Την Παρασκευή επέστρεψα αεροπορικώς από την Κρήτη και την επομένη, νωρίς το πρωϊ, έφυγα με ferry από το Λιμάνι της Ραφήνας για την Άνδρο. Στο αεροδρόμιο, παρά την ιδιαίτερα αυξημένη κίνηση, επικρατούσε τάξη, με τους αστυνομικούς και τους υπαλλήλους του Αεροδρομίου να απομακρύνουν τα αυτοκίνητα που περίμεναν σε σημεία όπου απαγορεύεται η στάθμευση. Σημειωτέον ότι το "Ελευθέριος Βενιζέλος" είναι ίσως το μόνο μέρος στη χώρα όπου τα αυτοκίνητα σταματούν στις διαβάσεις προκειμένου να περάσουν οι πεζοί. Χρειάστηκα λιγότερο από 25 λεπτά για να φθάσω σπίτι μου δεδομένου ότι το αεροδρόμιο συνδέεται απευθείας με την Αττική οδό (αλλά και τον προαστιακό).
Την επόμενη μέρα στη Ραφήνα η εικόνα θύμιζε άλλη χώρα. Παρ'ότι έφθασα γρήγορα μέχρι τη διασταύρωση για το λιμάνι, χρειάστηκα μισή ώρα για να διανύσω 700 μέτρα δεδομένου ότι αυτό συνδέεται με την λεωφόρο με έναν άθλιο δρόμο μίας λωρίδας. Δεκάδες Ελληνάρες όλων των βαλαντίων, από Καγιέν μέχρι τρακαρισμένα Χιουντάϊ κολλημένα με ταινία διπλής επικολλήσεως, προσπερνούσαν παρανόμως από το αντίθετο ρεύμα, έμπαιναν από κάθε κατεύθυνση, χειροτερεύοντας την κατάσταση. Η παρουσία, έστω και ενός τροχονόμου, στο τελευταίο φανάρι θα διευκόλυνε ιδιαίτερα, χωρίς όμως να έχω δει ποτέ κανέναν. Στην επιστροφή χρειάστηκα πάνω από μία ώρα για να φθάσω σπίτι, διανύοντας απόσταση αντίστοιχη αυτής από το αεροδρόμιο.
Δεδομένου ότι η ίδια φυλή συχνάζει τόσο στο Αεροδρόμιο όσο και στο λιμάνι της Ραφήνας η πλήρης αντίθεση ως προς την συμπεριφορά είναι εκ πρώτης όψεως αναξήγηση. Εάν όμως συγκρίνει κανείς τους δύο σταθμούς επιβίβασης (σε πλοίο ή αερολάνο δεν έχει σημασία) καταλήγει στα εξής
1) Στην Ραφήνα σχεδιάστηκε το λιμάνι χωρίς να γίνει δρόμος. Το Αεροδρόμιο σχεδιάστηκε με πλήρη μέριμνα για την πρόσβαση σε αυτό. Κανείς δεν ωφελείται π.χ. από την είσοδο στο αντίθετο ρεύμα της Αττικής οδού, η οποία είναι έτσι και αλλιώς αδύνατη.
2) Το Αεροδρόμιο έχει προσεκτικά σχεδιασμένες υποδομές για τα ΙΧ και προσεκτικά μελετημένη κυκλοφοριακή ροή. Προσφέρει δωρεάν στάθμευση 20 λεπτών σε όσους περιμένουν επιβάτη. Διαθέτει ειδικό χώρο αναμονής των ταξί για να μην προκαλούν έμφραγμα όπως στη Ραφήνα.
3) Αστυνομεύει συστηματικά τους χώρους στάσης των ΙΧ απομακρύνοντας όσους περιμένουν, όχι με στόχο την επιβολή προστίμων (σπάνια επιβάλλονται) αλλά την εξασφάλιση της καλής λειτουργίας.
Σκεφτόμουν λοιπόν ότι το Ελληνικό κράτος λειτουργεί ακριβώς όπως το λιμάνι της Ραφήνας. Δεν εξασφαλίζει καμία προϋπόθεση, δεν μελετά τίποτε και τις σπάνιες φορές που ελέγχει επιβάλλει εξοντωτικά πρόστιμα τα οποία κάθε άλλο παρά αποτρεπτικά λειτουργούν. Στο αεροδρόμιο ο Έλληνας συμμορφώνεται γιατί η συμμόρφωση είναι εφικτή. Επειδή γίνονται συνεχώς έλεγχοι που έχουν σαν στόχο την ίδια τη συμμόρφωση με τους κανόνες και όχι την είσπραξη χρημάτων για τον κρατικό κορβανά χωρίς πάτο. Μήπως πρέπει να αρχίσουμε μετατρέποντας π.χ. το φορολογικό μας σύστημα από "λιμάνι Ραφήνας" σε "Ελευθέριο Βενιζέλο"...
Την επόμενη μέρα στη Ραφήνα η εικόνα θύμιζε άλλη χώρα. Παρ'ότι έφθασα γρήγορα μέχρι τη διασταύρωση για το λιμάνι, χρειάστηκα μισή ώρα για να διανύσω 700 μέτρα δεδομένου ότι αυτό συνδέεται με την λεωφόρο με έναν άθλιο δρόμο μίας λωρίδας. Δεκάδες Ελληνάρες όλων των βαλαντίων, από Καγιέν μέχρι τρακαρισμένα Χιουντάϊ κολλημένα με ταινία διπλής επικολλήσεως, προσπερνούσαν παρανόμως από το αντίθετο ρεύμα, έμπαιναν από κάθε κατεύθυνση, χειροτερεύοντας την κατάσταση. Η παρουσία, έστω και ενός τροχονόμου, στο τελευταίο φανάρι θα διευκόλυνε ιδιαίτερα, χωρίς όμως να έχω δει ποτέ κανέναν. Στην επιστροφή χρειάστηκα πάνω από μία ώρα για να φθάσω σπίτι, διανύοντας απόσταση αντίστοιχη αυτής από το αεροδρόμιο.
Δεδομένου ότι η ίδια φυλή συχνάζει τόσο στο Αεροδρόμιο όσο και στο λιμάνι της Ραφήνας η πλήρης αντίθεση ως προς την συμπεριφορά είναι εκ πρώτης όψεως αναξήγηση. Εάν όμως συγκρίνει κανείς τους δύο σταθμούς επιβίβασης (σε πλοίο ή αερολάνο δεν έχει σημασία) καταλήγει στα εξής
1) Στην Ραφήνα σχεδιάστηκε το λιμάνι χωρίς να γίνει δρόμος. Το Αεροδρόμιο σχεδιάστηκε με πλήρη μέριμνα για την πρόσβαση σε αυτό. Κανείς δεν ωφελείται π.χ. από την είσοδο στο αντίθετο ρεύμα της Αττικής οδού, η οποία είναι έτσι και αλλιώς αδύνατη.
2) Το Αεροδρόμιο έχει προσεκτικά σχεδιασμένες υποδομές για τα ΙΧ και προσεκτικά μελετημένη κυκλοφοριακή ροή. Προσφέρει δωρεάν στάθμευση 20 λεπτών σε όσους περιμένουν επιβάτη. Διαθέτει ειδικό χώρο αναμονής των ταξί για να μην προκαλούν έμφραγμα όπως στη Ραφήνα.
3) Αστυνομεύει συστηματικά τους χώρους στάσης των ΙΧ απομακρύνοντας όσους περιμένουν, όχι με στόχο την επιβολή προστίμων (σπάνια επιβάλλονται) αλλά την εξασφάλιση της καλής λειτουργίας.
Σκεφτόμουν λοιπόν ότι το Ελληνικό κράτος λειτουργεί ακριβώς όπως το λιμάνι της Ραφήνας. Δεν εξασφαλίζει καμία προϋπόθεση, δεν μελετά τίποτε και τις σπάνιες φορές που ελέγχει επιβάλλει εξοντωτικά πρόστιμα τα οποία κάθε άλλο παρά αποτρεπτικά λειτουργούν. Στο αεροδρόμιο ο Έλληνας συμμορφώνεται γιατί η συμμόρφωση είναι εφικτή. Επειδή γίνονται συνεχώς έλεγχοι που έχουν σαν στόχο την ίδια τη συμμόρφωση με τους κανόνες και όχι την είσπραξη χρημάτων για τον κρατικό κορβανά χωρίς πάτο. Μήπως πρέπει να αρχίσουμε μετατρέποντας π.χ. το φορολογικό μας σύστημα από "λιμάνι Ραφήνας" σε "Ελευθέριο Βενιζέλο"...
No comments:
Post a Comment