Η Ελλάς ως brand

Ο υπεύθυνος πωλήσεών μας στη Γερμανία αλλά και πολλοί εκ των πωλητών μας πρότειναν σοβαρά να «κατεβάσουμε» προς το παρόν τις ελληνικές σελίδες από την ιστοσελίδα μας και να αποκρύψουμε από τους υποψήφιους πελάτες την ελληνικότητα της εταιρείας μας. Αυτό γιατί οι περισσότεροι Γερμανοί έχουν ιδιαιτέρως αρνητικά αισθήματα προς τη χώρα μας –και κατ’ επέκταση των προϊόντων μας- αφού θεωρούν –καλώς ή κακώς- ότι επιβαρύνονται από την διάσωσή μας. Μπορεί τα ανθελληνικά αισθήματα στις λοιπές χώρες να μην είναι τόσο ακραία, στην καλύτερη όμως των περιπτώσεων η έννοια Ελλάς είναι άγνωστη ή εξωτική. Για όσους αλλοδαπούς έχουν γνωρίσει τη χώρα μας, πλην ορισμένων ρομαντικών που έχουν γοητευθεί από την ιστορία μας, την παράδοσή μας και την χαμένη πλέον «λεβεντιά», οι λέξεις με τις οποίες θα συνέδεεαν συνειρμικά το brand «Ελλάς» θα μας σόκαραν. Μπορεί η διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων να βελτίωσε πρόσκαιρα την εικόνα αυτή –κυρίως γιατί οι περισσότεροι περίμεναν το χάος- τώρα όμως που το χάος ήρθε (εν μέρει εξ αιτίας και του παραλογισμού της ανάληψης των αγώνων) το brand ανέκτησε –και μάλιστα ενίσχυσε- την αθλιότητά του.  Στο σχολείο μας έμαθαν –λαθεμένα- ότι είμαστε ένας λαός υπεράνω των άλλων. Μόλις όμως βγούμε από το κατώφλι της χώρας μας βλέπουμε ότι η εικόνα των άλλων για εμάς είναι η ακριβώς αντίθετη και μάλιστα όχι αδίκως. Όταν σπούδαζα στην Ιαπωνία και οι συμφοιτητές μου απέκτησαν κάποια οικειότητα με ρώτησαν σοβαρά εάν είμαι πραγματικά Έλληνας. Συνειδητοποίησα έτσι ότι η εικόνα του Έλληνα είναι αυτή ενός αξύριστου τύπου με φραπεδιά, τσιγάρο και άθλια αγγλικά, αντίστοιχη αυτής που έχει π.χ. ο μεγαλοπρεπής Έλλην για τους Αιγύπτιους.  Η εικόνα μιας επιχείρισης ή ενός προϊόντος χτίζεται με την επικοινωνία αλλά κυρίως με το ίδιο το προϊόν ή την υπηρεσία.  Όταν η "υπόσχεση" που επικοινωνείται είναι, όπως π.χ. το περίφημο νερό του Καματερού, αναντίστοιχη των πραγματικών ιδιοτήτων του προϊόντος ακόμη και η πλέον επιτυχημένη καμπάνια δεν θα έχει τελικά αποτέλεσμα. Μ’άλλα λόγια αντί για αφηγήματα και για την προώθηση της Ελλάδος ως brand ας αρχίσουμε από τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές που θα μας επιτρέψουν να παράγουμε ανταγωνιστικά εμπορεύσιμα προϊόντα και υπηρεσίες. Αυτά θα χτίσουν το brand όπως συνέβη και στην περίπτωση της γειτονικής μας Ιταλίας για το lifestyle και της Γερμανίας για τα βιομηχανικά προϊόντα. Σε ότι αφορά τέλος τις γραφικές προσπάθειες πιστοποίησης της ¨ελληνικότητας” δεν μπορεί κανείς παρά να θυμηθεί το ακόλουθο ανέκδοτο: πήγε ένας πελάτης στον χασάπη και του ζήτησε ένα κοτόπουλο Τριπόλεως. Ο χασάπης του έδωσε το κοτόπουλο και ο πελάτης έβαλε το δάκτυλό του σε αυτό και είπε στον χασάπη ότι το κοτόπουλο δεν είναι Τριπόλεως αλλά Μεγάρων. Ο χασάπης παραδέχθηκε το λάθος του, έφερε άλλο και μετά από το σχετικό δάκτυλο ο πελάτης του είπε εκνευρισμένος ότι είναι Χαλκίδος και τον ρώτησε εάν πραγματικά έχει Τριπόλεως. Σοκαρισμένος ο χασάπης ομολογεί ότι δεν έχει και στη συνέχεια κατεβάζει το παντελόνι του και λέει στο πελάτη «Μπορείς να μου βάλεις και μένα δάχτυλο γιατί είμαι ορφανός και δεν ξέρω από που κατάγομαι».