Να σε κάψω Γιάννη να σ'αλείψω λάδι

Το να αναρωτιούνται τα οικονομικά Υπουργεία ως προς το τί πρέπει να κάνουν για την ανάπτυξη και στήριξη των επιχειρήσεων, κυρίως των μικρών και των μεσαίων, είναι μάλλον αστείο. Είναι σαν δύο γονείς που σαπίζουν καθημερινά το παιδί τους στο ξύλο και όταν αυτό, όπως άλλωστε θα ήταν αναμενόμενο, παρουσιάσει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, αναζητούν λύση ρωτώντας τους φίλους τους εάν ξέρουν κανένα καλό ψυχολόγο. ‘Οπως και στην παροιμία του τίτλου, το οικονομικό επιτελείο έχει κάνει τα πάντα για να καταστρέψει τα λίγα δυναμικά κύτταρα της ελληνικής οικονομίας. Όλοι αντιλαμβανόμαστε την κρισιμότητα της κατάστασης αλλά και το γεγονός ότι με τον έναν ή το άλλο τρόπο η ύφεση θα ήταν αναπόφευκτη. Θα αντιμετωπίζαμε στωικά τον γολγοθά της ύφεσης εάν αυτή ήταν αποτέλεσμα βαθειών τομών εξυγίανσης όπως π.χ. μαζικές απολύσεις των υπεράριθμων υπαλλήλων στην κεντρική κυβέρνηση, στους ΟΤΑ και στις ΔΕΚΟ και σημαντική περιστολή των περιττών κρατικών δαπανών, κυρίως σε νοσοκομεία, ΟΤΑ, στην ανώτατη εκπαίδευση (αντί να τα κλείσουν, ανέστησαν τα άχρηστα ΤΕΙ ως κέντρα δημιουργικής απασχόλησης χιλιάδων τούβλων που δεν έπιασαν ούτε τη βάση του "10") κ.τ.λ.. Οι πάντες πιστεύω ότι θα έβαζαν “πλάτη” εάν έβλεπαν σοβαρές κινήσεις για τη σύλληψη των φοροφυγάδων αντί κούφιων επικοινωνιακών τρυκ με ταυτόχρονη εκδορά των μη φοροφυγάδων, των χαμηλών εισοδημάτων (μέσω του ΦΠΑ) και των κατεχόντων ακίνητη περιουσία ασχέτως του εισοδήματός τους. Σήμερα η άφρωνα αυτή οικονομική πολιτική έχει βυθίσει την οικονομία στην ύφεση  διατηρώντας πάση θυσία, έστω και με κάποιες γραμμικές περικοπές, τον κρατικό οικονομικό καρκίνο που σκοτώνει τη χώρα. Μια γραμμική μείωση 10% ή ακόμη και 20% στις μέσες αποδοχές του ΗΣΑΠ (>70.000 ευρώ ετησίως) ή στους 2.500 υπεράριθμους χασομέρηδες του ΟΣΕ δεν είναι λύση. Είναι μια παρανοϊκή χημειοθεραπεία που σκοτώνει τα υγιή κύτταρα για να διατηρήσει εν ζωή, έστω και ελαφρώς μειωμένα, τα καρκινικά. Το οικονομικό επιτελείο θυμίζει πανεπιστημιακό εργαστήριο οικονομικής πολιτικής όπου οι ευφυείς πλην άπειροι φοιτητές που το στελεχώνουν δοκιμάζουν διάφορες “συνταγές”. Δεδομένου δε ότι μέχρι τώρα καμία σχεδόν από αυτές δεν έχει πετύχει (βλ. το φιάσκο της αύξησης των φόρων που σκότωσαν την οικονομία χωρίς να αποφέρουν ουσιαστικά έσοδα) η αναζήτηση των αιτίων και αιτιών της αποτυχίας παρουσιάζει πολύ μεγάλο ερευνητικό ενδιαφέρον. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι το όλο εγχείρημα δεν πρόκειται για άσκηση επί χάρτου αλλά για πόλεμο  με πραγματικά πυρά και χιλιάδες θύματα.  Όπως ο γάιδαρος του Χότζα που απάνω που έμαθε να μην τρώει του πέθανε. Όσο δε συμβαίνουν αυτά στο χαλιφάτο του Γιουνανιστάν η κυβέρνηση ανεβαίνει στην κόστους εκατομμυρίων ευρώ ζωοπανήγυρη της ΔΕΘ και προκυρήσσει διαγωνισμό για σποτάκια εναντίων της φοροδιαφυγής χωρίς ίσως να αντιλαμβάνεται για την ώθηση που δίνει έτσι στις S&M παραγωγές (σ.τ.σ. σποτάκια σαδομαζοχιστικού χαρακτήρα) αλλά και στην φαρσοκωμωδία. Είμαστε έτσι η μόνη χώρα στην οποία το Υπουργείο Οικονομικών στηρίζει, άθελά του έστω, την τέχνη.