Σκεφτόμουν ότι η αθλιότατη φραπεδιά συμπυκνώνει τα αίτια αλλά και τα αποτελέσματα της κρίσης που ζούμε. Πριν την έλευση του στιγμιαίου καφέ η Ελλάς έπινε ελληνικό (σωστότερα τούρκικο) καφέ, σχετικά καλής ποιότητας. Εισήγαγε κόκκους καφέ οι οποίοι ψήνονταν σε μικρά καφεκοπτεία και αργότερα βιοτεχνίες – βιομηχανίες. Προπολεμικά μάλιστα τα καλά σπίτια καβούρντιζαν και άλεθαν οίκοθεν τον καφέ. Με την επικράτηση της φραπεδιάς ο Έλληνας άρχισε να πίνει πολύ κακής ποιότητας καφέ (στα Ισπανικά λένε ότι “Nescafe on es café” δηλαδή ότι ο Νεσκαφέ δεν είναι καφές) τόσο λόγω της πρώτης ύλης όσο και εξ αιτίας της καταστρεπτικής για τη γεύση (και όχι μόνο) επεξεργασίας. Έτσι αντί να εισάγουμε πολύ φθηνούς κόκκους καφέ, εισάγουμε κυρίως έτοιμα προϊόντα με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται το έλλειμμα του εμπορικού μας ισοζυγίου που είναι η κύρια πηγή όλων των οικονομικών μας προβλημάτων. Πέραν αυτού η φραπεδιά είναι το σύμβολο της αεργίας στο Δημόσιο. Οι στρατιές Μονίμων Πολιτικών Υπαλλήλων, Συμβάσεως Εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου (ΣΕΙΔ) Υπαλλήλων, αξιωματικών, υπαξιωματικών και, σε μικρότερο βαθμό, κληρωτών συνθέτουν το Πολεμικό Ναυτικό ή άλλως την λεγόμενη «Αυτοκρατορία του Φραπέ» αφού εκεί περνούν το μεγαλύτερο μέρος του εργασιακού τους βίου χτυπώντας ή πίνοντας φραπέ. Το φαινόμενο αφορά γενικότερα ένα μεγάλο μέρος των δημοσίων υπαλλήλων ο υπέρογκος αριθμός των οποίων αποτελεί το δεύτερο μεγάλο αίτιο της κρίσης. Εκτός από τα αίτια ο φραπές χαρακτηρίζει άριστα τα αποτελέσματα της κρίσης αφού στρατιές ανέργων ξημεροβραδιάζονται στα καφενεία μπροστά σε μια φραπεδιά μέχρι να λιώσει ο πάγος και να ξεραθεί ο αφρός. Συμβολίζει τέλος το βαθύτερο αίτιο της κρίσης που είναι η αθλιότατη παιδεία. Κανείς επαΐων δεν πίνει κρύο καφέ γιατί τότε αναδεικνύονται όλα τα κακά του χαρακτηριστικά. Ούτε πίνει στιγμιαίο καφέ γιατί δεν υπάρχει χειρότερος. Ergo για όλα μας τα δεινά φταίει η φραπεδιά.
No comments:
Post a Comment