Τα Τσιπριακά Αγγλικά και η εικόνα των ξένων για τους Έλληνες.

..λαός, ο οποίος κάτω από την πολύχρονη και βαθειά επιρροή των ελληνοκεντρικών αερολογιών έχει μάθει να θεωρεί τον εαυτό του ως γένος περιούσιο και ως άλας της γης... Π.Κονδύλης, 1991

Ακόμη και σήμερα, πολλά χρόνια μετά την μεταπολίτευση και την κατάργηση του μαθήματος της πατριδογνωσίας, το μέσο Ελληνόπουλο γαλουχείται εκπαιδευτικώς με τη βεβαιότητα ότι η Ελλάς είναι η ωραιότερη χώρα του κόσμου κατοικούμενη από τους εξυπνότερους και τυχερότερους ανθρώπους ακριβώς επειδή γεννήθηκαν Έλληνες. Όταν, στα 25 μου χρόνια, έφυγα για να σπουδάσω στην Ιαπωνία είχα ήδη ταξιδέψει σε αρκετές χώρες και ζήσει συνολικά 10 μήνες στο εξωτερικό. Κατά την διετή περίπου παραμονή μου εκεί έκανα φίλους καρδιακούς μεταξύ των συμφοιτητών μου. Διότι η αρχική δυσκολία προσαρμογής στις ιδιαιτερότητες της χώρας, τα κοινά προβλήματα και προκλήσεις που αντιμετωπίζαμε έχτισαν στενούς δεσμούς μεταξύ μας. Φίλους τους οποίους, πάνω από 15 χρόνια αργότερα, βλέπω ακόμη συχνά.

Λίγους μήνες μετά την έναρξη του 18μηνου προγράμματος ο Marcello, συμφοιτητής και ένας εκ των συγκατοίκων μου, μου λέει: “Eσύ ρε δεν είσαι Έλληνας». «Και τι είμαι του λέω». «Μα δεν φοράς σταυρουδάκι, δεν είσαι σαν αρκούδα από πλευράς τριχοφυΐας, μιλάς γλώσσες, είσαι καλλιεργημένος και πολιτισμένος. Εγώ από τα πέντε μου χρόνια πηγαίνω κάθε χρόνο για διακοπές στην Ελλάδα και οι Έλληνες που έβλεπα ήταν σούπερ κάφροι». Του εξήγησα ότι είμαι από πάσης πλευράς Έλληνας. Το επώνυμό μου υπάρχει καταγεγραμμένο στα αρχεία των Κυθήρων από το 1447. Με βάση το, σημαντικότερο κατ’ εμέ κριτήριο Ελληνικότητας, δηλαδή την μετοχή στην Ελληνική παιδεία, είμαι επίσης 100% Έλλην. Τελείωσα το Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο στην Αθήνα και έκανα τις προπτυχιακές μου σπουδές στην ΑΣΟΕΕ. Ταυτόχρονα το μεταπτυχιακό στην Ιαπωνία λειτούργησε ενισχυτικά της ελληνικότητάς μου δεδομένου ότι αντιλαμβάνεσαι καλύτερα τον εαυτό σου όταν έρχεσαι σε επαφή με έναν πολύ διαφορετικό πολιτισμό. Δυστυχώς όμως η εικόνα που έχουμε, εμείς οι Έλληνες, στο εξωτερικό δεν διαφέρει από την εικόνα που έχουν π.χ. οι Πακιστανοί στην Ελλάδα.

Η πρόσφατη παρουσία του Αλέξη «Ταρζάν» Τσίπρα στην τηλεόραση του CNN δεν βοήθησε ώστε να βελτιωθεί.. Η Αμανπούρ έχει πάρει συνεντεύξεις από δικτάτορες και λοιπά κτήνη, έχει βρεθεί στο μέτωπο αλλά τίποτε από αυτά δεν μπορούσε να την προετοιμάσει για να ακούσει τον κύριο Τσίπρα να μιλάει Αγγλικά. Με τρόπο που θύμιζε Έλληνα λαντζέρη, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα στη Νέα Υόρκη, δέκα ημέρες μετά την άφιξή του στο Ellis Island. Για τον λαντζέρη ήταν προφανώς αδύνατον τότε να μάθει Αγγλικά ενώ είναι εξόχως πιθανό να εξελίχθηκε σε πολύ πετυχημένο ομογενή επιχειρηματία τα παιδιά του οποίου πήγαν στο Harvard. O Αλέξης αντιθέτως είχε κάθε ευκαιρία να μάθει Αγγλικά στο σχολείο και στο Πανεπιστήμιο. Δεν έμαθε διότι δεν ήταν επιμελής, δεν προσπάθησε αλλά και γιατί αφιέρωνε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του σε επαναστατική γυμναστική. Δεν ξέρω εάν το γεγονός ότι ήταν Κνίτης έπαιξε ρόλο δεδομένου ότι η Αγγλική είναι η γλώσσα των καπιταλιστών και του μεγάλου κεφαλαίου που καρπούται την υπεραξία του μόχθου του λαουτζίκου. Με δεδομένη την πολιτική του ανέλιξη όφειλε να τα μάθει έστω και αργότερα γιατί η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας από την εποχή που ο Αλέξης έπαιζε στην αμμοδόχο. Παρ’ όλα αυτά δεν έμαθε τη γλώσσα όπως δεν μορφώθηκε ουσιαστικά, ούτε στο αντικείμενό του ούτε γενικότερα. Η παροιμιώδης γκάφα του στο Schooligans περί πολιτιστικής επανάστασης στην οποία εσύρθη από μια ομάδα μαθητών-δημοσιογράφων δείχνει ακριβώς την έκταση αυτής της αμορφωσιάς. Ο πατέρας μου, που δεν είχε τις ευκαιρίες του Αλέξη, δαπανούσε ως νεαρός λογιστής τα 2/3 του μισθού του σε μαθήματα Αγγλικών και τα έμαθε επαρκώς για να σταδιοδρομήσει με επιτυχία ως επιχειρηματίας. Ο Αλέξης δεν έμαθε. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε από το να γίνει ρεζίλι και, δυστυχώς, να μας ρεζιλέψει διεθνώς.