Προσοχή στις διασταυρώσεις

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς τροχονόμος προκειμένου να διαπιστώσει την επικινδυνότητα των διασταυρώσεων ως προς την πρόκληση ατυχημάτων. Πέρα όμως από τις οδικές διασταυρώσεις υπάρχουν και οι διασταυρώσεις επί χάρτου και μάλιστα δημοσιογραφικού. Εάν ανατρέξει κανείς στα σχετικά με την φορολογία δημοσιεύματα θα διαπιστώσει ότι αυτές αναγγέλλονται συστηματικά στον Τύπο εδώ και 20 χρόνια. Κατά όμως το “σκυλί που γαυγίζει δεν δαγκώνει” το μόνο που έχει καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια το Υπουργείο Οικονομικών είναι να διασταυρώσει τα μπούτια του.  Ο κακός σχεδιασμός, η κακή αρχιτεκτονική των συστημάτων, η έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού και η κακή ποιότητα των στοιχείων καθιστούν τις πραγματικές διασταυρώσεις δύσκολες, εάν όχι αδύνατες. Ένα σημαντικό μέρος των στοιχείων που απαιτούνται είτε δεν υφίστανται σε ψηφιακή μορφή ή σκοντάφτουν σε νομικά προβλήματα (π.χ. το τραπεζικό απόρρητο). Έτσι αν και ενίοτε οι διασταυρώσεις που γίνονται “τσιμπάνε” κανένα φοροφυγά δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που καταλήγουν σε τραγελαφικά αποτελέσματα.  Το πρόβλημα κατ’αρχήν έγκειται στην στελέχωση των υπηρεσιών. Η οποία, όπως θα διαπιστώσετε από την ιστορία που ακολουθεί, απέχει σημαντικά του επιθυμητού. Εταιρεία υπήχθη λοιπόν στην περαίωση για υπόθεση που εκρεμμούσε στο διοικητικό πρωτοδικείο, πληρώνοντας κανονικά την πρώτη δόση. Αλλά ειδοποιητήριο για την δεύτερη -ο υπολογισμός της οποίας δεν μπορούσε να γίνει από την εταιρία- δεν ήρθε ποτέ.  Όταν ο λογιστής πήγε στην αρμόδια υπηρεσία συνειδητοποίησε  ότι είχαν ξεχάσει να προωθήσουν τον φάκελο προκειμένου να υπολογισθούν οι δόσεις και να χρεωθεί η εταιρεία στο Taxis. Οι δύο αρμόδιοι άρχισαν να βρίζονται για το ποιός έπρεπε να είχε ασχοληθεί με το φάκελο με επιχειρήματα του τύπου  «εσύ είσαι νεότερος συνάδελφος οπότε έπρεπε να το είχες φροντίσει εσύ», θυμίζοντας την παλαιότητα των κληρωτών στο Πολεμικό Ναυτικό. Με χίλια ζόρια ο φάκελος προωθήθηκε και η εταιρεία ενημερώθηκε τηλεφωνικά για το ποσό που όφειλε. Μόνο που το ποσό ήταν λάθος με αποτέλεσμα η εταιρεία να καταβάλλει λιγότερα και να απειλείται με πρόστιμο για τη διαφορά. Εν προκειμένω ο χαρακτηρισμός «οίκος ανοχής» είναι λάθος δεδομένου ότι οι εν λόγω επιχειρήσεις είναι ιδιαίτερα καλά οργανωμένες και φημίζονται για τις εξαιρετικές που πρακτικές διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού.