Ο παραλογισμός του οικονομικού επιτελείου φοβάμαι ότι έχει φθάσει σε επίπεδα στα οποία ακόμη και ο πιο τολμηρός ψυχίατρος σηκώνει τα χέρια ψηλά. Το Υπουργείο Οικονομικών στέλνει αναδρομικά φόρους δύο ετών μία ημέρα πριν την λήξη της προθεσμίας πληρωμής τους. Φόροι οι οποίοι δεν συνδέονται με το εισόδημα αλλά με την κατοχή ακινήτων και μάλιστα υπολογισμένοι με βάση "αντικειμενικές αξίες" οι οποίες είναι σήμερα πολλαπλάσιες των εμπορικών. Η ΓΓΠΣ χρειάστηκε δύο χρόνια να βγάλει τα ειδοποιητήρια (σε πολλές περιπτώσεις δεν πρόλαβε καν, ζητώντας από τους φορολογούμενους να τα "κατεβάσουν" μόνοι τους) και μόλις εδέησε να τα βγάλει έδωσε προθεσμία 24 ωρών για την πληρωμή της πρώτης δόσης. Χρονικό όριο το οποίο συμπίπτει και με τις δόσεις φόρου εισοδήματος κ.λ.π. οδηγώντας ένα πολύ μεγάλο μέρος των φορολογουμένων σε απόγνωση.
Την ίδια στιγμή ο κ. Στουρνάρας εξανέστη όταν άρχισε η συζήτηση περί μείωσης του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης εξ αιτίας του οποίου κατά την περσινή περίοδο η κατανάλωση μειώθηκε κατά 70%, ο κόσμος πάγωσε, οι μεγάλες πόλεις μετατράπηκαν σε θαλάμους αερίων -γιατί πολλοί έκαιγαν ότι έβρισκαν για να ζεσταθούν- και όλα αυτά χωρίς να αποδώσει εισπρακτικά η τεράστια αύξηση στον φόρο. "Δεν είναι η στιγμή να μιλάμε" είπε "για μειώσεις φόρων".
Λίγες μέρες αργότερα η τρόικα επιμένει (σωστά) στο κλείσιμο και στην εκκαθάριση των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ), της ΛΑΡΚΟ και της ΕΛΒΟ γιατί δεν πείθεται (σωστά) από το "σχέδιο αναδιάρθρωσης" το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο από μία κίνηση για κερδίσει χρόνο η κυβέρνηση, με το σχετικό κόστος θα φορτώνεται στις πλάτες των φορολογουμένων. Στο επίμαχο μήνυμά του ο Ματίας Μορς γράφει "Η πρότασή σας [για τα ΕΑΣ] βασικά περιέχει ένα μάλλον γενναιόδωρο πρόγραμμα πρόωρης συνταξιοδότησης και εθελουσίας εξόδου".
Ο καθηγητής Ι. Ληξουριώτης έγραψε πρόσφατα το, πολύ διαφωτιστικό για την εν λόγω εταιρεία σχόλιο που ακολουθεί. "Για το 2008 και 2009, η εταιρεία ΕΒΟ – ΠΥΡΚΑΛ παρουσίαζε ζημιές της τάξεως των 139 και 165 εκατομμυρίων ευρώ αντίστοιχα, με το προσωπικό της να ανέρχεται σε 1.846 άτομα, εκ των οποίων το 40% υποαπασχολείτο. Το γεγονός αυτό φαίνεται ότι ενθουσίασε τόσο πολύ τον τότε διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας κ. Κωνσταντίνο Μανούσο ώστε, λίγο πριν κλείσει το 2009, την 3η Δεκεμβρίου, αφού συμβουλεύτηκε και τους πολιτικούς προϊστάμενους του) αποφάσισε να αυξήσει τις αποδοχές του προσωπικού υπογράφοντας πέντε (5) συλλογικές συμβάσεις εργασίας με τα αντίστοιχα σωματεία του προσωπικού της εταιρείας. Ήδη καταλάβατε ότι με τις συμβάσεις αυτές δεν προβλέφθηκαν μειώσεις αποδοχών αλλά αυξήσεις ύψους 5% (2% από 1.1. και 3% από 1.9.) !!! Πότε; όταν η εταιρεία και η χώρα κατέρρεε !!! Μην σπεύσει βέβαια κανείς να σκεφθεί ότι οι αμοιβές του προσωπικού ήταν ιδιαίτερα ισχνές και για το λόγο αυτό οι αυξήσεις που δόθηκαν ήταν "δίκαιες" (τι λέξη κι αυτή). Αρκεί να λάβουμε υπόψη μας ότι τον καιρό εκείνο η μέση μηνιαία μισθολογική δαπάνη υπερέβαινε τα 4.500 ευρώ. Μάλιστα, άκουσον-άκουσον, στις ίδιες συλλογικές συμβάσεις προβλέφθηκε ότι σε όσους εργαζόμενους ο βασικός μισθός (όχι το σύνολο των αποδοχών), δεν υπερέβαινε τα 1.500 ευρώ, τότε η αύξηση για το δεύτερο εξάμηνο θα ήταν αντί 3,5% (δηλαδή συνολικός μισθός μαζί με χρονοεπιδόματα και λοιπά επιδόματα, πάνω από 2.500 με 3.000 ευρώ, εθεωρείτο στην ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ "μισθός πείνας"). Και να ήταν μόνο αυτή η αύξηση που δόθηκε στο βασικό μισθό ; Όχι δα. Αυξήθηκε επίσης και το χρονοεπίδομα, αυξήθηκε και το επίδομα ευδόκιμης υπηρεσίας, αυξήθηκε και η διατακτική Χριστουγέννων-Πάσχα, αυξήθηκε και το τεχνικό επίδομα !!!"
Η αντίδραση της κυβέρνησης στις απαιτήσεις της τρόικας ήταν ότι "πρέπει να δούμε το πρόγραμμα πολιτικά και όχι από στενή λογιστική σκοπιά" o μεθερμηνευόμενον εστί: "Χρησιμοποιούμε τη στενή λογιστική σκοπιά στη φορολογία υφαρπάζοντας τις καταθέσεις, δημεύοντας πρακτικά την περιουσία των πολιτών και γονατίζοντας την πραγματική οικονομία ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τους υπαίτιους των προβλημάτων μας "πολιτικά" προσφέροντάς τους "γενναιόδωρα πακέτα" εθελουσίας εξόδου και συνταξιοδότησης τα οποία έχουν προ πολλού εξαφανιστεί στον ιδιωτικό τομέα, οι άνεργοι του οποίου ξεπέρασαν το 1.500.000"
 |
| του Κώστα Μητρόπουλου από τα "Νέα" |
Την ίδια στιγμή ο κ. Στουρνάρας εξανέστη όταν άρχισε η συζήτηση περί μείωσης του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης εξ αιτίας του οποίου κατά την περσινή περίοδο η κατανάλωση μειώθηκε κατά 70%, ο κόσμος πάγωσε, οι μεγάλες πόλεις μετατράπηκαν σε θαλάμους αερίων -γιατί πολλοί έκαιγαν ότι έβρισκαν για να ζεσταθούν- και όλα αυτά χωρίς να αποδώσει εισπρακτικά η τεράστια αύξηση στον φόρο. "Δεν είναι η στιγμή να μιλάμε" είπε "για μειώσεις φόρων".
Λίγες μέρες αργότερα η τρόικα επιμένει (σωστά) στο κλείσιμο και στην εκκαθάριση των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ), της ΛΑΡΚΟ και της ΕΛΒΟ γιατί δεν πείθεται (σωστά) από το "σχέδιο αναδιάρθρωσης" το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο από μία κίνηση για κερδίσει χρόνο η κυβέρνηση, με το σχετικό κόστος θα φορτώνεται στις πλάτες των φορολογουμένων. Στο επίμαχο μήνυμά του ο Ματίας Μορς γράφει "Η πρότασή σας [για τα ΕΑΣ] βασικά περιέχει ένα μάλλον γενναιόδωρο πρόγραμμα πρόωρης συνταξιοδότησης και εθελουσίας εξόδου".
Ο καθηγητής Ι. Ληξουριώτης έγραψε πρόσφατα το, πολύ διαφωτιστικό για την εν λόγω εταιρεία σχόλιο που ακολουθεί. "Για το 2008 και 2009, η εταιρεία ΕΒΟ – ΠΥΡΚΑΛ παρουσίαζε ζημιές της τάξεως των 139 και 165 εκατομμυρίων ευρώ αντίστοιχα, με το προσωπικό της να ανέρχεται σε 1.846 άτομα, εκ των οποίων το 40% υποαπασχολείτο. Το γεγονός αυτό φαίνεται ότι ενθουσίασε τόσο πολύ τον τότε διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας κ. Κωνσταντίνο Μανούσο ώστε, λίγο πριν κλείσει το 2009, την 3η Δεκεμβρίου, αφού συμβουλεύτηκε και τους πολιτικούς προϊστάμενους του) αποφάσισε να αυξήσει τις αποδοχές του προσωπικού υπογράφοντας πέντε (5) συλλογικές συμβάσεις εργασίας με τα αντίστοιχα σωματεία του προσωπικού της εταιρείας. Ήδη καταλάβατε ότι με τις συμβάσεις αυτές δεν προβλέφθηκαν μειώσεις αποδοχών αλλά αυξήσεις ύψους 5% (2% από 1.1. και 3% από 1.9.) !!! Πότε; όταν η εταιρεία και η χώρα κατέρρεε !!! Μην σπεύσει βέβαια κανείς να σκεφθεί ότι οι αμοιβές του προσωπικού ήταν ιδιαίτερα ισχνές και για το λόγο αυτό οι αυξήσεις που δόθηκαν ήταν "δίκαιες" (τι λέξη κι αυτή). Αρκεί να λάβουμε υπόψη μας ότι τον καιρό εκείνο η μέση μηνιαία μισθολογική δαπάνη υπερέβαινε τα 4.500 ευρώ. Μάλιστα, άκουσον-άκουσον, στις ίδιες συλλογικές συμβάσεις προβλέφθηκε ότι σε όσους εργαζόμενους ο βασικός μισθός (όχι το σύνολο των αποδοχών), δεν υπερέβαινε τα 1.500 ευρώ, τότε η αύξηση για το δεύτερο εξάμηνο θα ήταν αντί 3,5% (δηλαδή συνολικός μισθός μαζί με χρονοεπιδόματα και λοιπά επιδόματα, πάνω από 2.500 με 3.000 ευρώ, εθεωρείτο στην ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ "μισθός πείνας"). Και να ήταν μόνο αυτή η αύξηση που δόθηκε στο βασικό μισθό ; Όχι δα. Αυξήθηκε επίσης και το χρονοεπίδομα, αυξήθηκε και το επίδομα ευδόκιμης υπηρεσίας, αυξήθηκε και η διατακτική Χριστουγέννων-Πάσχα, αυξήθηκε και το τεχνικό επίδομα !!!"
Η αντίδραση της κυβέρνησης στις απαιτήσεις της τρόικας ήταν ότι "πρέπει να δούμε το πρόγραμμα πολιτικά και όχι από στενή λογιστική σκοπιά" o μεθερμηνευόμενον εστί: "Χρησιμοποιούμε τη στενή λογιστική σκοπιά στη φορολογία υφαρπάζοντας τις καταθέσεις, δημεύοντας πρακτικά την περιουσία των πολιτών και γονατίζοντας την πραγματική οικονομία ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τους υπαίτιους των προβλημάτων μας "πολιτικά" προσφέροντάς τους "γενναιόδωρα πακέτα" εθελουσίας εξόδου και συνταξιοδότησης τα οποία έχουν προ πολλού εξαφανιστεί στον ιδιωτικό τομέα, οι άνεργοι του οποίου ξεπέρασαν το 1.500.000"
No comments:
Post a Comment