Πως να ταξιδέψετε στην υποσαχάρια Αφρική χωρίς να φύγετε από την Ελλάδα

Ζήστε μια μοναδική ταξειδιωτική εμπειρία χωρίς κόστος (τουλάχιστον οικονομικό). Δείτε από κοντά την Μαύρη Αφρική χωρίς να βγείτε από τα όρια της πόλης σας. Πώς; Απλώς επισκεφθείτε την τοπική Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία για υπόθεσή σας.

Σήμερα λοιπόν επισκέφθηκα την οικεία ΔΟΥ λίγα λεπτά μετά τις οκτώ το πρωϊ οπότε άνοιγε τις πύλες της στο κοινό. Παρενθετικώς σε καμία χώρα της Ευρωζώνης δεν υπάρχει εφορία που να μην δέχεται φορολογουμένους την Παρασκευή και να έχει τόσο περιορισμένο ωράριο. Στην Αγγλία τα κατά τόπους γραφεία εξυπηρετούν τηλεφωνικά καθημερινά από τις 8 το πρωϊ έως της 8 το βράδυ και από τις 8 έως τις 4 το Σάββατο. Στην είσοδο του πανάκριβου, μεγάλης προβολής όπως θα έλεγαν οι μεσίτες, και με πολλά περιττά τετραγωνικά κτιρίου υπάρχει μια πινακίδα καλυμμένη με λινάτσα. Ο προσεκτικός παρατηρητής θα δει ότι πίσω από αυτήν κρύβεται ο τίτλος «Σταθμός Εξυπηρέτησης Πολιτών» και θα θαυμάσει την ειλικρίνεια και αυτογνωσία του υπαλλήλου που κουκούλωσε την ταμπέλα αφού τίποτε από αυτά που γίνονται στο κτίριο δεν εμπίπτουν στην έννοια της εξυπηρέτησης. Η πρώτη μου εργασία ήταν να δηλώσω το νέο αριθμό ταυτότητας γιατί αναγκάστηκα να την αλλάξω αφού με έκλεψαν. Λέω στην υπάλληλο «Θα ήθελα να δηλώσω νέο αριθμό ταυτότητας» για να δεχθώ την ερώτηση «Την έχετε αλλάξει;». Σκέφτηκα να της απαντήσω ότι όχι - είμαι βιτσιόζος και ξαναήρθα να δηλώσω την παλιά αλλά κρατήθηκα. Βεβαίως είδε την έκφραση απορίας μου και αντελήφθη τον ταυτολογικό (for wont of another word) χαρακτήρα της ερωτήσεώς της. Παίρνει τα χαρτιά και την πρωτότυπη ταυτότητα και μου ζητάει φωτοτυπία της ταυτότητας. Κατά τα φαινόμενα είτε α) κανένα φωτοτυπικό δεν δουλεύει στο δημόσιο είτε β) τα φωτοτυπικά δεν είναι για τους πολίτες (είναι αστείο ότι η αρμόδια επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης μας κατάγγειλε για απάνθρωπη συμπεριφορά στους μετανάστες – δεν γνωρίζει ίσως ότι το ελληνικό κράτος φέρεται εξίσου απάνθρωπα και στους Έλληνες πολίτες). Αποτέλεσμα να περιμένω μία ώρα, έως τις 9, για να ανοίξει το φωτοτυπάδικο απέναντι. Επανέρχομαι σε μια άλλη, ευτυχώς γρήγορη και καπάτσα υπάλληλο, κάνω την αλλαγή ταυτότητας (στις ανεπτυγμένες χώρες αυτό γίνεται αυτόματα με synchronization των δεδομένων της αστυνομίας με την εφορία) και παίρνω τον περίφημο κλειδάριθμο (επίσης πρωτόγονη τεχνολογία με τα σημερινά δεδομένα). Στη συνέχεια συμπληρώνω αίτηση για παράταση της προθεσμίας υποβολής δήλωσης φόρου κληρονομιάς για τον αδικοχαμένο αδελφό μου και κατεβαίνω να την πρωτολλήσω. Στο πρωτόκολλο απασχολείται άτομο με ειδικές ανάγκες (πραγματικά) ο οποίος συζητά επί 20 λεπτά με τον προηγούμενο φορολογούμενο περί των διαφορών των ιδιωτικών και δημοσίων ΚΤΕΟ με αποτέλεσμα μια δουλειά που χρειάζεται 40 δευτερόλεπτα να του πάρει σχεδόν μισή ώρα. Έκανα τον μουγκό για να μην μου πιάσει και μένα κουβέντα γιατί είχα ήδη χασομερήσει φρικτά. Ανεβαίνω για να πάρω την παράταση (η πρώτη προθεσμία ήταν σε 15 μέρες) για να πάρω την αποστομωτική απάντηση ότι ήρθα πολύ νωρίς. Κατά τα φαινόμενα η ελληνική εφορία τιμωρεί τον φορολογούμενο όχι μόνο όταν είναι εκπρόθεσμος αλλά και όταν προνοεί να τακτοποιήσει τα θέματά του νωρίτερα από την τελευταία στιγμή. Λαμβάνω έτσι κουτσουρεμένη προθεσμία γεγονός που θα με αναγκάσει να ξαναπάω. Φεύγοντας επισκέπτομαι την τουαλέττα η οποία δεν διαθέτει χαρτί υγείας ενώ ακόμη και η βάση για αυτό είναι ξηλωμένη. Προφανώς ο φορολογούμενος εκτός από τις δικές του φωτοτυπίες πρέπει να προσέρχεται στη ΔΟΥ και με ένα κωλόχαρτο υπό μάλης. Ευτυχώς που πήγα προς ψιλού μου διότι άλλως θα αναγκαζόμουν να σκουπιστώ με τον προαναφερθέντα κλειδάριθμο. Καλή η εμπειρία δεν λέω, αλλά επειδή χόρτασα Αφρική την επόμενη φορά θα στείλω εξουσιοδοτημένο αντιπρόσωπο. Ξέχασα δε να προσθέσω ότι κατά τη διάρκεια της παραμονής μου απέκτησα βαθύτατες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις για τις ενυδατικές κρέμες που ήταν το κύριο θέμα συζήτησης των υπαλλήλων της εφορίας. Πιστεύω ότι ούτε στο κέντρο έρευνας και ανάπτυξης της L’Oreal στη Γαλλία δεν κατέχουν τόσο καλά το αντικείμενο