΑΔΑ "ΑΠΛΗΣΙΑΣΤΗ" ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ;;"

"πρεπει να κανουμε ενα συνβουλειο ολοι η καταστηματαρχες τις γλυφαδας να αποφασισουμε απο κοινου ενοικιαστες και ιδιοκτιτες για τα ενοικια εστω οσο γινεται δεν επιτρεπεται να δουλευουμε 2 εβδομαδες τον μηνα για να μαζεψουμε το ενοικιο !!!!!"

Η δική μου, επιστημονική, απάντηση ήταν ότι στην αγορά ακινήτων προς ενοικίαση οι τιμές διαμορφώνονται, όπως σε κάθε άλλη αγορά, με βάση την προσφορά και την ζήτηση. Όσο αυξάνεται η προσφορά οι τιμές πέφτουν και όσο αυξάνεται η ζήτηση ανεβαίνουν. Η αύξηση που παρατηρείται (προσοχή, η παρατήρηση πρέπει να αφορά πραγματικά συμβόλαια και όχι στατιστική του καφενείου) λογικά πρέπει είτε να ακολουθεί αντίστοιχη άνοδο της ζήτησης ή οι ιδιοκτήτες να προσδοκούν αύξηση αυτής στο άμεσο μέλλον.

Έχει ενδιαφέρον ότι ο Ρωμιός για ένα τόσο απλό θέμα όπως η διαμόρφωση των τιμών σε μία αγορά καταφεύγει στην καλύτερη περίπτωση στο συναίσθημα και στην χειρότερη στην συνωμοσία. Δεν αντιλαμβάνεται ότι η οικονομία και οι αγορές έχουν τους δικούς τους κανόνες και ότι οι τιμές διαμορφώνονται ελεύθερα. Σε μία οικονομική σχέση το κάθε μέρος λειτουργεί με γνώμονα την μεγιστοποίηση του οφέλους του, χωρίς δάκρυα, υστερίες και συνωμοσίες. Όταν ένα τόσο απλό ζήτημα όπως οι τιμές των ενοικίων σε μία περιοχή οδηγεί τόσο γρήγορα στον σουρεαλισμό δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η Πορτογαλία έχει βγει στις αγορές απ' όπου αντλεί χρήματα με αρνητικό επιτόκιο και εμείς βουλιάζουμε στους φόρους, στα χρέη και στην ύφεση.

Τι σημαίνει "παραγωγική ανασυγκρότηση" στα συριζέϊκα

Ενθαρρυμένος από το ενδιαφέρον του κοινού για την ιδιαίτερη ορολογία της νέας ελληνικής κυβέρνησης θεωρώ σημαντική την ανάλυση ενός άλλου κορυφαίου όρου του Syriza-speak, αυτού της "παραγωγικής ανασυγκρότησης". Δεν πρόκειται για πολιτικώς ορθή ονομασία άλλης έννοιας (π.χ. "τρόικα-brussels group") διότι και εδώ έχουμε να κάνουμε με την περίπτωση "βαφτίζουμε το κρέας ψάρι".

Έτσι "παραγωγική ανασυγκρότηση" στην διεθνή επιστημονική ορολογία είναι η εξασφάλιση των προϋποθέσεων ώστε η χώρα να εξάγει διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα δηλαδή μεταρρυθμίσεις (π.χ. απελευθέρωση αγοράς ενέργειας το κόστος της οποίας καταστρέφει την βιομηχανία, αντιμετώπιση αγκυλώσεων στα εργασιακά, δραστική μείωση γραφειοκρατίας και εμποδίων, αποκατάσταση λειτουργίας δικαιοσύνης κλπ) σε συνδυασμό με την προσέλκυση επενδύσεων.


Προκειμένου να προσεγγίσουμε την έννοια στα συριζέϊκα θα αναλύσουμε τις ενέργειες που έχουν γίνει έως τώρα με στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση.

- Χρηματοδότηση 30 εκ ευρώ (πιθανώς παράνομη κρατική ενίσχυση) στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης το κόστος παραγωγής της οποίας είναι 700 ευρώ ο τόνος έναντι 400 ευρώ που "πιάνει" στην αγορά.

- Συμφωνία 500εκ ευρώ με την Lockheed Martin για αναβάθμιση στην ΕΑΒ πέντε αρχαίων αεροπλάνων P-3B τα οποία θα φθάσουν να πετούν σε ηλικία 80 ετών. Η ίδια η κατασκευάστρια εταιρεία με επιστολή της στο ΓΕΝ είχε προειδοποιήσει ότι το εν λόγω πρόγραμμα ενέχει υψηλό κίνδυνο και κόστος ενώ υπάρχουν πολύ φθηνότερες εναλλακτικές (χωρίς την ΕΑΒ).


- Άρνηση χορήγησης άδειας υλοτόμησης 300 στρεμμάτων στην "Ελληνικός Χρυσός" με κίνδυνο να ακυρωθεί η επένδυση και να απολυθούν χιλιάδες εργαζόμενοι. Οι απανταχού επενδυτές βεβαίως έχουν αποθαρρυνθεί ήδη από κάθε δραστηριότητα στη χώρα μας.

Δια της αναλυτικής-συνθετικής μεθόδου καταλήγουμε στο περιεχόμενο που αποκτά ο όρος "παραγωγική ανασυγκρότηση" στα συριζέϊκα δηλαδή "η με τεράστιο κόστος για τον φορολογούμενο, την οικονομία και την κοινωνία διατήρηση μη βιώσιμων θέσεων εργασίας κομματικών πελατών-κολλητών και συνδικαλιστών σε εταιρίες του δημοσίου και η ταυτόχρονη εντατική προσπάθεια να κλείσουν οι εναπομείνασες εταιρείες του ιδιωτικού τομέα"



--

Τί σημαίνει "υφεσιακά μέτρα" στα συριζέϊκα;

Ο Σούπερ Μπαρούφας σε κατάλληλο background

Με την άνοδο του αριστερού χαλιφάτου στην εξουσία εξοικειωνόμαστε βιαίως με τα συριζέϊκα καλιαρντά τα οποία παρουσιάζουν σημαντικό βαθμό δυσκολίας, ειδικά όταν οι έννοιες αντιστρέφονται πλήρως. Σε αντίθεση με τις περιπτώσεις απλής μετονομασίας για τις οποίες ο Βάρδος είχε γράψει το περίφημο "What’s in a name? that which we call a rose. By any other name would smell as sweet;" όπως για παράδειγμα


τρόικα - "θεσμοί" - "Brussel's Group"

μνημόνιο - "πρόγραμμα γέφυρα", "Πρόγραμμα Ανάπτυξης"

κλπ, οι περιπτώσεις "βαφτίζω το κρέας ψάρι" δημιουργούν μεγάλη σύγχυση.


Χαρακτηριστική είναι η χρήση του όρου "υφεσιακά μέτρα" τα οποία σθεναρά αρνείται να αποδεχθεί ο κορυφαίος των διασκεδαστών του χαλιφάτου Σούπερ Μπαρούφας (ακολουθούν η γιαγιά Τασία και η Ζοζώ Κωνσταντοπούλου*). Ποιά είναι λοιπόν τα "υφεσιακά μέτρα" στα οποία αντιστέκεται ο μέγας αυτός σύγχρονος Νάρκισσος;


Πρώτο είναι η αποκατάσταση της δικαιοσύνης στο ασφαλιστικό, ήτοι ο περιορισμός των υψηλών συντεχνιακών συντάξεων όσων εισπράττουν σκανδαλωδώς πολλαπλάσια αυτών που έχουν εισφέρει γδέρνοντας τους φορολογουμένους και συνθλίβοντας την οικονομική δραστηριότητα.


Δεύτερο είναι οι ιδιωτικοποιήσεις οι οποίες, κρίνοντας από την περίπτωση της Cosco έχουν τεράστια οφέλη για το κοινωνικό σύνολο εις βάρος των συνδικαλιστών και της κομματικής πελατείας π.χ. των τετραπλάσιων των αναγκαίων χειριστών γερανογέφυρας στον ΟΛΠ οι οποίοι απολάμβαναν μισθούς στελεχών πολυεθνικής.


Τρίτο τα εργασιακά δηλαδή οι ομαδικές απολύσεις όπου η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που πρακτικά δεν μπορούν να γίνουν. Σε όλες τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, πλην της Ισπανίας, οι εταιρείες μπορούν να κάνουν ομαδικές απολύσεις αλλά εάν δεν τις δικαιολογήσουν επαρκώς τεχνικο-οικονομικά εκτίθενται νομικά σε πολύ υψηλές αποζημιώσεις (επιπλέον αυτών που έδωσαν κατά την απόλυση).


Αντιθέτως ο πολυπράγμων Ακαδημαϊκός ο οποίος μπορεί ταυτόχρονα να γράφει βιβλία, να τα παρουσιάζει, να σπάει τα νεύρα του διεθνούς ακροατηρίου σε κορυφαία fora (θυμίζω ότι και το κακορίζικο το είχαν φωνάξει στο Χάρβαρντ) και να παριστάνει και τον Υπουργό φαίνεται να προτείνει "αναπτυξιακά" πρόσθετα φορολογικά μέτρα τα οποία θα αποφέρουν στα ταμεία 6 δις δηλαδή 2,5% του ΑΕΠ. Σε σημείωμά του ο επικεφαλής οικονομολόγος του Economist, Simon Baptist, γράφει


Greece has a lot of economic problems, but being under-taxed is not one of them. In 2013, the latest year for which comparable data is available, actual government budget revenue in Greece was equivalent to 47% of GDP, the 12th highest level in the world, against 44% in Germany. That is, taxes make up a bigger share of the Greek economy than they do the German one. That's not to say that the Greek tax system is efficient, or that there isn't tax evasion, but the idea that one of Greece's core problems is that the government doesn't raise enough tax is just not right.


In fact, there doesn't appear to be a big correlation between the amount of revenue a government collects and whether it was embroiled in Europe's sovereign debt crisis. High-tax Italy and Greece were affected, as were relatively low tax Spain and Ireland. I don't have an ideological position on the size of the state. Raising tax revenue has costs and benefits, depending on how the revenue is raised, and what use it is put to. Raising money through a carbon tax to fund education, for example, is better than using income tax to fund farm subsidies. How much Greece raises is important, but it also matters to what use it is put.


Μ' άλλα λόγια αυτό που προτείνει ο Υπουργός των Οικονομικών, εάν δεν κινείτο στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίωσης, θα ανέβαζε τα φορολογικά έσοδα στο 50% του ΑΕΠ, προκειμένου να μην ληφθούν "υφεσιακά μέτρα" με την συριζέϊκη έννοια.


Εάν έχετε μπερδευτεί η συγκεκριμένη έννοια στα αριστερά καλιαρντά έχει διαφορετική σημασία από αυτήν που καταλαβαίνουν όλοι οι υπόλοιποι, δηλαδή μέτρα που θα προκαλέσουν ύφεση. Εν προκειμένω "υφεσιακά μέτρα" στα συριζέϊκα είναι αυτά που θίγουν τα συμφέροντα των συντεχνιακών πελατών και του κομματικού στρατού και τα οποία, ιδωμένα από το πρίσμα των προνομιούχων που ανήκουν στις ανωτέρω κατηγορίες, είναι όντως υφεσιακά.




* Ο σύλλογος θιασαρχών οπερέτας-επιθεώρησης-βαριετέ ζήτησε με επιστολή του στον Πρωθυπουργό Αλέξη να στους μαζέψει γιατί εάν συνεχίσουν δεν θα κόψουν ούτε ένα εισιτήριο το καλοκαίρι αφού ο κόσμος θα διασκεδάζει δωρεάν.

Και η Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων ήταν τελικά δημόσια υπερεσία, όπως όλες.

Τον Ιούνιο του 2012 έγραφα ("Εάν ο Τσίπρας ήταν απόφοιτος της Γαλακτοκομικής Επαγγελματικής Σχολής Ιωαννίνων θα τον ψήφιζα."), με αφορμή την βράβευση της Σχολής από τον "Γαστρονόμο" ότι "Εάν ο Αλέξης είχε αποφοιτήσει από την Γαλακτοκομική Επαγγελματική Σχολή Ιωαννίνων θα τον ψήφιζα. Γιατί οι απόφοιτοι της Σχολής βγαίνουν πολύ πλουσιότεροι σε γνώσεις και είναι αμέσως χρήσιμοι και αξιοποιήσιμοι. Ξέρουν να φτιάχνουν όλα τα είδη ελληνικών τυριών και αρκετά ξένα. Άραγε πόσοι θα εμπιστεύονταν τον λαϊκιστή μπαχαλάκια να τους κάνει, πολιτικός μηχανικός ων (τουλάχιστον στα χαρτιά), τη στατική μελέτη του σπιτιού τους;"

Τρία χρόνια αργότερα η Γαλακτοκομική Σχολή διασύρεται στο Πανελλήνιο λόγω ενός άθλιου περιστατικού bullying που είχε, ως γνωστόν, την χειρότερη δυνατή κατάληξη ήτοι τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου. Την ίδια στιγμή ο άνθρωπος στον οποίο δεν θα εμπιστευόμουν με τίποτε την στατική μελέτη του σπιτιού μου, έχει στα χέρια τους τις τύχες της, ετοιμόρροπης εν προκειμένω, χώρας μας.

Ο έξοχος Κώστας Μητρόπουλος συνόψισε το δραματικό συμβάν σε μία ιδιαίτερα πικρή αλλά και πολύ αληθινή γελοιογραφία.

'Οταν βραβεύθηκε η Γαλακτοκομική Σχολή ένιωσα ελπίδα, σχεδόν δάκρυσα. Ένα σχολείο απολύτως προσαρμοσμένο στις ανάγκες της παραγωγής, χωροθετημένο ακριβώς εκεί που πρέπει πολύ πριν γίνει της μόδας η φύτευση ακαδημαϊκών ιδρυμάτων στην επαρχία με στόχο μία ψευδεπίγραφη ανάπτυξη. Οι μαθητές του φιλοξενούμενοι στην ίδια την σχολή χωρίς να επιβαρύνονται οι γονείς, οι περισσότεροι εκ των οποίων δύσκολα θα είχαν τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους υπό άλλες συνθήκες. Μ'άλλα λόγια μία όαση λογικής και αριστείας.

Δυστυχώς, κρίνοντας από την δραματική περίπτωση του Βαγγέλη Γιακουμάκη, ούτε αυτή η εξαιρετική κατά τα λοιπά περίπτωση ξέφυγε τελικώς από την μετριότητα και την ανευθυνότητα της ελληνικής δημόσιας υπηρεσίας ή σωστότερα "υπερεσίας". Ο Κώστας Μητρόπουλος τα είπε όλα. 

Πρώτα φροντίδα και μετά ανάπλαση

Ο Δήμος Αθηναίων παρουσίασε πρόσφατα, σε εκδήλωση-διαβούλευση που πραγματοποιήθηκε στον Εμπορικό Σύλλογο Αθηνών, τα σχέδια του για την ανάπλαση του ιστορικού κέντρου. Η καλών προθέσεων αυτή πρωτοβουλία περιλαμβάνει την αποκατάσταση-ανακατασκευή πεζοδρόμων, πεζοδρομίων και οδοστρωμάτων αλλά και την εφαρμογή των κανόνων στάθμευσης, καθαριότητας κ.λ.π. Πρόκειται για την πολλοστή παρέμβαση στο πολύπαθο κέντρο, η οποία όμως το πιθανότερο είναι να έχει την τύχη των προηγουμένων. Οι χρυσοπληρωμένες βυθιζόμενες κολώνες ελέγχου πρόσβασης που τοποθετήθηκαν επί υπουργίας Λαλιώτη αχρηστεύθηκαν γρήγορα ενώ τα κουφάρια τους παρέμειναν στη θέση τους για πολλά χρόνια. Οι πεζόδρομοι που έγιναν είναι στην πλειοψηφία τους βρόμικοι, με κακότεχνα μπαλώματα, γεμάτοι από παρανόμως σταθμευμένα αυτοκίνητα, τραπεζοκαθίσματα ενώ το βράδυ προσφέρουν ευκαιρίες ανακούφισης για τους θαμώνες των εκατοντάδων καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος. Η παρέμβαση της Εταιρείας Ενοποίησης Αρχαιολογικών χώρων με την οποία, αντί να επισκευασθούν τα θαυμάσια παλιά πεζοδρόμια με τα μαρμάρινα ρείθρα, αντικαταστάθηκαν με θλιβερές γκρίζες πλάκες οι οποίες δεν καθαρίζονται αλλά και από ράμπες πρόσβασης για αναπήρους οι οποίες χρησιμοποιούνται κυρίως για στάθμευση αυτοκινήτων ή είσοδο δικύκλων στα πεζοδρόμια, δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί επιτυχής. Ο λόγος που απέτυχαν όλες ανεξαιρέτως οι παρεμβάσεις του παρελθόντος μπορεί να αναζητηθεί στο γεγονός ότι στη χώρα μας το ενδιαφέρον εξαντλείται στην κατασκευή ενός έργου και όχι στην λειτουργικότητα και την συντήρησή του. Μ' άλλα λόγια δεν υπάρχει η έννοια του "κύκλου ζωής" όπου ο σχεδιασμός περιλαμβάνει οικονομικές αλλά και λειτουργικές πρόνοιες για όλη τη διάρκεια ζωής κάθε έργου. Προκειμένου να μην αποτύχει και το νέο σχέδιο, οι παρεμβάσεις του οποίου είναι καλοδεχούμενες δεδομένου ότι σε πολλά σημεία η υποδομή είναι σε πραγματικά άθλια κατάσταση, πρέπει να συντρέχουν κατά τη γνώμη μου τρεις προϋποθέσεις.

Πρώτη προϋπόθεση είναι η οικονομική αναζωογόνηση του κέντρου, όπου η γκετοποίηση και ερήμωση συνεχίζουν ακάθεκτες. Με εξαίρεση τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, πολλά εκ των οποίων λειτουργούν παράνομα, η υπό ανάπλαση περιοχή είναι στην πραγματικότητα ένα οικονομικό κουφάρι. Κύρια αιτία είναι προφανώς η παραλυτική οικονομική κρίση, αλλά σημαντικό ρόλο έχει παίξει και η στάση του Δήμου που διατηρεί το ύψος των δημοτικών τελών στα προ κρίσης επίπεδα καθιστώντας τα απαγορευτικά. Σήμερα τα δημοτικά τέλη, χωρίς τον ΕΝΦΙΑ που και αυτός καταλήγει στους Δήμους, αντιστοιχούν σε τουλάχιστον δύο μηνών ενοίκια με τις επικρατούσες τιμές, ποσό δυσθεώρητο και παντελώς αδικαιολόγητο από πλευράς ανταποδοτικότητας. Έτσι χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο προσέλκυσης κατοίκων και επιχειρήσεων χαμηλής όχλησης στο ιστορικό κέντρο. Αυτό μπορεί, εκτός από την σημαντική μείωση των δημοτικών τελών και φόρων επί των ακινήτων, να παρέχει κίνητρα αποκατάστασης των κτιρίων στα πρότυπα της επιτυχημένης "Πρόσοψης". Όσο το ιστορικό κέντρο παραμένει οικονομικά κουφάρι, οποιαδήποτε προσπάθεια ανάπλασης θα πέσει γρήγορα θύμα της βρομιάς, του γκράφιτι και της παρακμής.

 Δεύτερη προϋπόθεση είναι η κατάρτιση και χρηματοδότηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου συντήρησης και αστυνόμευσης για να τηρούνται οι κανόνες ώστε π.χ. να πάψει να κινδυνεύει περισσότερο ο πεζός από τροχοφόρα επί των πεζοδρομίων/πεζοδρόμων απ' ότι επί του οδοστρώματος. Για να γίνει αυτό πρέπει κατ' αρχήν η ανάπλαση να περιλαμβάνει λεπτομερή και εξαντλητική καταγραφή των αναγκών των υφιστάμενων αλλά και μελλοντικών κατοίκων/επιχειρήσεων που θα αποτελέσουν τη βάση για ένα σχέδιο εξομοίωσης της λειτουργικότητας της περιοχής. Στην συνέχεια χρειάζεται συστηματική αστυνόμευση για την τήρηση των κανόνων. Σήμερα η αστυνομία είναι δυστυχώς μέρος του προβλήματος αφού π.χ. το Τμήμα Ακροπόλεως, κοντά στο οποίο έχω την ατυχία να εργάζομαι, πρωτοστατεί στην παράνομη στάθμευση, στην παραβίαση των κανόνων οδικής κυκλοφορίας αλλά και καθαριότητας. Η πρόσφατη εμπειρία με την βεβήλωση του θαυμάσιου ναού της Καπνικαρέας και τον αποκεφαλισμό του αγάλματος της Κυβέλης ανέδειξε το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει στην περιοχή . Αντιθέτως το παράδειγμα του αεροδρομίου των Αθηνών έχει δείξει ότι όταν ένα έργο έχει καλή λειτουργικότητα, η συστηματική αστυνόμευση μπορεί να κάνει θαύματα. Η "αστυνόμευση" αλλά και η καθαριότητα δεν θα πρέπει να αποτελούν αποκλειστική υπόθεση των αρχών αλλά απαιτούν την ενεργή συμμετοχή επιχειρηματικών, εργαζομένων και κατοίκων οι οποίοι μπορούν, μέσω ενός καλά σχεδιασμένου προγράμματος ηθικής και ενδεχομένως και υλικής ανταμοιβής, να αισθανθούν "συνιδιοκτήτες" της ανάπλασης να την φροντίσουν και να την περιφρουρήσουν

Τρίτη προϋπόθεση είναι πριν την όποια ανάπλαση να έχουν λυθεί τα προβλήματα υποδομής σε συνεννόηση με όλους τους παρόχους (ηλεκτρικού, ύδρευσης, αποχέτευσης, αερίου, τηλεπικοινωνιών κλπ) ώστε να αποφευχθεί το φαινόμενο των μπαλωμάτων που κάνουν την εμφάνισή τους λίγες εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση της αποκατάστασης των δρόμων και πεζοδρομίων. Στην περίπτωση αυτή ο Δήμος πρέπει να θεσπίσει σοβαρά οικονομικά κίνητρα για όσους συμμετέχουν στο έργο και αντικίνητρα σε όσους ζητήσουν να πραγματοποιήσουν εργασίες εκ των υστέρων.

Εάν δεν γίνουν αυτά φοβάμαι ότι η "ανάπλαση" θα αποτύχει μία ακόμη φορά και η βρόμα, το γκράφιτι και η, κυκλοφοριακή και μη, αναρχία θα επικρατήσουν και πάλι.

Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, οι κακές ιδέες μένουν

Όπως ο έρπης κρύβεται στο σώμα αναζητώντας ευκαιρία να ξαναχτυπήσει έτσι και στο Υπουργείο Οικονομικών υπάρχουν διάφορες μάλλον ιδιόρρυθμες ιδέες, οι οποίες από καιρού εις καιρόν αναβλύζουν στην επιφάνεια. Ιδέες που είτε κρύβονται στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του ή επιμελώς παρεισέφρησαν με την βοήθεια διαφόρων πωλητών "λύσεων". 

Μία από αυτές, αφορώσα τις τριγωνικές συναλλαγές, περιελήφθη στον πρόσφατα ψηφισθέντα νόμο γνωστό ως "ρυθμίσεις επανεκκίνησης της οικονομίας". Ο τίτλος δεν είναι μόνο εκτός θέματος, αφού ο νόμος δεν περιέχει καμία απολύτως διάταξη που μπορεί να επανεκκινήσει την οικονομία, αλλά και παραπλανητικός αφού εάν εν προκειμένω εφαρμοστεί το άρθρο 21, θα δώσει την χαριστική βολή σε σημαντικό αριθμό επιχειρήσεων. Ο νομοθέτης, στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της φοροαποφυγής μέσω τριγωνικών συναλλαγών με χώρες με ευνοϊκότερη φορολογία, αναγκάζει, με το άρθρο αυτό, τις επιχειρήσεις να προκαταβάλουν στο εξής φόρο ύψους 26% επί της αξίας των τιμολογίων που λαμβάνουν από "μη συνεργάσιμες χώρες ή από χώρες με "ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς". O φόρος θα τους επιστρέφεται εντός τριμήνου (πιθανότερα όμως εντός ενός τέρμενου αφού μιλάμε για την ελληνική δημόσια διοίκηση) εφόσον βεβαίως αποδείξουν "ότι πρόκειται περί συνήθους συναλλαγής σε τρέχουσες τιµές αγοράς". Η προσπάθεια ελέγχου των τριγωνικών συναλλαγών χρονολογείται από το 2010 οπότε με το άρθρο 78 του Ν. 3842/2010 προστέθηκαν στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Ν.2238/1994) τα άρθρα 51Α & 51Β με τα οποία εισήχθη για πρώτη φορά στην ελληνική φορολογική νομοθεσία η έννοια των κρατών με «προνομιακό φορολογικό καθεστώς». Ο νόμος είχε, ως είθισται στη χώρα μας, αναδρομική ισχύ από την αρχή του έτους, ενώ το Υπουργείο Οικονομικών ξεπέρασε στην συνέχεια των εαυτό του, αφού η λίστα των 47 μη συνεργάσιμων χωρών από τις οποίες καμία απολύτως συναλλαγή δεν ήταν φορολογικά αποδεκτή, καθορίστηκε εννέα μήνες αργότερα, με την Υπουργική Απόφαση ΔΟΣ Α 1150236/ΕΞ/9.11.2010, διάστημα κατά το οποίο καμία επιχείριση δεν ήξερε εάν η χώρα με την οποία συναλλασσόταν ενέπιπτε σε αυτήν την κατηγορία. Μετά από την έντονη κοινή διαμαρτυρία του συνδέσμου μας και του ΣΕΒΕ, ο τότε υφυπουργός κος Κουσελάς ευτυχώς αντιλήφθηκε το παράλογο της ρύθμισης και μετέφερε την έναρξη ισχύος της απόφασης από την 1η Ιανουαρίου του επόμενου έτους ενώ προώθησε πρόσθετη ρύθμιση βάσει της οποίας "οι επιχειρήσεις που συναλλάσσονται με τα κράτη του καταλόγου αυτού, εφόσον οι συναλλαγές τους είναι πραγματικές και συνήθεις και δεν έχουν ως αποτέλεσμα τη μεταφορά κερδών, εισοδημάτων ή κεφαλαίων στη μη συνεργάσιμη χώρα με σκοπό την φοροαποφυγή ή φοροδιαφυγή, θα αναγνωρίζονται ως δαπάνες των επιχειρήσεων. Το βάρος της απόδειξης θα φέρει η επιχείρηση». Παρά το ότι το θέμα είχε θεωρηθεί λήξαν, διότι τόσο οι ελεγκτικές αρχές διέθεταν πλέον το απαραίτητο νομικό οπλοστάσιο αλλά και οι συνεπείς επιχειρήσεις την δυνατότητα να αποδείξουν το "σύνηθες και πραγματικό" των συναλλαγών τους, το Υπουργείο Οικονομικών της νέας ελληνικής κυβέρνησης, παραδεχόμενο εμμέσως την ανεπάρκεια των υπηρεσιών του, προχώρησε στην ρύθμιση του άρθρου 21, η οποία εμπίπτει απολύτως στο λαϊκώς λεγόμενον "πονάει κεφάλι - κόβει κεφάλι". Σε μία περίοδο απόλυτης πιστωτικής ασφυξίας και οριακής ή αρνητικής ρευστότητας για την συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων, η προκαταβολή φόρου θα αποβεί μοιραία, ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που το, απολύτως αφερέγγυο, ελληνικό δημόσιο αποδειχθεί συνεπές στην δέσμευσή του να τον επιστρέφει εντός τριμήνου. Ειδικότερα για την αλυσίδα ένδυσης -κλωστοϋφαντουργίας η ρύθμιση θα έχει ολέθριες συνέπειες αφού ο κλάδος αναθέτει το 80% των υπεργολαβιών χαμηλής προστιθέμενης αξίας στην Βουλγαρία και στην ΠΓΔΜ, χώρες οι οποίες περιλαμβάνονται στην "μαύρη λίστα". 

Εκτός από τις τριγωνικές συναλλαγές, ο Υπουργός Οικονομικών κος Βαρουφάκης ανακοίνωσε, και αυτός, την διασύνδεση των ταμειακών μηχανών με την ΓΓΠΣ και μάλιστα εντός πενταμήνου. Η ανακοίνωση αυτή αποκτά πλέον εθιμικό χαρακτήρα αφού και ο προκάτοχός του κος Χαρδούβελης, μιλώντας στο συνέδριο του Economist τον Ιούλιο του 2014, είχε θέσει ως άμεση προτεραιότητά του την υλοποίηση του σχεδίου διασύνδεσης των ηλεκτρονικών ταμειακών μηχανών με το σύστημα Taxisnet. Οι μόνοι που πρακτικά θα ωφεληθούν από την ενδεχόμενη υλοποίηση του μέτρου είναι οι εισαγωγείς-κατασκευαστές ταμειακών μηχανών οι οποίοι και το προωθούν. Κρίνοντας δε από την περίπτωση των απολύτως αποτυχημένων φορολογικών μηχανισμών, μάλλον συνεννοούνται μεταξύ τους, αφού μια μνήμη ελάχιστης χωρητικότητας πωλείτο σε τιμή δεκαπλάσια αυτής που θα δικαιολογούσαν οι προδιαγραφές της. Ετσι το μόνο που θα πετύχει το μέτρο αυτό είναι να προσθέσει ακόμη έναν πονοκέφαλο στους συνεπείς εμπόρους, π.χ. για το πού θα βρουν λεφτά να αγοράσουν καινούργια ταμειακή ή πώς θα αντιμετωπίσουν το ζήτημα της σύνδεσης. Σημειωτέον στην περίπτωση της Κροατίας (το μέτρο εφαρμόστηκε και στην Ουγγαρία χωρίς αποτέλεσμα) που επικαλέστηκε ο Υπουργός, δεν απαιτείται φορολογική μνήμη, αφού η εφαρμογή λειτουργεί online σε ταμειακές αλλά και σε tablets, με κάθε απόδειξη να λαμβάνει μοναδικό κωδικό, ενώ εφαρμόστηκε μόνο στις τουριστικές επιχειρήσεις. Όπως είχα γράψει και κατά το παρελθόν (Καθημερινή, 26.7.2014), το ουσιώδες πρόβλημα είναι ότι οι φορολογικές απαιτήσεις του κράτους από τους μικροεπιτηδευματίες και τους ελεύθερους επαγγελματίες είναι εξωπραγματικές με αποτέλεσμα η απόκρυψη εισοδημάτων να γίνεται, στις περισσότερες περιπτώσεις, για λόγους επιβίωσης και όχι πλουτισμού εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Την ίδια στιγμή ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός δεν λειτουργεί με όρους κόστους/ωφέλειας αφού στην πράξη δεν μετράει αναλυτικά ανά φόρο το κόστος συλλογής του (στον ιδιωτικό τομέα η μέθοδος ονομάζεται Activity Based Costing). Επίσης αδιαφορεί για το κόστος συμμόρφωσης των επιτηδευματιών και για τις επιπτώσεις κάθε μέτρου ή φόρου στην οικονομία και κατά συνέπεια στα μελλοντικά φορολογικά έσοδα. [...] Για τον λόγο αυτό θα ήταν σαφώς προτιμότερη η αξιοποίηση των περιορισμένων πόρων της ΓΓΠΣ στην εκτέλεση εξειδικευμένων, ευφυών εφαρμογών λογισμικού που εντοπίζουν, αξιοποιώντας τα υφιστάμενα δεδομένα, πιθανές εστίες φοροδιαφυγής τόσο σε επίπεδο επιχειρήσεων όσο καιπολιτών, χωρίς να επιβαρύνουν οικονομικά και χρονικά τους πάντες. Η ενασχόληση, αντί για τη σύνδεση των ταμειακών, π.χ. με την πάταξη της διακρατικής απάτης ΦΠΑ (carousel ή missing trader) και με την ιχνηθέτηση του ναυτιλιακού πετρελαίου, θα απέφερε πολύ μεγαλύτερα οφέλη. Αυτά βεβαίως απαιτούν έναν αξιοκρατικά στελεχωμένο οργανισμό οοποίος να μετράει συνεχώς το κόστος κάθε δραστηριότητάς τους, τόσο εσωτερικά όσο και σε σχέση με την οικονομία και την ανάπτυξη.

Ο ακραιφνής επαγγελματισμός της τροχαίας του Γιουνανιστάν

Στην ΠΑΘΕ σύντομα θα λειτουργήσει νέος σταθμός διοδίων μετά τη Λαμία, στο πλαίσιο μίας τάσης που εάν συνεχιστεί τα διόδια θα βρεθούν σε οπτική επαφή μεταξύ των. Περί τον σταθμό το όριο ταχύτητας είναι, ορθώς, 60 χιλιόμετρα/ώρα. Λίγα μέτρα μέτρα μετά το εργοτάξιο δεν γίνονται άλλα έργα στον, ευρωπαϊκών προδιαγραφών, αυτοκινητόδρομο. Το όριο φευ ισχύει, γεγονός που έσπευσε να αξιοποιήσει η αφαντάστου πονηρίας τροχαία του Γιουνανιστάν.

-"Πηγαίνατε με 127".

-"Μα για 7 χιλιόμετρα με σταματήσατε;".

-"Τί λέτε κύριε! Το όριο είναι 60".

-"Αφού δεν γίνονται στο σημείο αυτό έργα".

-"Είναι ζώνη έργων", όπου το operative word όπως θα λέγαμε στα Αγγλικά είναι η έννοια της "ζώνης".

-"Για την παράβαση το πρόστιμο είναι 350 ευρώ και αφαίρεση διπλώματος δια δύο μήνες"

-"Λυπάμαι δεν γνώριζα περί ζώνης έργων και νόμιζα ότι το όριο ήταν 120"

-"Τί δουλειά κάνεις"

-"Τί σχέση έχει αυτό με το όριο"

-"Για να δούμε εάν χρειάζεσαι το δίπλωμα"

-"Ασφαλώς το χρειάζομαι"

-"Τί δουλειά κάνεις"

-"Εσώρουχα"

Μετά από μια μικρή αμηχανία

-"Μαγαζί η βιοτεχνία"

-"Βιοτεχνία"


Μετά από ένα πεντάλεπτο σχετικό διάλογο με θέμα τους συνεργάτες μου στην περιοχή και άλλα τινά, και αφού το Γιουνανιστιανό όργανο ικανοποίησε την ανάγκη του άσκησης του πενταλέπτου εξουσίας (κατά Γουορχολιανό "10λεπτο δημοσιότητας") δείχνοντας στη συνέχεια την μεγαλοψυχία του για την οποία θα έπρεπε να ήμουν ευγνώμων (ήμουν τουλάχιστον μέχρι να φύγω γιατί με την τροχαία του Γιουνανιστάν πρέπει να συμπεριφέρεσαι σαν σκύλος που γυρίζει ανάποδα υποτασσόμενος στους άλλους κοπρίτες) μου έκοψε κλήση 70 ευρώ μειούμενη στο ήμισυ εάν πληρωθεί εντός 10ημέρου.



Αναλύοντας τα παραπάνω σκέφτομαι ότι:

- Η επιλογή της θέσης για τον έλεγχο ταχύτητας θυμίζει κάτι λαμόγια - μαϊμού τροχονόμους στην γειτονική Βουλγαρία οι οποίοι κατά το παρελθόν έβαζαν ένα αυτοσχέδιο σήμα με όριο ταχύτητας, φορούσαν μία στολή και έκοβαν "κλήσεις"

- Εφόσον υπάρχει παράβαση, έστω και εάν αυτή είναι προϊόν παγίδευσης, σε οποιαδήποτε ευνομούμενη χώρα βεβαιώνονται τα προβλεπόμενα πρόστιμα και διοικητικές (ακόμη και ποινικές) κυρώσεις. Αναρωτιέμαι τι προβλέπει ο νόμος για τον κλαρινογαμπρό που σταμάτησαν μετά από μένα και συνελήφθη από το ραντάρ στα 162 χλμ/ώρα, σχεδόν τριπλάσιο του "ορίου".

-Το επάγγελμα του παραβάτη δεν αποτελεί στοιχείο το οποίο βοηθά στην αξιολόγηση του περιστατικού και προσδιορισμού της παράβασης. Στην Αγγλία υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις υπουργών που "έχουν φάει κλήση" με την κορυφαία αυτή του υπουργού Christopher Huhne ο οποίος πήγε φυλακή επειδή δήλωσε ψευδώς ότι οδηγούσε η (ελληνικής καταγωγής) σύζυγός του για να μην χάσει το δίπλωμα.

και συμπεραίνω για μία ακόμη φορά ότι η Θεοκρατική Λαοκρατική Δημοκρατία του Γιουνανιστάν δεν ανήκει εις την Δύσιν.