Περί αναισθησίας

Όταν έμαθα για πρώτη φορά, επισκεπτόμενος τη σχετική ιστοσελίδα, ότι ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματεύς Πολιτικής Προστασίας είναι κατ΄επάγγελμα αναισθησιολόγος απέδωσα την, εντελώς άσχετη με το αντικείμενο της υπηρεσίας, τοποθέτηση σε συνήθη «τακτοποίηση» αποτυχημένου πολιτευτή (ο εν λόγω στρατιωτικός ιατρός ήτο υποψήφιος βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος). Σήμερα διαπιστώνω έκπληκτος, αλλά και με δόσεις αυτοκριτικής είναι αλήθεια, τη σοφία αλλά και τη διορατικότητα της κομματικής νομενκλατούρας: η χρεωκοπία του μηχανισμού πρόληψης και καταστολής δασικών πυρκαγιών είναι τέτοια που η ειδικότητα του αναισθησιολόγου καθίσταται πλέον λίαν χρειώδης. Όχι βεβαίως για τους πολιτικούς οι οποίοι είναι κατά το πλείστον ήδη αναίσθητοι αλλά για τους απλούς πολίτες που αισθάνονται, για μια ακόμη φορά, ανυπόφορο πόνο καρδιάς για την ανεπανόρθωτη καταστροφή.