Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον διάβασα την αντίδραση, υπό μορφήν ψηφίσματος, του ΒΕΑ η οποία αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
“Πλέον είναι αδύνατη η λειτουργία τους χωρίς θεσμοθετημένους οικονομικούς πόρους. Μία τεράστια (sic) συμβολή ενός θεσμού στην υπηρεσία της Εθνικής Οικονομίας και των επιχειρήσεων παύει (sic) να υφίσταται“
Αναρωτήθηκαν οι συντάκτες του ψηφίσματος εάν οι επιχειρήσεις μέλη τους, που εξαναγκάζονται να πληρώνουν ετήσια συνδρομή, έχουν οι ίδιες “θεσμοθετημένους οικονομικούς πόρους”. Η μήπως αναγκάζονται καθημερινά να πείσουν τον πελάτη να αγοράσει (και κυρίως να πληρώσει) το προϊόν η την υπηρεσία που πωλούν; Από την άλλη εάν η συμβολή του θεσμού στις επιχειρήσεις είναι «τεράστια» γιατί αυτές θα την απαρνηθούν και δεν θα συνεχίσουν να πληρώνουν και μάλιστα περισσότερα; Δεν είναι προφανές ότι η «τεράστια συμβολή» δικαιολογεί εκ των πραγμάτων και μία αντιστοίχως τεράστια οικονομική συνδρομή;
«Γίνεται ακατόρθωτη (sic) ή άσκηση από τα Επιμελητήρια των αρμοδιοτήτων όπως η τήρηση του Γενικού Εμπορικού Μητρώου, η έκδοση των πιστοποιητικών μεταβολών των επιχειρήσεων, η αδειοδότηση των επιχειρήσεων, Υπηρεσία μίας Στάσης κ.α.»
Εκτός από τις εκδόσεις πιστοποιητικών -που σε όλες τις προηγμένες χώρες μπορούν να γίνουν μέσω διαδικτύου- καμία από τις άλλες υπηρεσίες δεν λειτουργεί αποτελεσματικά στην πράξη. Το μέγα φιάσκο του ΓΕΜΗ στην πραγματικότητα αύξησε τον χρόνο ίδρυσης μίας επιχείρισης. (βλ. «Γενικό Εμπορικό Μητρώο: ταλαιπωρία πολλών στάσεων»)
«Οι συνδρομές των 5 έως 12 ευρώ το μήνα ανταποδίδονται με έργο στο πολλαπλάσιο (sic) προς τις επιχειρήσεις. Προφανώς η κατάργηση της συνδρομής κάπου αλλού στοχεύει και όχι στην οικονομική ελάφρυνση των επιχειρήσεων όπως ισχυρίζονται»
Το γεγονός ότι ο αγράμματος συντάκτης του «ψηφίσματος» επέλεξε να σαλαμοποιήσει τη συνδρομή σε μηνιαία βάση μαρτυρά φόβο. Εάν το Επιμελητήριο ήταν σίγουρο ότι ανταποδίδει «στο πολλαπλάσιο» αυτά που εισπράττει δεν θα είχε τίποτε να φοβηθεί. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική αφού όχι μόνο τα επιμελητήρια δεν προσφέρουν απολύτως τίποτε στις επιχειρήσεις αλλά τις ταλαιοπωρούν κιόλας π.χ με έκδοση πιστοποιητικών οικονομικής ενημερότητας προκειμένου να θεωρήσουν βιβλία και στοιχεία στην εφορία. Η εν λόγω υποχρέωση θεσπίστηκε προκειμένου οι τελευταίες να εξαναγκάζονται στην πληρωμή της συνδρομής τους.
«Οι θέσεις εργασίας του υπηρετούντος προσωπικού καθίστανται επισφαλείς (sic) και δεν αποκλείεται να πολλαπλασιαστεί ο αριθμός των ανέργων».
Οι σχεδόν 1.500.000 άνεργοι σήμερα έχουν σε μεγάλο βαθμό προκύψει από την δυσβάσταχτη για τους πραγματικά εργαζομένους φορολογία που χρησιμοποιείται για να συντηρούνται χιλιάδες χαραμοφάηδες στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που στοιχίζουν, χωρίς να προσφέρουν καμία προστιθέμενη αξία, τα επιμελητήρια στις επιχειρήσεις και κατ’επέκταση στους καταναλωτές όπου αυτές μετακυλίουν το κόστος, θα δημιουργήσουν πολύ περισσότερες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα από την 1.1.2015.
«Φορείς όπως η Κ.Ε.Ε.Ε., η Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. η Ε.Σ.Ε.Ε. κλπ που στηρίζονται οικονομικά από τα επιμελητήρια οδηγούνται σε σταδιακή αποσύνθεση και υποβάθμιση»
Όσο περισσότερες παρασιτικές οργανώσεις κλείσουν τόσο το καλύτερο. Επιτέλους ας αναγκαστούν οι συνδικαλιστές να παρέχουν πραγματικές υπηρεσίες σε όσους επιθυμούν να πληρώσουν και να γίνουν μέλη τους.
Τα Επιμελητήρια πρακτικά εξυπηρετούν αποκλειστικά τους σκοπούς, κυρίως πολιτικούς & οικονομικούς, των «παραγόντων» τους. Μάλιστα το συγκεκριμένο επιμελητήριο προσέλαβε πέρσι, μετά από πιέσεις, έναν εκ των απολυμένων του ΕΟΜΜΕΧ με την ειδικότητα του οδηγού. Επειδή όμως δεν διέθετε όχημα η Διοικούσα Επιτροπή του αποφάσισε να αγοράσει αυτοκίνητο! (Βλ, “Βρήκα αυτή τη βίδα. Μπορείτε να μου βρείτε ένα αυτοκίνητο που να ταιριάζει;”). Αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα από τις «τεράστιες» υπηρεσίες που παρέχει «στο πολλαπλάσιο» το ΒΕΑ στις επιχειρήσεις-μέλη του.
No comments:
Post a Comment