Τις προάλλες έλαβα με ιδιαίτερη έκπληξη το ακόλουθο ηλεκτρονικό μήνυμα:"Στο πλαίσιο ένταξης των Δ.Ο.Υ. στο Νέο TAXIS, η Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Αθηνών θα διακόψει τη συναλλαγή με τους Πολίτες από την Τετάρτη 03/04/2013 και ώρα 13:00 και θα παραμείνει κλειστή από την Πέμπτη 4 έως και τη Δευτέρα 8 Απριλίου 2013. Η Δ.Ο.Υ. θα λειτουργήσει στο Νέο TAXIS από την Τρίτη 9 Απριλίου 2013."
Για τους επαγγελματίες της πληροφορικής η διαδικασία αλλαγής συστήματος είναι γνωστή ως migration ή "μετάπτωση" η οποία σήμερα γίνεται με ελάχιστη ή σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και μηδενική διακοπή στα συστήματα (zero downtime). Εάν παραλληλίσουμε την εν λόγω δημόσια οικονομική υπηρεσία με μια τράπεζα δε νομίζω ότι κανείς μπορεί να φανταστεί υποκατάστημα της τελευταίας να κλείνει για τρεις ολόκληρες εργάσιμες ημέρες προκειμένου να αναβαθμίσει τα συστήματά της. Οι όποιες διαδικασίες (εκπαίδευση, παράλληλη εγκατάσταση, μετάπτωση) γίνονται με τρόπο που ελαχιστοποιεί τις επιδράσεις στην λειτουργία της επιχείρισης ή του οργανισμού. Αυτό βεβαίως απαιτεί καλό σχεδιασμό, σωστές τεχνολογικές επιλογές και εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό κανένα στοιχείο από τα οποία δεν υπάρχει στο ελληνικό δημόσιο.
Ειδικά στην περίπτωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού ουδέποτε ετέθη θέμα χρηματοδότησης αφού ανέκαθεν απολάμβανε προνομιακής μεταχείρισης (π.χ. μισθολογικά) σε σχέση με το υπόλοιπο δημόσιο. Αυτό σε ένα μη πελατειακό και διεφθαρμένο σύστημα στις περισσότερες περιπτώσεις θα οδηγούσε σε μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, καλύτερα συστήματα και καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό. Όχι όμως στην Ελλάδα όπου οι τραυματιοφορείς και οι οδηγοί τρόλεϊ προσλαμβάνονται στο ΣΔΟΕ για να κάνουν τη μπάζα τους και όπου το παραδιδόμενο από τους προμηθευτές λογισμικό αξίζει ένα μικρό μόνο μέρος του τιμήματος και, το χειρότερο, είναι συνήθως μέτριο και δυσλειτουργικό. Σαν να μην φτάνει αυτό η ανεπάρκεια και η ανικανότητα οδηγούν σε ολοένα αυξανόμενη μεταφορά του διαχειριστικού βάρους από το Δημόσιο στις επιχειρήσεις οι οποίες, πέραν των εξοντωτικών φόρων, έχουν να αντιμετωπίσουν και ένα υψηλότατο κόστος συμμόρφωσης το οποίο καταρρακώνει την ανταγωνιστικότητά τους.Στο σημείο αυτό αναρωτιέται κανείς εάν μία καθολική άρνηση πληρωμής φόρων μπορεί να αποτελέσει λύση.
Στη βιβλιογραφία υπάρχει η έννοια του “starve the beast” η υποβολή δηλαδή του κράτους σε ασιτία η οποία θα το αναγκάσει να περιορίσει το μέγεθός του και να αυξήσει την αποτελεσματικότητά του. Σήμερα συμβαίνει το αντίθετο αφού “the beast is starving us” για να διατηρεί δομές, θεωρητικά πρώτης προτεραιότητας όπως η είσπραξη φόρων, που κλείνουν το μαγαζί τρεις μέρες για να αλλάξουν λογισμικό αδιαφορώντας πλήρως για την εξυπηρέτηση των πολιτών
No comments:
Post a Comment