taxisnet - άτσα κουστουμιά ο σακάτης

Το Taxisnet (ξανά)βούλωσε. Ο Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων έκανε έκκληση να μην καταχωρούν οι πολίτες δηλώσεις E9 μέχρι της 20 του μηνός γιατί το σύστημα δεν μπορεί να τις δεχθεί!  Φανταστείτε το Αμερικανικό IRS ή το Βρεττανικό HMRC να κάνουν αντίστοιχη έκκληση στους πολίτες των χωρών τους. Η πλήρης αποτυχία του Υπουργείου Οικονομικών με το χρυσοπληρωμένο (ενδεχομένως και αδαμαντοπληρωμένο) Taxisnet θυμίζει το παλαιό (hence politically incorrect) ανέκδοτο με τον πελάτη που πήγε στον ράφτη να παραλάβει το κοστούμι. Το δεξί μανίκι ήταν πολύ μακρύ αλλά ο ράφτης του είπε "δεν πειράζει - εάν κρατάς λυγισμένο τον αγκώνα δεν θα φαίνεται". Το σακάκι κρέμαγε πίσω αλλά ο ράφτης του είπε "δεν πειράζει - εάν περπατάς σκυφτός δεν θα φαίνεται". Το παντελόνι ήταν πέντε δάχτυλα πάνω από το παπούτσι αλλά ο ράφτης του είπε "δεν πειράζει - εάν περπατάς με λυγισμένα τα γόνατα δεν θα φαίνεται". Βγαίνει λοιπόν ο δυστυχής από τον ράφτη και τον βλέπει ένας και λεέι "άτσα κουστουμιά ο σακάτης!"

Πατριωτισμός ή Απιστία

Στο σημερινό κύριο άρθρο της η Καθημερινή γράφει, με αφορμή την μεταφορά της έδρας της Βιοχάλκο στο Βέλγιο ότι "η ελληνική επιχειρηματική τάξη θα έπρεπε να επιδείξει πιο σοβαρό όραμα και περισσότερο πατριωτισμό αυτές τις δύσκολες ώρες". Σε ότι αφορά στο όραμα κανείς δεν μπορεί να έχει αντίθετη γνώμη αφού η καινοτομία, η παραγωγή πλούτου, η εξέλιξη και η ευημερία εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από αυτό. Βέβαια όταν ο τόπος στον οποίο δραστηριοποιείται μία επιχείρηση παρουσιάζει συνθήκες ασφυξίας (π.χ. με υπέρογκο κόστος χρήματος και ενέργειας εξ αιτίας του αδηφάγου ελληνικού κράτους-τέρατος), πλήρη αστάθεια οικονομικού περιβάλλοντος (στην φορολογία όχι μόνο δεν ξέρει κανείς τι του ξημερώνει - καθημερινά, με πλείστες αναδρομικές ρυθμίσεις, αλλάζει και του τί του είχε ξημερώσει στο παρελθόν), η πραγματοποίηση ενός οράματος καθίσταται δύσκολη, εάν όχι αδύνατη. Ως προς το όραμα λοιπόν δύσκολα μπορεί να κατηγορήσει κανείς την διοίκηση μιας εταιρείας που αποφασίζει να μεταφέρει την έδρα της σε μία χώρα όπου μπορεί να πραγματοποιήσει το όραμά της.

Αυτό που είναι όμως εξόχως επικίνδυνο και ανόητο είναι να μιλάμε για πατριωτισμό. Η ευθύνη της διοίκησης μίας εταιρείας είναι αποκλειστικά προς στους μετόχους αυτής. Προφανώς οι όποιες αποφάσεις πρέπει να κινούνται στο σημείο ισορροπίας μεταξύ των συμφερόντων των εργαζομένων, των πιστωτών, των πελατών της και σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά υπεύθυνο πλαίσιο. Ο πατριωτισμός όμως δεν υφίσταται σε έναν νομικό πρόσωπο με πολυεθνική παρουσία, πολυεθνική μετοχική σύνθεση και εν πάσει περιπτώσει ο πατριωτισμός αφορά εξ ορισμού σε φυσικά και όχι νομικά πρόσωπα.

Οι βασικοί μέτοχοι μίας εταρείας που προκαλούν ή έστω συναινούν στην μεταφορά της έδρας της είναι πατριώτες; Εάν η τύχη της εταιρείας και των εργαζομένων της εξαρτάται από μία τέτοια κίνηση τότε είναι θερμοί πατριώτες. Γιατί παρέχουν πολύ καλύτερες υπηρεσίες στην πατρίδα διασφαλίζοντας τις θέσεις εργασίας στην Ελλάδα και την βιωσιμότητα της εταιρείας έστω συνεισφέροντας λιγότερο στο φαύλο ελληνικό κράτος ώστε να χρηματοδοτούν μεταξύ άλλων τις στρατοσφαιρικές μίζες του κου Τσοχατζόπουλου και τους υπέρογκους μισθούς των ΔΕΚΟ.

Ταυτόχρονα η παιδαριώδης επίκληση του πατριωτισμού από την Καθημερινή είναι εξόχως επικίνδυνη και τελικά αντιπατριωτική. Επειδή τα "πατριωτικά" κεφάλαια είναι μάλλον περιορισμένα η οικονομική επιβίωση της Ελλάδας εξαρτάται από την προσέλκυση διεθνών "μη πατριωτικών" επενδύσεων για της οποίες διαγκωνίζονται πολλές άλλες χώρες. Για αυτό χρειάζεται σταθερό και ελκυστικό φορολογικό σύστημα, περιστολή της διαφθοράς, ανταγωνιστικό κόστος ενέργειας, πολιτική σταθερότητα, γρήγορη και αποτελεσματική δικαιοσύνη. Η επίκληση του "πατριωτισμού" θολώνει τα νερά αποπροσανατολίζοντας από το πραγματικό πρόβλημα.

Στουρνάρας: Εάν μειώσουμε τους φόρους μετά πως θα δίνουμε "γενναιόδωρα συνταξιοδοτικά προγράμματα" στις ΔΕΚΟ?

Ο παραλογισμός του οικονομικού επιτελείου φοβάμαι ότι έχει φθάσει σε επίπεδα στα οποία ακόμη και ο πιο τολμηρός ψυχίατρος σηκώνει τα χέρια ψηλά. Το Υπουργείο Οικονομικών στέλνει αναδρομικά φόρους δύο ετών μία ημέρα πριν την λήξη της προθεσμίας πληρωμής τους. Φόροι οι οποίοι δεν συνδέονται με το εισόδημα αλλά με την κατοχή ακινήτων και μάλιστα υπολογισμένοι με βάση "αντικειμενικές αξίες" οι οποίες είναι σήμερα πολλαπλάσιες των εμπορικών. Η ΓΓΠΣ χρειάστηκε δύο χρόνια να βγάλει τα ειδοποιητήρια (σε πολλές περιπτώσεις δεν πρόλαβε καν, ζητώντας από τους φορολογούμενους να τα "κατεβάσουν" μόνοι τους) και μόλις εδέησε να τα βγάλει έδωσε προθεσμία 24 ωρών για την πληρωμή της πρώτης δόσης. Χρονικό όριο το οποίο συμπίπτει και με τις δόσεις φόρου εισοδήματος κ.λ.π. οδηγώντας ένα πολύ μεγάλο μέρος των φορολογουμένων σε απόγνωση.

του Κώστα Μητρόπουλου από τα "Νέα"

Την ίδια στιγμή ο κ. Στουρνάρας εξανέστη όταν άρχισε η συζήτηση περί μείωσης του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης εξ αιτίας του οποίου κατά την περσινή περίοδο η κατανάλωση μειώθηκε κατά 70%, ο κόσμος πάγωσε, οι μεγάλες πόλεις μετατράπηκαν σε θαλάμους αερίων -γιατί πολλοί έκαιγαν ότι έβρισκαν για να ζεσταθούν- και όλα αυτά χωρίς να αποδώσει εισπρακτικά η τεράστια αύξηση στον φόρο. "Δεν είναι η στιγμή να μιλάμε" είπε "για μειώσεις φόρων".


Λίγες μέρες αργότερα η τρόικα επιμένει (σωστά) στο κλείσιμο και στην εκκαθάριση των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ), της ΛΑΡΚΟ και της ΕΛΒΟ γιατί δεν πείθεται (σωστά) από το "σχέδιο αναδιάρθρωσης" το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο από μία κίνηση για κερδίσει χρόνο η κυβέρνηση, με το σχετικό κόστος θα φορτώνεται στις πλάτες των φορολογουμένων. Στο επίμαχο μήνυμά του ο Ματίας Μορς γράφει "Η πρότασή σας [για τα ΕΑΣ] βασικά περιέχει ένα μάλλον γενναιόδωρο πρόγραμμα πρόωρης συνταξιοδότησης και εθελουσίας εξόδου".

Ο καθηγητής Ι. Ληξουριώτης έγραψε πρόσφατα το, πολύ διαφωτιστικό για την εν λόγω εταιρεία σχόλιο που ακολουθεί. "Για το 2008 και 2009, η εταιρεία ΕΒΟ – ΠΥΡΚΑΛ παρουσίαζε ζημιές της τάξεως των 139 και 165 εκατομμυρίων ευρώ αντίστοιχα, με το προσωπικό της να ανέρχεται σε 1.846 άτομα, εκ των οποίων το 40% υποαπασχολείτο. Το γεγονός αυτό φαίνεται ότι ενθουσίασε τόσο πολύ τον τότε διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας κ. Κωνσταντίνο Μανούσο ώστε, λίγο πριν κλείσει το 2009, την 3η Δεκεμβρίου, αφού συμβουλεύτηκε και τους πολιτικούς προϊστάμενους του) αποφάσισε να αυξήσει τις αποδοχές του προσωπικού υπογράφοντας πέντε (5) συλλογικές συμβάσεις εργασίας με τα αντίστοιχα σωματεία του προσωπικού της εταιρείας. Ήδη καταλάβατε ότι με τις συμβάσεις αυτές δεν προβλέφθηκαν μειώσεις αποδοχών αλλά αυξήσεις ύψους 5% (2% από 1.1. και 3% από 1.9.) !!! Πότε; όταν η εταιρεία και η χώρα κατέρρεε !!! Μην σπεύσει βέβαια κανείς να σκεφθεί ότι οι αμοιβές του προσωπικού ήταν ιδιαίτερα ισχνές και για το λόγο αυτό οι αυξήσεις που δόθηκαν ήταν "δίκαιες" (τι λέξη κι αυτή). Αρκεί να λάβουμε υπόψη μας ότι τον καιρό εκείνο η μέση μηνιαία μισθολογική δαπάνη υπερέβαινε τα 4.500 ευρώ. Μάλιστα, άκουσον-άκουσον, στις ίδιες συλλογικές συμβάσεις προβλέφθηκε ότι σε όσους εργαζόμενους ο βασικός μισθός (όχι το σύνολο των αποδοχών), δεν υπερέβαινε τα 1.500 ευρώ, τότε η αύξηση για το δεύτερο εξάμηνο θα ήταν αντί 3,5% (δηλαδή συνολικός μισθός μαζί με χρονοεπιδόματα και λοιπά επιδόματα, πάνω από 2.500 με 3.000 ευρώ, εθεωρείτο στην ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ "μισθός πείνας"). Και να ήταν μόνο αυτή η αύξηση που δόθηκε στο βασικό μισθό ; Όχι δα. Αυξήθηκε επίσης και το χρονοεπίδομα, αυξήθηκε και το επίδομα ευδόκιμης υπηρεσίας, αυξήθηκε και η διατακτική Χριστουγέννων-Πάσχα, αυξήθηκε και το τεχνικό επίδομα !!!"

Η αντίδραση της κυβέρνησης στις απαιτήσεις της τρόικας ήταν ότι "πρέπει να δούμε το πρόγραμμα πολιτικά και όχι από στενή λογιστική σκοπιά" o μεθερμηνευόμενον εστί: "Χρησιμοποιούμε τη στενή λογιστική σκοπιά στη φορολογία υφαρπάζοντας τις καταθέσεις, δημεύοντας πρακτικά την περιουσία των πολιτών και γονατίζοντας την πραγματική οικονομία ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τους υπαίτιους των προβλημάτων μας "πολιτικά" προσφέροντάς τους "γενναιόδωρα πακέτα" εθελουσίας εξόδου και συνταξιοδότησης τα οποία έχουν προ πολλού εξαφανιστεί στον ιδιωτικό τομέα, οι άνεργοι του οποίου ξεπέρασαν το 1.500.000"