Επισκευάζοντας ποδήλατα εν κινήσει

Δεν ξέρω εάν ο Υπουργός Οικονομικών έχει επηρεασθεί από το αφεντικό του το οποίο αρέσκεται στο να ξαναβάζει την αλυσίδα στoν τροχό της καδένας χωρίς να κατεβαίνει από το ποδήλατο (με παρ’ ολίγον ολέθριες συνέπειες). Διότι κατά τα φαινόμενα κάνει το ίδιο με τη φορολογική πολιτική. Μέτρα επί μέτρων, τα περισσότερα εκ των οποίων με αναδρομική ισχύ, θεσπίζονται με τέτοια ταχύτητα που δεν προλαβαίνει ούτε να τα υποστηρίξει από πλευράς πληροφοριακών συστημάτων το ίδιο το Υπουργείο. Πριν καλά καλά φανεί η απόδοση των προηγούμενων μέτρων και απάνω που ο κοσμάκης και οι επιχειρήσεις αρχίζουν να πιστεύουν ότι “αυτό ήταν”, έρχονται τα επόμενα μέτρα, σκληρότερα, δυσκολότερα και κυρίως αμφίβολης αποτελεσματικότητας σε σχέση με τον εκπεφρασμένο στόχο της μείωσης του ελλείμματος. Όπως δε και στην περίπτωση του ποδηλάτη Γιώργου, δεν είναι λίγες οι φορές που το Υπουργείο Οικονομικών μάγκωσε το δάκτυλο στην αλυσίδα. Είτε με την παράνομη έκτακτη εισφορά στα φυσικά πρόσωπα που επέβαλλε η προηγούμενη διεύθυνση του καταστήματος, είτε με την παράνοια της φορολογικής αντιμετώπισης δαπανών και αγορών αγαθών από “μη συνεργάσιμες χώρες”. Η πρόχειρη και υπό το κράτος του απόλυτου πανικού λήψη μέτρων, με συχνότητα που δημιουργεί σοβαρά πρακτικά ζητήματα αλλά και αγωνία σε όσους καλούνται να συμμορφωθούν δεν εξυπηρετεί κανέναν. Όπως μας διδάσκει ο Αίσωπος με την ιστορία του λαγού και της χελώνας η συστηματική δουλειά αποδίδει περισσότερο από το εξ ανατολών “γιουρούσι”. Μερικές φορές συμφέρει να κατέβουμε από το ποδήλατο και να φτιάξουμε την αλυσίδα ακόμη και εάν αυτό μας στοιχίσει πολύτιμο χρόνο. Γιατί αλλιώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μαγκώσουμε το δάχτυλο και να μην γλυτώσουμε με ένα απλό ράγισμα, δηλαδή να μείνουμε τελικώς παράλυτοι.