Δάσκαλε που δίδασκες

Δύο μόλις ημέρες μετά την έκδοση της απερίγραπτου ύφους ανακοίνωσης του ΣΕΤΕ περί εφαρμογής της αυτοφώρου διαδικασίας στους εργοδότες που δεν καταβάλλουν το δώρο Χριστουγέννων (βλ. σχετικό blog.post της 19.12) ένας παράνομος εργάτης βρήκε το θάνατο καθαρίζοντας κτίριο του Υπουργείου Εργασίας. Η ημέρα ήταν Κυριακή γεγονός που θα καθιστούσε παράνομη την απασχόλησή του ακόμη και εάν κατά τα λοιπά ο εργολάβος τηρούσε τα προβλεπόμενα τόσο από την εργατική νομοθεσία όσο και από την σύμβασή του με το Υπουργείο. Οι ευθύνες είναι βαρύτατες δεδομένου ότι κάποιος δημόσιος υπάλληλος άνοιξε τις πόρτες για να μπούν τα συνεργεία ή ακόμη χειρότερα τους έδωσε τα κλειδιά. Οι ευθύνες είναι βαρύτατες γιατί όταν υπογράφεις μια σύμβαση  outsourcing εξετάζεις ενδελεχώς το ποιόν του αντισυμβαλόμενου (η πολιτεία του Ιλινόϊ απέριψε προσφορά της Ιντραλότ γιατί δεν πληρούσε τις προϋθέσεις “ακεραιότητας”). Οι ευθύνες είναι τεράστιες γιατί ο ΣΕΠΕ αντί να μοιράζει βαρύτατα  πρόστιμα π.χ. για μια μουτζούρα στο βιβλίο νεοπροσλαμβανόμενου προσωπικού, απεδείχθη παντελώς ανίκανος να ελέγξει το ίδιο του το σπίτι. Σε αντίθεση δε με την ανακοίνωση περί αυτοφώρου καθυστέρησε μια εβδομάδα την έκδοση ανακοίνωσης για το τραγικό συμβάν προφασιζόμενος απουσία της αρμόδιας υπαλλήλου. Το λυπηρό είναι ότι ο εργολάβος δεν οδηγήθηκε στο αυτόφωρο αλλά και ότι ο επικεφαλής του ΣΕΠΕ δεν έχει παραιτηθεί ακόμη.  

«Με σωστές διαδικασίες και οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι να απολυθούν δεν θα καταλάβει κανείς τίποτα»

Ένας καλός φίλος από την Αγγλία θέλησε να αλλάξει την (αγγλική) άδεια οδηγήσεώς του. Έκανε αίτηση μέσω διαδικτύου και, επειδή διέθετε ήδη διαβατήριο, ζήτησε πάλι on-line, να χρησιμοποιηθεί η φωτογραφία που είχει υποβάλλει στο παρελθόν για το διαβατήριό του καθώς και η σκαναρισμένη υπογραφή του. Έτσι δεν χρειάστηκε να στείλει εκ νέου φωτογραφία ή να «προσέλθει στην υπηρεσία» για να υπογράψει. Παρέλαβε το δίπλωμά του ταχυδρομικώς σε λίγες μέρες. Αργότερα, ήρθε στην Ελλάδα και πήγε στην Αστυνομία με την ελληνίδα σύζυγό του, προκειμένου να εκδώσουν νέου τύπου Ελληνικά διαβατήρια. Προσήλθαν στην αρμόδια υπηρεσία όπου ο υπάλληλος καταχώρησε τα στοιχεία τους στον υπολογιστή κάνοντας λάθη και στα δύο διαβατήρια. Ο άνθρωπος απόρησε γιατί η αίτηση δεν γίνεται on-line, όπως στην Αγγλία, δεδομένου ότι ο κάτοχος του διαβατηρίου έχει σαφώς λιγότερες πιθανότητες να καταχωρίσει λάθος τα δικά του στοιχεία (εκτός βέβαια εάν πρόκειται για δόλο αλλά προφανώς οι αιτήσεις ελέγχονται διεξοδικά πριν την χορήγηση διαβατηρίου).  Ο Άγγλος φίλος, που εδώ και αρκετούς μήνες ζει στην Ελλάδα και έχει υποστεί σοκ από την παρανοϊκή ελληνική γραφειοκρατία  μου είπε, όχι αδίκως: «Με σωστές διαδικασίες και οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι να απολυθούν δεν θα καταλάβει κανείς τίποτα». 

Στο αυτόφωρο όσοι δεν καταβάλλουν το δώρο των Χριστουγέννων

Σύμφωνα με δημοσίευμα της “Καθημερινής” ο Ειδικός Γραμματέας ζήτησε από τους Επιθεωρητές να βρίσκονται σε αυξημένη ετοιμότητα και να εφαρμόσουν το νόμο με αμεσότητα και αυστηρότητα σε όσες περιπτώσεις εντοπιστεί εργοδοτική αυθαιρεσία. Όπως αναφέρεται στην εγκύκλιο «το δώρο των Χριστουγέννων δεν αποτελεί κάποιο είδος πολυτέλειας και η καταβολή του δεν εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε εργοδότη.  Η αντίδραση της ευνομούμενης πολιτείας μας (sic), πρέπει να είναι αυστηρή, άμεση και καθοριστική, ώστε να μην υπάρξουν περιθώρια καταπάτησης της κείμενης νομοθεσίας».

Δεν μένει παρά να αναρωτηθεί κανείς εάν πρέπει να προσαχθεί αμελλητί στο αυτόφωρο ο κύριος Παπακωνσταντίνου ο οποίος περιέκοψε ή δεν θα καταβάλλει “το δώρο” σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους. Αλλά και οι υπεύθυνοι δεκάδων δημοσίων φορέων που χρωστούν μισθούς π.χ. σε συμβασιούχους και εκτάκτους.

Και να ρωτήσει τον κύριο Ειδικό Γραμματέα πως θα πληρώσουν το δώρο π.χ. τα χιλιάδες εμπορικά καταστήματα τα οποία λόγω του οικονομικού κραχ αλλά και των παραλυτικών απεργιών δεν έχουν εισπράξει τον φετινό Δεκέμβριο ούτε το 1/3 των αντίστοιχων περσινών τους εισπράξεων. 

Ο λαϊκισμός στην παρούσα φάση (αλλά και γενικώς) δεν παρέχει καλές υπηρεσίες σε κανέναν.

Η Ελλάς ως brand

Ο υπεύθυνος πωλήσεών μας στη Γερμανία αλλά και πολλοί εκ των πωλητών μας πρότειναν σοβαρά να «κατεβάσουμε» προς το παρόν τις ελληνικές σελίδες από την ιστοσελίδα μας και να αποκρύψουμε από τους υποψήφιους πελάτες την ελληνικότητα της εταιρείας μας. Αυτό γιατί οι περισσότεροι Γερμανοί έχουν ιδιαιτέρως αρνητικά αισθήματα προς τη χώρα μας –και κατ’ επέκταση των προϊόντων μας- αφού θεωρούν –καλώς ή κακώς- ότι επιβαρύνονται από την διάσωσή μας. Μπορεί τα ανθελληνικά αισθήματα στις λοιπές χώρες να μην είναι τόσο ακραία, στην καλύτερη όμως των περιπτώσεων η έννοια Ελλάς είναι άγνωστη ή εξωτική. Για όσους αλλοδαπούς έχουν γνωρίσει τη χώρα μας, πλην ορισμένων ρομαντικών που έχουν γοητευθεί από την ιστορία μας, την παράδοσή μας και την χαμένη πλέον «λεβεντιά», οι λέξεις με τις οποίες θα συνέδεεαν συνειρμικά το brand «Ελλάς» θα μας σόκαραν. Μπορεί η διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων να βελτίωσε πρόσκαιρα την εικόνα αυτή –κυρίως γιατί οι περισσότεροι περίμεναν το χάος- τώρα όμως που το χάος ήρθε (εν μέρει εξ αιτίας και του παραλογισμού της ανάληψης των αγώνων) το brand ανέκτησε –και μάλιστα ενίσχυσε- την αθλιότητά του.  Στο σχολείο μας έμαθαν –λαθεμένα- ότι είμαστε ένας λαός υπεράνω των άλλων. Μόλις όμως βγούμε από το κατώφλι της χώρας μας βλέπουμε ότι η εικόνα των άλλων για εμάς είναι η ακριβώς αντίθετη και μάλιστα όχι αδίκως. Όταν σπούδαζα στην Ιαπωνία και οι συμφοιτητές μου απέκτησαν κάποια οικειότητα με ρώτησαν σοβαρά εάν είμαι πραγματικά Έλληνας. Συνειδητοποίησα έτσι ότι η εικόνα του Έλληνα είναι αυτή ενός αξύριστου τύπου με φραπεδιά, τσιγάρο και άθλια αγγλικά, αντίστοιχη αυτής που έχει π.χ. ο μεγαλοπρεπής Έλλην για τους Αιγύπτιους.  Η εικόνα μιας επιχείρισης ή ενός προϊόντος χτίζεται με την επικοινωνία αλλά κυρίως με το ίδιο το προϊόν ή την υπηρεσία.  Όταν η "υπόσχεση" που επικοινωνείται είναι, όπως π.χ. το περίφημο νερό του Καματερού, αναντίστοιχη των πραγματικών ιδιοτήτων του προϊόντος ακόμη και η πλέον επιτυχημένη καμπάνια δεν θα έχει τελικά αποτέλεσμα. Μ’άλλα λόγια αντί για αφηγήματα και για την προώθηση της Ελλάδος ως brand ας αρχίσουμε από τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές που θα μας επιτρέψουν να παράγουμε ανταγωνιστικά εμπορεύσιμα προϊόντα και υπηρεσίες. Αυτά θα χτίσουν το brand όπως συνέβη και στην περίπτωση της γειτονικής μας Ιταλίας για το lifestyle και της Γερμανίας για τα βιομηχανικά προϊόντα. Σε ότι αφορά τέλος τις γραφικές προσπάθειες πιστοποίησης της ¨ελληνικότητας” δεν μπορεί κανείς παρά να θυμηθεί το ακόλουθο ανέκδοτο: πήγε ένας πελάτης στον χασάπη και του ζήτησε ένα κοτόπουλο Τριπόλεως. Ο χασάπης του έδωσε το κοτόπουλο και ο πελάτης έβαλε το δάκτυλό του σε αυτό και είπε στον χασάπη ότι το κοτόπουλο δεν είναι Τριπόλεως αλλά Μεγάρων. Ο χασάπης παραδέχθηκε το λάθος του, έφερε άλλο και μετά από το σχετικό δάκτυλο ο πελάτης του είπε εκνευρισμένος ότι είναι Χαλκίδος και τον ρώτησε εάν πραγματικά έχει Τριπόλεως. Σοκαρισμένος ο χασάπης ομολογεί ότι δεν έχει και στη συνέχεια κατεβάζει το παντελόνι του και λέει στο πελάτη «Μπορείς να μου βάλεις και μένα δάχτυλο γιατί είμαι ορφανός και δεν ξέρω από που κατάγομαι».