Γιατί δεν πέφτουν οι τιμές;

Ακόμη και σοβαρά –σε σχέση με τα άλλα- κανάλια όπως ο ΣΚΑΙ αναρωτιέται «γιατί δεν πέφτουν οι τιμές» παρά την παραλυτική ύφεση. Η απάντηση που υπονοείται είναι ότι για αυτό φταίνε ορισμένοι κακοί άνθρωποι που κερδοσκοπούν πάνω στον δοκιμαζόμενο λαό. Τα αντανακλαστικά δε των τηλεθεατών κινούνται στον δρόμο του ελέγχου τιμών, των «συμφωνιών κυρίων», των αγορανομικών διατάξεων και λοιπών σουρεαλιστικών πρακτικών στις οποίες επιδίδεται με πάθος το Σοβιετικό μας σύστημα. 

Η λύση στο πρόβλημα των τιμών δεν βρίσκεται στην καταστολή αλλά στην βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσω του περιορισμού των αγκυλώσεων και στην διασφάλιση του ανταγωνισμού με την κατάργηση των πλείστων διοικητικών εμποδίων και με εντατικούς ελέγχους για εναρμονισμένες πρακτικές. Σε απλά ελληνικά οι τιμές θα πέσουν όταν λειτουργήσει ο ανταγωνισμός σε όλα τα επίπεδα, τόσο δηλαδή στην αγορά λιανικής όσο και στις αγορές εργασίας, ενέργειας, μεταφορών και γενικά σε όλες τις αγορές από τις οποίες κάθε εταιρεία προμηθεύεται προϊόντα και υπηρεσίες τα οποία αποτελούν στοιχεία κόστους για αυτήν και άρα επιβαρύνουν τις τιμές.

Το γεγονός ότι οι τιμές ανθίστανται παρά την σημαντική μείωση της ζήτησης έχει να κάνει

• Με τις αγκυλώσεις που παραμένουν στην αγορά εργασίας. Η «κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και της μετενέργειας» είχε επιπτώσεις μόνο στο 10% των εργαζομένων. Οι ωριμάνσεις που είχαν δοθεί στο παρελθόν παραμένουν με αποτέλεσμα να μην μπορεί να συνδεθεί ακόμη η αμοιβή με την παραγωγικότητα του εργαζομένου. 
• Με τα κλειστά επαγγέλματα όπως π.χ. με τις μεταφορές και με τους διοικητικούς περιορισμούς (π.χ. για το φρέσκο γάλα, για την πώληση βρεφικού γάλακτος από τα πολυκαταστήματα, το bake off, τις ρυθμίσεις για τους φαρμακοποιούς, τις ελάχιστες αμοιβές δικηγόρων, συμβολαιογράφων, μηχανικών κλπ) που έχουν θεσμοθετηθεί για χάρη συντεχνιών και οργανωμένων συμφερόντων 
• Με το αυξημένο κόστος κοινωνικής ασφάλισης. 
• Με τα δεκάδες άσχετα με το εισόδημα χαράτσια (τέλος επιτηδεύματος, Ενιαίο Τέλος Ακινήτων, ειδικό τέλος ηλεκτροδοτούμενων χώρων κλπ) τα οποία έχουν αυξηθεί σημαντικά και τα τελικά πέφτουν στις τιμές και άρα στην πλάτη του καταναλωτή. Η αριστερίστικη ανοησία «να πληρώσουν οι επιχειρήσεις» αγνοεί τον βασικό κανόνα του εμπορίου ότι όλα τα στοιχεία κόστους συνυπολογίζονται στον καθορισμό των τιμών. Δηλαδή ότι κάθε επιβάρυνση στην επιχείρηση, στον βαθμό που δεν μειώνει τα ανύπαρκτα σήμερα κέρδη, καταλήγει μέσω της τιμής στην τσέπη στου πελάτη της. 
• Με την σημαντική αύξηση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας 
• Με την ανεπαρκή αστυνόμευση της αγοράς για εναρμονισμένες πρακτικές όπως π.χ. το καρτέλ του κοτόπουλου που αποκαλύφθηκε πρόσφατα. 
• Με την δραματική αύξηση του κόστους χρήματος εξ αιτίας της πλήρους απορρόφησης όποιας ρευστότητας από το κράτος το οποίο με τη σειρά του δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του σε κανέναν και τέλος 
• Με το γεγονός ότι τα περισσότερα καταναλωτικά προϊόντα εισάγονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση όπου δεν υπάρχει αντίστοιχη ύφεση άρα και οι τιμές εισαγωγής δεν έχουν μεταβληθεί σημαντικά. 

Εάν λοιπόν η συμπαθής κυρία Κοσιώνη ψάχνει για τον ένοχο καλό θα ήταν να απευθυνθεί κατ’ αρχήν στο Υπουργείο Οικονομικών.