Με αφορμή τις διαπραγματεύσεις με την τριμερή ο κ. Κουβέλης τόνισε «Δεν είναι διαρθρωτική αλλαγή να αξιώνει η τρόικα την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων», συμπληρώνοντας πως τα αιτήματα της τριμερούς «υπερβαίνουν τις αντοχές της κοινωνίας» και «κάθε αναγκαίο μέτρο» και ισοδυναμούν με «περαιτέρω τροφοδότηση της ύφεσης» και της «καλπάζουσας ανεργίας».
Λίγο πριν είχε διαμηνύσει ότι θα καταψηφίσει την τροπολογία του κου Βρούτση σχετικά με την κατάργηση των εισφορών εργοδότη στην Εργατική Εστία και Εργατική Κατοικία παρότι δεν λειτουργούν πλέον! Το γιατί βεβαίως ο Υπουργός Εργασίας κατέθεσε τέτοια τροπολογία όταν οι εισφορές είχαν ήδη καταργηθεί με τον μνημονιακό νόμο του Φεβρουαρίου και το ΙΚΑ είχε ήδη σταματήσει να τις εισπράττει από τον Σεπτέμβριο είναι ένα από τα πολλά ερωτήματα που ζητούν απάντηση. Το ΙΚΑ μάλιστα, μετά την άρνηση Βενιζέλου-Κουβέλη, επανήλθε στις 18.10 και ζητά τις μη καταβληθείσες εισφορές του Σεπτεμβρίου αναδρομικά από τις επιχειρήσεις σε ένα όργιο ασυνεννοησίας και ανοησίας.
Παρά τις επικοινωνιακές ανάγκες του σαθρού, τόσο από πλευράς πολιτικής όσο και από πλευράς προσώπων, μορφώματος του οποίου ηγείται, πιστεύω ότι κύριος Κουβέλης εν προκειμένω πιστεύει αυτά που λέει. Δεν αντιλαμβάνεται δηλαδή ότι στην πράξη ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Τα μέτρα που πρότεινε η τρόικα και συγκεκριμένα η μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης, η κατάργηση των τριετιών και η μεγαλύτερη ευελιξία στον καθορισμό του ωραρίου θα έχουν οικονομικά ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που νομίζει ο συμπαθής, πλην θλιβερά ανεπαρκής πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Στην οικονομική επιστήμη δεν υπάρχει κανείς που να υποστηρίζει ότι μία αγκυλωμένη και δυσλειτουργική αγορά εργασίας λειτουργεί ανασχετικά στην ύφεση. Αντιθέτως όσο μεγαλύτερη είναι η “προστασία” τόσο βαθαίνει και ύφεση. Στην περίπτωση των υπέρογκων αποζημιώσεων οι εταιρείες οδηγούνται αύτανδρες στο κλείσιμο ακόμη και στην περίπτωση που θα ήταν βιώσιμες σε περίπτωση μείωσης του προσωπικού τους. Πράγμα αδύνατον σήμερα αφού δύσκολα βρίσκει κανείς 28 μισθούς όταν δεν έχει να δώσει ούτε έναν στο τέλος του μήνα. Ταυτόχρονα οι υψηλές αποζημιώσεις αποτελούν αντικίνητρο μέγα για επενδύσεις στην Ελλάδα, χωρίς τις οποίες είμαστε απολύτως καταδικασμένοι.
Σε ότι αφορά τις τριετίες αυτές αποσυνδέουν πλήρως την αμοιβή με την παραγωγικότητα αφού η πρώτη εξαρτάται απόλυτα από την βιολογική ηλικία και όχι από την αξία που παράγει ο εργαζόμενος. Αυτή η ρύθμιση είναι που σε μεγάλο βαθμό προκαλεί την ανεργία των νέων (αξίζει για παράδειγμα να δείτε την ανεργία στις νέες γυναίκες τις οποίες δεν προσλαμβάνει κανείς φοβούμενος ότι θα εγκυμονήσουν γεγονός που συνεπάγεται δυσβάσταχτο κόστος και υποχρεώσεις για μια μικρή επιχείριση) αλλά και καταρρακώνει την παραγωγικότητα αφού ο εργαζόμενος θα εισπράξει, εργασθεί δεν εργασθεί, προσφέρει δεν προσφέρει, την τριετία του.
Ο ακραίος συντηρητισμός και η ασχετοσύνη του κου Κουβέλη προσφέρει δυστυχώς πολύ κακές υπηρεσίες στη χώρα. Το λυπηρό είναι ότι ο ίδιος πιστεύει το αντίθετο.
Λίγο πριν είχε διαμηνύσει ότι θα καταψηφίσει την τροπολογία του κου Βρούτση σχετικά με την κατάργηση των εισφορών εργοδότη στην Εργατική Εστία και Εργατική Κατοικία παρότι δεν λειτουργούν πλέον! Το γιατί βεβαίως ο Υπουργός Εργασίας κατέθεσε τέτοια τροπολογία όταν οι εισφορές είχαν ήδη καταργηθεί με τον μνημονιακό νόμο του Φεβρουαρίου και το ΙΚΑ είχε ήδη σταματήσει να τις εισπράττει από τον Σεπτέμβριο είναι ένα από τα πολλά ερωτήματα που ζητούν απάντηση. Το ΙΚΑ μάλιστα, μετά την άρνηση Βενιζέλου-Κουβέλη, επανήλθε στις 18.10 και ζητά τις μη καταβληθείσες εισφορές του Σεπτεμβρίου αναδρομικά από τις επιχειρήσεις σε ένα όργιο ασυνεννοησίας και ανοησίας.
Παρά τις επικοινωνιακές ανάγκες του σαθρού, τόσο από πλευράς πολιτικής όσο και από πλευράς προσώπων, μορφώματος του οποίου ηγείται, πιστεύω ότι κύριος Κουβέλης εν προκειμένω πιστεύει αυτά που λέει. Δεν αντιλαμβάνεται δηλαδή ότι στην πράξη ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Τα μέτρα που πρότεινε η τρόικα και συγκεκριμένα η μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης, η κατάργηση των τριετιών και η μεγαλύτερη ευελιξία στον καθορισμό του ωραρίου θα έχουν οικονομικά ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που νομίζει ο συμπαθής, πλην θλιβερά ανεπαρκής πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Στην οικονομική επιστήμη δεν υπάρχει κανείς που να υποστηρίζει ότι μία αγκυλωμένη και δυσλειτουργική αγορά εργασίας λειτουργεί ανασχετικά στην ύφεση. Αντιθέτως όσο μεγαλύτερη είναι η “προστασία” τόσο βαθαίνει και ύφεση. Στην περίπτωση των υπέρογκων αποζημιώσεων οι εταιρείες οδηγούνται αύτανδρες στο κλείσιμο ακόμη και στην περίπτωση που θα ήταν βιώσιμες σε περίπτωση μείωσης του προσωπικού τους. Πράγμα αδύνατον σήμερα αφού δύσκολα βρίσκει κανείς 28 μισθούς όταν δεν έχει να δώσει ούτε έναν στο τέλος του μήνα. Ταυτόχρονα οι υψηλές αποζημιώσεις αποτελούν αντικίνητρο μέγα για επενδύσεις στην Ελλάδα, χωρίς τις οποίες είμαστε απολύτως καταδικασμένοι.
Σε ότι αφορά τις τριετίες αυτές αποσυνδέουν πλήρως την αμοιβή με την παραγωγικότητα αφού η πρώτη εξαρτάται απόλυτα από την βιολογική ηλικία και όχι από την αξία που παράγει ο εργαζόμενος. Αυτή η ρύθμιση είναι που σε μεγάλο βαθμό προκαλεί την ανεργία των νέων (αξίζει για παράδειγμα να δείτε την ανεργία στις νέες γυναίκες τις οποίες δεν προσλαμβάνει κανείς φοβούμενος ότι θα εγκυμονήσουν γεγονός που συνεπάγεται δυσβάσταχτο κόστος και υποχρεώσεις για μια μικρή επιχείριση) αλλά και καταρρακώνει την παραγωγικότητα αφού ο εργαζόμενος θα εισπράξει, εργασθεί δεν εργασθεί, προσφέρει δεν προσφέρει, την τριετία του.
Ο ακραίος συντηρητισμός και η ασχετοσύνη του κου Κουβέλη προσφέρει δυστυχώς πολύ κακές υπηρεσίες στη χώρα. Το λυπηρό είναι ότι ο ίδιος πιστεύει το αντίθετο.
No comments:
Post a Comment