Αντί να επιστρέψουν τον ΦΠΑ στις επιχειρήσεις πληρώνουν το εφάπαξ στους δημοσίους υπαλλήλους

Στο αρχικό, καλοφτιαγμένο σχέδιο, του δεύτερου μνημονίου, το οποίο δεν πρόκανε να εφαρμόσει ο Παπαδήμος γιατί η μαμά του Αντώνη θα έσκαγε εάν δεν γινόταν ο μονάκριβός της πρωθυπουργός, προβλεπόταν η τακτοποίηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους προς τρίτους. Έτσι, εάν δεν είχαν προκηρυχθεί εκλογές θα είχαν ήδη εισρεύσει τουλάχιστον 5 δις ευρώ στην οικονομία και ενδεχομένως περισσότερα εάν είχε ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στο τραπεζικό σύστημα. Παρενθετικώς οι Τράπεζες δεν έχουν ακόμη δημοσιεύσει ισολογισμούς ακολουθώντας μία ακραιφνώς στρουθοκαμηλική πρακτική λες και δεν ξέρουν οι πάντες ότι έχουν πτωχεύσει.

Μετά από τις εκλογικές περιπέτειες και την εκλογίκευση του Αντώνη περιμένουμε, επτά μήνες μετά, την περίφημη δόση μέρος της οποίας θα κατευθυνθεί στην εξόφληση των οφειλών του κράτους. Το αρχικό ποσό των 7 δις ευρώ δεν "παίζει" πλέον διότι τα μισά περίπου θα κατευθυνθούν σε τρέχουσες ανάγκες δηλαδή σε μισθούς χρησίμων και αχρήστων και σε συντάξεις ανταποδοτικές και μη. Από τα 3,5 δις που μένουν ο πάνσοφος κύριος Στουρνάρας προτίθεται να διοχετεύσει τα περισσότερα στα εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων. Δηλαδή για την κάλυψη "υποχρεώσεων" του κράτους προς την κομματική του πελατεία, οι οποίες κατά κανόνα είναι μη ανταποδοτικές, μ'άλλα λόγια πολύ μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες εισφορές. Ακόμη και εάν δεν βιώναμε μία οικονομική καταστροφή οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος θα έσπρωχνε στο τέλος του καταλόγου προτεραιοτήτων την καταβολή των ποσών αυτών που λίγο θα βοηθήσουν την οικονομία σε σχέση π.χ. με την εξόφληση υποχρεώσεων προς τους συμβαλλομένους γιατρούς, φυσιοθεραπευτές του ΕΟΠΠΥ, την επιστροφή ΦΠΑ στις επιχειρήσεις που θα διασώσει χιλιάδες θέσεις εργασίας και την εξόφληση των εταιρειών που προμηθεύουν προϊόντα και υπηρεσίες στο δημόσιο.

Με τις παρούσες οικονομικές συνθήκες τα εφάπαξ θα έπρεπε να είχαν περικοπεί στα επίπεδα που δικαιολογούν οι εισφορές αποκαθιστώντας την ανταποδοτικότητα και την δικαιοσύνη σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα και να είχαν καταβληθεί με κουρεμένα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου σαν και αυτά που αγόρασαν οι ανόητοι συμπολίτες μας που εμπιστεύθηκαν το ελληνικό κράτος.

Δεν υπάρχει ελπίς.