Το ουσιώδες θέμα δεν είναι το πόσα παίρνουν οι ένστολοι αλλά το πόσοι και ποιοί αμείβονται

Όταν υπηρετούσα στο Ναυτικό ένα από τα καθήκοντά μου ήταν να καταγράφω την είσοδο και την έξοδο των ΜΠΥ (Μονίμων Πολιτικών Υπαλλήλων) που έκαναν "υπερωρίες" κάθε Σάββατο.  Κατά την διάρκεια των "υπερωριών" δεν έβλεπες κανέναν στην υπηρεσία (η εξαφάνισή τους θύμιζε Δροσουλίτες γιατί έμοιαζαν να εξαϋλώνονται) ενώ μετά το πέρας αυτών έρχονταν για να υπογράψουν την έξοδό τους. Μία φορά μάλιστα έγινα μπίλιες με έναν εξ αυτών γιατί ήρθε με δύο ώρες καθυστέρηση και απαίτησε να τον καταγράψω, πράγμα το οποίο βεβαίως δεν έκανα. Στη συγκεκριμένη υπηρεσία η δουλειά θα μπορούσε να βγεί ανέτως με το 1/3 των πολιτικών υπαλλήλων και χωρίς "υπερωρίες". Η ίδια η δουλειά θα μπορούσε να ήταν λιγότερη εάν δεν αφορούσε και τη συντήρηση οπλικών συστημάτων του 2ου Παγκοσμίου με δυνατότητες σφεντόνας. Αντιστοίχως, στους μονίμους υπαξιωματικούς, κάθε χρόνο έβγαζα τα μαϊμού οδοιπορικά γράφοντας ότι πήγαν σε διάφορες υπηρεσίες ανά την Ελλάδα, ακόμη και εάν την ίδια μέρα είχαν βάρδια ή άδεια. Δεν πείραζε δεδομένου ότι όλοι γνώριζαν ότι αυτά ήταν "μαϊμού" και έτσι και αλλιώς οι ένοπλες δυνάμεις δεν ελέγχονται από την εφορία (όπως θα έπρεπε).

Πέρα από τον εσμό των, σε μεγάλο βαθμό αργόσχολων, πολιτικών υπαλλήλων, στις ένοπλες δυνάμεις λειτουργούν εκατοντάδες άχρηστες μονάδες, υπηρεσίες και στρατόπεδα το κλείσιμο των οποίων θα επέτρεπε τον δραστικό περιορισμό του αριθμού των μισθοδοτουμένων χωρίς καμία απολύτως αρνητική επίπτωση στην αμυντική θωράκιση της χώρας.

Οι αμοιβές (τουλάχιστον οι ονομαστικές, πριν τα διάφορα εξτρά) των υψηλόβαθμων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων (αλλά και και κάποιων όντως ειδικών περιπτώσεων όπως οι πιλότοι, οι ειδικές δυνάμεις κλπ) είναι απαράδεκτα χαμηλές. Όπως απαράδεκτα υψηλός είναι και ο αριθμός των θέσεων των ανωτάτων αξιωματικών σε σχέση με το μέγεθος του στρατού αλλά και των άλλων κλάδων.

Με μία σωστή αναδιάρθρωση, που θα γίνει με κριτήριο το κοινό συμφέρον, δηλαδή το βέλτιστο σημείο ισορροπίας κόστους και επιχειρησιακής ικανότητας, και όχι τους κολητούς, τα ψηφαλάκια και την ανάπτυξη της χειμαζόμενης υπαίθρου (γι'αυτό υπάρχουν τα πανεπιστήμια) μπορούμε να έχουμε και καλά αμειβόμενα στελέχη και υψηλή επιχειρησιακή ικανότητα.  Με αυτό όμως δεν ασχολήθηκε κανείς στο ΣτΕ.

Επιτέλους μετακομίζει η Ακρόπολη

Με εξαιρετική ικανοποίηση διάβασα την απόφαση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη (sic) να καταργήσει το Αστυνομικό Τμήμα Ακροπόλεως, δυστυχής γείτονας του οποίου υπήρξα για περισσότερα από 15 χρόνια. Όταν εγκαταστάθηκε εκεί το τμήμα, σε ενοικιαζόμενο κτίριο, όλοι απορρήσαμε. Η οδός Λεωχάρους είναι εξαιρετικά στενή, διαθέτει συνολικά τρεις θέσεις στάθμευσης και γενικά είναι δύσκολα προσβάσιμη. Στη συνέχεια, όταν το τμήμα αποτέλεσε πολλάκις στόχο εμπρηστικών επιθέσεων συνειδητοποιήσαμε ότι η συγκεκριμένη θέση παρέχει σημαντικά πλεονεκτήματα στον επιτιθέμενο.

Ωστόσο η πρώτη αντίδραση όλων των γειτόνων ήταν θετική διότι θεωρούσαμε ότι έτσι βελτιώνεται η ασφάλεια της περιοχής. Δεν περιμέναμε ότι θα πνιγούμε στα ποντίκια και στη βρόμα από το εστιατόριο της Αστυνομίας το οποίο φιλοξενείται στο ισόγειο του τμήματος. Ή ότι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τη δουλειά μας γιατί τα γαϊδούρια που στελεχώνουν την εν λόγω υπηρεσία θα πάρκαραν παράνομα πάνω στο πεζοδρόμιο δυσκολεύοντας την είσοδο και έξοδο. Ή ότι θα κινούντο ανάποδα, χωρίς σπουδαίο λόγο, στον πολύ στενό αυτό δρόμο πρακτική η οποία είχε και σαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό πεζού. Η ότι δεν θα είχαν τη στοιχειώδη υπομονή και ευπρέπεια να περιμένουν ένα λεπτό για να ξεφορτώσει κάποιος ένα κιβώτιο από το αυτοκίνητό του.

Είπαμε ότι θα έχουμε τη δυνατότητα να θεωρούμε το γνήσιο της υπογραφής, καθημερινή σχεδόν απαίτηση των καθυστερημένων κρατικών μας υπηρεσιών. Τουλάχιστον όμως τις μισές φορές που πήγαινα αρνούντο, παρανόμως, να το κάνουν επικαλούμενοι φόρτο εργασίας. Γενικά η συμπεριφορά τους ήταν από αδιάφορη έως ιδιαίτερα αγενής. Ο συγχωρεμένος ο αδερφός μου είχε κάνει επιστολή στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως γιατί είχαν τότε κλείσει το δρόμο με ένα περιπολικό στην οροφή του οποίου είχαν αποθέσει και την απαραίτητη φραπεδιά, αδιαφορώντας για την ταλαιπωρία που προκαλούσαν.

Στην αρχή θεωρήσαμε ότι χάρη στο τμήμα θα είμαστε ασφαλείς. Μετά την δέκατη εμπρηστική επίθεση αναρχικών καταλάβαμε τον κίνδυνο του να είσαι κοντά σε αστυνομικό τμήμα. Και για να μην τον ξεχνάμε το Υπουργείο φρόντισε να αφήσει την καμμένη σκοπιά στην είσοδο στα πλαίσια των γενικότερων ακούσιων αισθητικών παρεμβάσεων της Ελ.Ασ.

Με την ευλογημένη αυτή απόφαση του Δένδια επιτέλους θα ξεβρομίσουμε. Στο καλό.

Πατριαρχικό συλλείτουργο κατά της ανεργίας με πρωτοβουλία Βενιζέλου

Πριν από λίγες μέρες ο κ. Βενιζέλος ανακοίνωσε ότι «για να δώσουμε έμφαση στον αγώνα μας κατά τη ανεργίας, αποφασίσαμε με τον πρωθυπουργό να συγκροτηθεί Κυβερνητικό Συμβούλιο Απασχόλησης». Σε αυτό θα μετέχουν όπως είπε, εκτός από τον Πρωθυπουργό και τον ίδιο, όλοι οι συναρμόδιοι οι υπουργοί, με ιδιαίτερο ρόλο για τον υπουργό Εργασίας, ο διοικητής του ΟΑΕΔ και όλοι οι οργανισμοί που μπορούν να συνεισφέρουν στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Επιπλέον, όπως είπε ο κ. Βενιζέλος, θα υπάρχει συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και με τον ιδιωτικό τομέα «ώστε να έχουμε ένα όργανο που θα παρακολουθεί σε καθημερινή βάση αυτή την προτεραιότητα και της κυβέρνησης και της κοινωνίας».

Πέρα από την προφανή επικοινωνιακή διάσταση έχει νομίζω εξαιρετικό ενδιαφέρον να δει κανείς τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει ο κος Βενιζέλος, εκ των κυρίων υπευθύνων για την τερατώδη ανεργία, το θέμα την απασχόλησης. Νομίζει ότι είναι πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζεται πρωτίστως μέσω του ΟΑΕΔ και "άλλων οργανισμών" σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και, as an afterthought, με τον ιδιωτικό τομέα. Δεν είναι δηλαδή θέμα δημιουργίας των κατάλληλων συνθηκών για την ανάπτυξη της οικονομίας που θα φέρει οργανικές θέσεις απασχόλησης. Δεν είναι θέμα προσέλκυσης άμεσων ξένων επενδύσεων σε παραγωγικούς τομείς. Δεν είναι θέμα οικονομικής ελευθερίας, τομέας στον οποίο η χώρα μας βρίσκεται στην τραγική 118η θέση του σχετικού δείκτη του Heritage Foundation. Δεν είναι θέμα ενός σταθερού και δίκαιου φορολογικού συστήματος το οποίο θα λειτουργεί αναπτυξιακά, ακριβώς το αντίθετο δηλαδή από το άθλιο χαράτσι εμπνεύσεως Βενιζέλου, το οποίο σύμφωνα με μελέτη της Alpha Bank τελικά στέρησε στο κράτος έσοδα και κατέστρεψε την οικονομία καθώς και χιλιάδες θέσεις εργασίας. Όπως και ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης. Δεν είναι θέμα της ποινικοποίησης της επιχειρηματικής αποτυχίας (και μία μικρή οφειλή στο Δημόσιο είναι ποινικό αδίκημα με τη χώρα μας να έχει 25.000 διώξεις ο χρόνο όταν η Αγγλία λιγότερες από 500) ή της κατάργησης της έννοιας της Ανωνύμου Εταιρείας αφού πλέον τα μέλη του Δ.Σ. ευθύνονται με την περιουσία τους για τυχόν χρέη προς το Δημόσιο.

Ο κος Βενιζέλος βλέπει το θέμα της απασχόλησης κατ'αρχήν επικοινωνιακά και δευτερευόντως ως θέσεις στο δημόσιο και stage στους δήμους με κοινοτικά χρήματα. Υπό το πρίσμα αυτό νομίζω ότι είναι κρίμα που δεν έκανε και ένα Πατριαρχικό συλλείτουργο για την καταπολέμηση της ανεργίας κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Πατριάρχη στην Αθήνα για να παραστεί στην τελετή έναρξης της Ελληνικής Προεδρίας.

Γιατί δεν γίνονται μεταρρυθμίσεις - διδάγματα από την καταργηθείσα πλέον, υποχρέωση δημοσίευσης των Ισολογισμών

Το ιστορικό της υποχρεωτικής δημοσίευσης των ισολογισμών Ανωνύμων Εταιρειών και Ε.Π.Ε. στον Τύπο είναι λίαν εκπαιδευτικό, εάν θέλει κανείς να απαντήσει στο ερώτημα "γιατί δεν γίνονται μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα".

Μετά το σκάνδαλο της Λαυρεωτικής οι πολιτικοί της εποχής θεώρησαν υποχρέωσή τους να προστατεύσουν τους πολίτες από απάτες αυτού του είδους και θέσπισαν, με το νόμο 2190 του 1920, ειδικές διατάξεις δημοσιότητας για τις Ανώνυμες Εταιρείες, οι οποίες στο εξής είχαν την υποχρέωση να δημοσιεύουν τις ετήσιες οικονομικές καταστάσεις τους σε μία πολιτική και μία οικονομική εφημερίδα. Οι εφημερίδες ήταν το μόνο μέσο δημοσιότητας της εποχής και οι Ανώνυμες Εταιρείες ελάχιστες σε αριθμό και πολύ μεγάλες σε μέγεθος.
Παρά το ότι ο εταιρικός τύπος της Ανωνύμου Εταιρείας έγινε αργότερα πολύ συνήθης, η υποχρέωση διατηρήθηκε και στις χιλιάδες περιπτώσεις όπου η διασπορά των μετοχών ήταν εξαιρετικά μικρή και θα κόστιζε πολύ λιγότερο η αποστολή των οικονομικών καταστάσεων με συστημένη επιστολή σε κάθε μέτοχο ή πιστωτή.

Αντί όμως να προσαρμοσθεί η νομοθεσία στις  πραγματικές συνθήκες, π.χ. με διατήρηση της υποχρέωσης μόνο στις εταιρείες με μεγάλη διασπορά μετοχών, η κα Βάσω Παπανδρέου με την παρ. 10 του άρθρου 10 του ν. 2741/1999 διεύρυνε την υποχρέωση συμπεριλαμβάνοντας, εκτός της πολιτικής και οικονομικής, και μία τοπική ή νομαρχιακή εφημερίδα για όσες εταιρείες έδρευαν εκτός των Δήμων Αθηναίων ή Θεσσαλονίκης. Για παράδειγμα μία εταιρεία στην Καλλιθέα Αττικής είχε, με βάση αυτό το φωτισμένο άρθρο, την υποχρέωση να χρυσοπληρώνει την δημοσίευσή του ισολογισμού της και σε μία τοπική φυλλάδα. Την ρύθμιση συνυπέγραψε και ο συναρμόδιος Υπουργός Ανάπτυξης Ευάγγελος Βενιζέλος, σημερινός Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης.

Το 2005, όταν η διείσδυση της χρήσης του διαδικτύου στην Ελλάδα ήταν τέτοια που η υποχρεωτική δημοσίευση στον Τύπο είχε χάσει εντελώς το νόημά της (βλ. Δημοσίευση Οικονομικών Στοιχείων) ο Υπουργός Ανάπτυξης Δημήτρης Σιούφας, προώθησε σε ρύθμιση με την οποία κατέστη υποχρεωτική η απευθείας τιμολόγηση των εταιρειών από τον οικονομικό τύπο (και όχι μέσω service bureaus που αγόραζαν μαζικά χώρο και έπεφτε η τιμή λόγω demand aggregation) εκτοξεύοντας το σχετικό κόστος. Τότε του είχα στείλει μήνυμα γράφοντας ότι "πρόκειται για αναχρονιστικό χαράτσι υπέρ των εκδοτών" ότι "εκτός από την καταστροφική πίεση που δεχόμαστε από την Κίνα λόγω της εισόδου της στον ΠΟΕ, αντιμετωπίζουμε μία πολιτιστική επανάσταση στο εσωτερικό" και ότι "εάν αυτό εννοούσαν με την επανίδρυση του κράτους καλό είναι να σταματήσουν". Μου τηλεφώνησε λέγοντάς μου ότι αυτή η υποχρέωση στηρίζει τον πλουραλισμό στην ενημέρωση στο οποίο αντέτεινα ότι ο Κινέζος ανταγωνιστής μου δεν πληρώνει "πλουραλισμό".


Στις αρχές του 2010, στη μόνη πραγματική μεταρρύθμιση, ο Υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης αποφασίζει να έχουν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις δωρεάν πρόσβαση στα ΦΕΚ του Εθνικού Τυπογραφείου μέσω διαδικτύου, μεταξύ αυτών και στο Φύλλο ΑΕ και ΕΠΕ όπου δημοσιεύονται οι ισολογισμοί. Με τη ρύθμιση αυτοί όλοι οι ισολογισμοί των εταιρειών κατέστησαν διαθέσιμοι 24 ώρες το 24ωρο επτά ημέρες την εβδομάδα σε οποιονδήποτε είχε πρόσβαση σε σύνδεση Internet δηλαδή πρακτικά σε όλους. Η απόφαση αυτή ακύρωσε στην πραγματικότητα κάθε σκοπιμότητα δημοσίευσης των ισολογισμών στον Τύπο. Παρά όμως την εκπεφρασμένη προσήλωση της τότε κυβέρνησης στην "ηλεκτρονική διακυβέρνηση" και στην "πράσινη ανάπτυξη" (χιλιάδες τόνου δημοσιογραφικού χάρτου κατέληγαν στις χωματερές λόγω της δημοσίευσης) η αναχρονιστική υποχρέωση διατηρήθηκε.


Στις αρχές του 2011 ο ΣΕΠΕΕ σε συνεργασία με τον ΣΕΒΕ άρχισαν μία εκστρατεία κατά της δημοσίευσης των ισολογισμών εξασφαλίζοντας ευρεία υποστήριξη κλαδικών συνδέσμων (ΣΒΒΕ, ΣΕΛΠΕ, ΕΣΠ, ΕΒΕΠ, Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο, Κλωστοϋφαντουργοί, ΕΠΕΔΜΕΔΕ, ΕΛΣΕΒΒΥΕ). Παρά το ότι το αίτημα στηρίχθηκε και από την Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων το ΕΒΕΑ έβγαλε την ουρίτσα του απέξω πράγμα που έπραξε και ο ΣΕΒ.  Αξίζει να σημειωθεί ότι και οι δύο φορείς στο παρελθόν είχαν τεθεί δημοσίως κατά της υποχρέωσης. Αποτέλεσμα των προσπαθειών μας ήταν ο τότε βουλευτής Γιώργος Χαραλαμπόπουλος να καταθέσει (σε μία κίνηση μεγάλης γενναιότητας),  τον Μάρτιο του 2011, τροπολογία που καταργούσε την υποχρεωτική δημοσίευση οικονομικών καταστάσεων στον τύπο εξασφαλίζοντας την στήριξη 17 βουλευτών επαρχίας του ΠΑΣΟΚ και 2 της Νέας Δημοκρατίας. Οι τελευταίοι απέσυραν τη στήριξή τους μετά από εντολή του τότε εισηγητή της μειοψηφίας, σημερινού Υπουργού Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη.  Όταν επικοινώνησα τηλεφωνικά μαζί του και τον ρώτησα γιατί διαφωνούσε με την τροπολογία μου είπε ότι προσωπικά συμφωνούσε με αυτήν αλλά το θέμα ήταν "πιό πολύπλοκο". Τότε δεκάδες δημοσιεύματα έφεραν τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και σημερινό πρωθυπουργό βαθύτατα ενοχλημένο από την πρωτοβουλία η οποία "διατάρασσε τις σχέσεις του με τον Τύπο".

Τελικά η υποχρεωτική δημοσίευση καταργήθηκε κατ' απαίτηση της τρόικας με το νόμο 4072 τον Απρίλιο του 2012. Παρά το ότι ο σχετικός νόμος είχε αναδρομική ισχύ από τις αρχές του έτους, ειδικά η διάταξη περί ισολογισμών άρχισε να ισχύει από την 1η Ιουλίου, σε μία ύστατη προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να διατηρηθεί για ακόμη ένα χρόνο το χαράτσι υπέρ των εκδοτών.

Εκεί που νομίζαμε ότι το θέμα είχε λήξει, τον περασμένο μήνα η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ κα. Ασημίνα Ξυροτύρη έκανε ερώτηση στη Βουλή εγκαλώντας την κυβέρνηση για το ότι δεν μέτρησε τις επιπτώσεις που είχε στην εταιρική διακυβέρνηση (sic) η κατάργηση της υποχρεωτικής δημοσίευσης των Ισολογισμών στον Τύπο.

Μετά απ'όλα αυτά, αν και άθεος, προσεύχομαι κάθε μέρα να μην φύγει η τρόικα. Γιατί χωρίς αυτήν ο άθλιος εσμός των πολιτικών μας δεν θα έκανε καμία, μα καμία απολύτως μεταρρύθμιση.