Γιατί πρέπει να καταργηθεί ο δακτύλιος

Ως ανταμοιβή για την καταστροφή που έφερε ο κος Παπακωνσταντίνου ως Υπουργός Οικονομικών, ορίσθηκε μετά την αποπομπή του Υπουργός Περιβάλλοντος απ'όπου μας άφησε «πεσκέσι» τον «πράσινο δακτύλιο». Πρόκειται για μία, ως συνήθως, παρανοϊκή έμπνευση βάσει της οποίας θα κυκλοφορούν ελεύθερα τα αυτοκίνητα που έχουν πρώτη άδεια κυκλοφορίας μετά την 1.1.11, εμπίπτουν στο πρότυπο Euro 5 (Euro 4 για τα υβριδικά), εκπέμπουν λιγότερο από 140 γραμμάρια διοξειδίου του άνθρακα ανά χιλιόμετρο και ο οδηγός τους είναι Σαββατογεννημένος*. Τα προγενέστερα του 1990 αυτοκίνητα δεν μπορούν να κινηθούν καθόλου κατά τις ημέρες και ώρες που ισχύει ο δακτύλιος ενώ για όσα δεν εμπίπτουν στις παραπάνω περιπτώσεις, υποπεριπτώσεις και υπό-υπό περιπτώσεις ισχύουν κανονικά τα μονά ζυγά.

Η έλλειψη ευφυΐας (ας μου επιτραπεί ό όρος) στις αποφάσεις της Δημόσιας Διοίκησης στην Ελλάδα είναι μάλλον ο κανόνας παρά η εξαίρεση. Η ανωτέρω απόφαση όμως ξεπερνά σε φαντασία, ανοησία και πολυπλοκότητα τις συνήθεις αποφάσεις των Υπουργείων. Εν προκειμένω κανείς δεν σκέφθηκε ότι θα ήταν πολύ καλύτερο για το περιβάλλον και για όλους εάν καταργείτο εντελώς ο δακτύλιος και εφαρμόζονταν σωστά και εντατικά τα ισχύοντα μέτρα περί κάρτας καυσαερίων.

1) Ο στόλος των οχημάτων στην Ελλάδα είναι πλέον αρκετά σύγχρονος (σε σχέση με την εποχή που θεσπίστηκε το μέτρο) ενώ ο βασικός (πλην μη εκπεφρασμένος) λόγος για τον οποίων έγινε ο δακτύλιος, δηλαδή η κυκλοφοριακή συμφόρηση, δεν υφίσταται πλέον λόγω του μετρό και της τιμής της βενζίνης η οποία πλέον στοιχίζει όσο και το ουίσκι (έστω τύπου “μπόμπα”).

2) Η διαδικασία χορήγησης του ειδικού πράσινου σήματος και ελέγχου θα δημιουργήσει επιπλέον κόστη και θα απαιτήσει χρόνο. Χρόνος ο οποίος θα ήταν πολύ καλύτερο να επενδυθεί στον έλεγχο της χρήσης κράνους από τους οδηγούς μοτοποδηλάτων οι οποίοι, για κάποιο περίεργο λόγο, συνήθως προφυλάσσουν με αυτό τον δεξιό τους αγκώνα αντί της κεφαλής των (όταν έχουν κράνος).

3) Οι χρονικοί περιορισμοί και τα κατώφλια δημιουργούν έντονο αίσθημα αδικίας. Π.χ. ένα αυτοκίνητο Euro 5 που αγοράστηκε στις 20.12.2010 δεν θα μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερα ενώ το ίδιο ακριβώς αυτοκίνητο που αγοράστηκε 20 ημέρες μετά θα μπορεί. Κάτοχοι υβριδικών αυτοκινήτων που τα αγόρασαν χάρη στο προνόμιο εισόδου στον δακτύλιο θα βρεθούν σε απόγνωση εάν το αυτοκίνητό τους εκπέμπει 141 γραμμάρια Co2 και πάνω.

4) Η πλήρης κατάργηση του δακτυλίου θα οδηγήσει σε μείωση του συνολικού αριθμού των οχημάτων που κυκλοφορούν στην πόλη δεδομένου ότι δεν είναι μικρός ο αριθμός των κατοίκων που κατέχει περισσότερα αυτοκίνητα από αυτά που πραγματικά χρειάζεται εξ αιτίας του μέτρου. Αυτό είναι ευεργετικό για το περιβάλλον (θα τεθούν εκτός κυκλοφορίας τα παλαιότερα) και για την οικονομία (κόστος συντήρησης με εισαγόμενα ανταλλακτικά).

Ποτέ στην Ελλάδα η διοίκηση δεν αναζήτησε απλές και ριζικές λύσεις. Μονίμως καταλαμβάνεται από μια μανία υπέρ-ρύθμισης των πάντων επιτυγχάνοντας συνήθως το αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα από αυτό που επεδίωκε.



* δική μου προσθήκη που θα έκανε πιό funky την Υπουργική Απόφαση

Είναι καιρός να αντικαταστήσουμε στο λεξιλόγιό μας τη λέξη «συγχώνευση» με τη λέξη «κλείσιμο».

Μετά από σημαντική πίεση η κυβέρνηση αποφάσισε να συγχωνεύσει διάφορους άχρηστους οργανισμούς όπως, μεταξύ άλλων, τον Οργανισμό Προώθησης Εξαγωγών με το Ελληνικό Κέντρο Επενδύσεων και την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης με την Hellexpo.

Και οι τέσσερις εταιρείες επιβαρύνουν βάναυσα τον Έλληνα φορολογούμενο και προσφέρουν ελάχιστα σε σχέση με το κόστος τους. Ο όγκος του προϋπολογισμού του ΟΠΕ καλύπτει το κόστος μισθοδοσίας του που αφορά προσωπικό το οποίο δεν έχει κατά κανόνα τα προσόντα (ξένες γλώσσες, πανεπιστημιακή εκπαίδευση, εμπορική εμπειρία) για να προωθήσει τις εξαγωγές. Εάν ο Οργανισμός κλείσει αύριο το πρωϊ δεν θα υπάρξει καμία απολύτως αρνητική επίπτωση στο ύψος των εξαγωγών της χώρας. Ο βαθμός ανικανότητάς του είναι τέτοιος ώστε το website του ΟΠΕ να περιορίζεται στο μήνυμα   "Λόγω σοβαρού τεχνικού προβλήματος, [...]  θα παραμείνει εκτός λειτουργίας για λίγο (sic) χρονικό διάστημα ακόμη". Σημειωτέων ότι στην "προώθηση εξαγωγών" το βασικότερο εργαλείο είναι το διαδίκτυο ενώ ο ΟΠΕ έχει δαπανήσει (η καλύτερα σπαταλήσει) εκατομμύρια για να το φτιάξει. Δεν είναι τυχαίο ότι πλέον το σύνολο σχεδόν των Συνδέσμων και ομοιοεπαγγελματικών οργανώσεων στην Ελλάδα αναπτύσσει τις δικές τους δραστηριότητες προώθησης εξαγωγών με πόρους που προέρχονται από τα μέλη. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ΣΕΠΕΕ που οργάνωσε κατά το τελευταίο 12μηνο δύο επιτυχημένες αποστολές στο Ισραήλ.

Το Ελληνικό Κέντρο Επενδύσεων θα έπρεπε κανονικά να συγχωνευθεί με το Ψυχιατρείο στο Δαφνί δεδομένου ότι η πρόθεση και μόνο επένδυσης στην Ελλάδα αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη για να διαγνώσει κανείς βαρύτατη ψυχική νόσο. Με άλλα λόγια πρέπει να είναι κανείς τελείως τρελός για να επενδύσει στην Ελλάδα της διαφθοράς, του ΠΑΜΕ, της παράλυτης δικαιοσύνης και της φορολογίας που περισσότερο θυμίζει κινούμενη άμμο. Πρόσφατα Έλληνας επιχειρηματίας επισκέφθηκε τον αρμόδιο για επενδύσεις Υπουργό στο Ουζμπεκιστάν. Ο Ουζμπέκος Υπουργός μιλούσε θαυμάσια Αγγλικά, ήταν σε βάθος ενημερωμένος και εξήγησε στον επιχειρηματία κατά απολύτως συγκεκριμένο και σαφή τρόπο τι θα ήταν διατεθειμένο να κάνει το Υπουργείο του προκειμένου (ο Έλληνας) να επενδύσει. Αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι οργανισμοί τύπου ΕΛΚΕ αλλά αποτελεσματικές υπηρεσίες εντός της ιεραρχίας των Υπουργείων (και μη γραφικούς Υπουργούς)

Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης και η Helexpo δεν αποτελούν μόνο οικονομική πληγή για το κράτος και τους φορολογούμενους (συντηρούνται από τις «συμμετοχές» κρατικών φορέων - μόνο ο σοβαρός και θαρραλέος Γιάννης Μπουτάρης είχε να κότσια να καταργήσει την συμμετοχή του Δήμου Θεσσαλονίκης με το επιχείρημα ότι το Δημαρχείο είναι λίγα μέτρα παρακάτω και δεν χρειάζεται ο δημότης να δει περίπτερο του Δήμου στην έκθεση) αλλά και τεράστια ευκαιρία δεδομένου ότι τα ακίνητα που έχουν θα μπορούσαν να αποτελέσουν πηγές ανάπτυξης και εσόδων.

Όταν δεν έχουμε να πληρώσουμε για την υγεία, τα πυροσβεστικά αεροπλάνα είναι σε μεγάλο βαθμό καθηλωμένα και το κράτος σκοτώνει την οικονομία, και τα ίδια τα μελλοντικά του έσοδα, μη όντας συνεπές στις υποχρεώσεις του προς τις επιχειρήσεις, το να συντηρούμε άχρηστους οργανισμούς – κουβάδες ρουσφετιών του παρελθόντος είναι έγκλημα τεράστιο. Είναι καιρός να αντικαταστήσουμε στο λεξιλόγιό μας τη λέξη «συγχώνευση» με τη λέξη «κλείσιμο».

Να συνδέσουμε και τις τουαλέτες με το Taxisnet για να υπολογίζει τι τρώμε και να πιάνει τους φοροφυγάδες

"Οι υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ενέκριναν προσφάτως την διασύνδεση των ταμειακών μηχανών των επιχειρήσεων με το TAXISNET της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων (ΓΓΠΣ) του υπουργείου Οικονομικών, γνωμοδοτώντας πως οι τεχνικές προδιαγραφές του έργου είναι επαρκείς. Το μέτρο αποσκοπεί στην καταβολή και είσπραξη του ΦΠΑ στον πραγματικό χρόνο συναλλαγής, αντί όπως συμβαίνει σήμερα αυτό να γίνεται με τις τριμηνιαίες περιοδικές δηλώσεις ΦΠΑ που υποχρεούνται να υποβάλουν οι έμποροι."

Το Υπουργείο Οικονομικών συνεχίζει την απέλπιδα προσπάθεια να παρακάμψει τους εγγενώς διεφθαρμένους μηχανισμούς του και εναποθέτει τις ελπίδες του στην τεχνολογία, αγνοώντας τη γνωστή ρήση "το μυστρί δεν κάνει τον μάστορα". Σε μία στρατοσφαιρικής ανοησίας κίνηση, την οποία μάλιστα στην απελπισία της φαίνεται να ενέκρινε η Κομισιόν, θέλει να συνδέσει όλες τις ταμειακές μηχανές με την Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων (οι υπολογιστές-τενεκέδες της οποίας δεν επαρκούν ούτε για τα βασικά με αποτέλεσμα να κάνει outsourcing στη ΔΕΗ και να καθυστερούν μέρες οι ενημερώσεις). Πέραν του μεγάλου πάρτυ που θα κάνουν οι εισαγωγείς ταμειακών μηχανών και οι πάροχοι Internet (ακόμη και σήμερα η μνήμη ενός φορολογικού μηχανισμού η οποία στο Πλαίσιο κάνει λιγότερο από 10 ευρώ χρεώνεται από το καρτέλ προς 300) το μόνο που θα πετύχουν οι ανόητοι είναι να αυξήσουν τη φοροδιαφυγή. Γιατί δεν υπάρχει απλούστερο πράγμα από το να μην τα "χτυπάει" ο έμπορος όταν δεν τον βλέπει ο εφοριακός (δηλαδή το 99,9999999% του χρόνου του). Ακόμη και εάν συμβεί ατύχημα η διαφθορά είναι τέτοια που το πρόβλημα θα αντιμετωπισθεί με τη μέθοδο του φιλικού διακανονισμού.

Το μόνο που θα καταφέρει η τελευταία έμπνευση του Υπ.Οικ. είναι να προσθέσει έναν ακόμη στους δεκάδες πονοκεφάλους ενός συνεπούς εμπόρου, π.χ. για το που θα βρει λεφτά να αγοράσει ταμειακή και για το εάν θα έχει "πέσει" η σύνδεση.

Πρέπει κάποια στιγμή οι πολιτικοί προϊστάμενοι να αναρωτηθούν γιατί καμία χώρα χωρίς πρόβλημα φοροδιαφυγής δεν έχει καταφύγει σε τέτοιες μπούρδες. Υπάρχουν δεκάδες ευφυή συστήματα λογισμικού, ένα από τα οποία έχει αγοράσει πανάκριβα το Υπουργείο Οικονομικών αλλά δεν χρησιμοποιεί, που εντοπίζουν τη φοροδιαφυγή αξιοποιώντας εσωτερικά στοιχεία σε συνδυασμό με στοιχεία από Τράπεζες. Αλλά αυτά έχουν τον κίνδυνο να βγάλουν "Τσουκάτους", "Θέμους", κουμπάρους, αδέλφια, εξαδέλφους και άλλα μεγάλα ψάρια. Αντ'αυτού είναι προσφορότερο να ταλαιπωρήσουν βάναυσα και να επιβαρύνουν οικονομικά τον δύσμοιρο τον τυροπιτά της γειτονίας που θα αναγκαστεί να αγοράσει νέα πανάκριβη ταμειακή και σύνδεση στο Internet. Την οποία μάλλον θα χρησιμοποιεί λιγότερο για να ρεφάρει την επένδυση.

Ποιός είπε ότι ο Σοβιετικός γραφειοκρατικός σουρεαλισμός έχει πεθάνει;

Διαβατήριο με τεφτέρι

Η έκδοση διαβατηρίων γίνεται από την 1η Ιουλίου 2005 αποκλειστικά από την Ελληνική Αστυνομία με μία "σύγχρονη" διαδικασία υψηλής ασφάλειας. Έως τότε οι Νομαρχίες έκαναν τόσο άθλια δουλειά ώστε οποιοσδήποτε μπορούσε να εξασφαλίσει διαβατήριο, έχοντας τις κατάλληλες προσβάσεις και προφανώς με το αζημίωτο. Οι συνθήκες ασφαλείας ήταν τόσο διάτρητες που το 2003 είχαν κλαπεί 100 κενά διαβατήρια από τη Νομαρχία Θεσσαλονίκης. Τα βιβλιάρια καθαυτά ήταν πολύ εύκολο να αντιγραφούν και δεν είχαν καμία σύγχρονη προδιαγραφή προστασίας από παραχάραξη (anti-counterfeiting). Η μετάπτωση στην Αστυνομία κατέστη απαραίτητη ώστε να προστατευθεί το κύρος του διαβατηρίου της Ελληνικής Δημοκρατίας αλλά και ώστε να αντιμετωπισθεί μία κύρια (και απόλυτα λογική) απαίτηση των Αμερικανών προκειμένου να καταργηθεί η visa προς τις ΗΠΑ. Έτσι σχεδιάστηκε μια νέα, αδιάβλητη, υψηλής τεχνολογίας διαδικασία για την οποία δεν μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι "κουβαλάει" παθογένειες του παρελθόντος.

Βάσει αυτής σήμερα ο πολίτης πρέπει να κάνει τα ακόλουθα προκειμένου για ανανέωση διαβατηρίου.

1. Να πάει σε κάποια εφορία και να εκδώσει παράβολο δημοσίου ύψους 58 ευρώ από τα οποία 53 αφορούν το κόστος εκτύπωσης του βιβλιαρίου και 5 ταχυδρομικά τέλη (από το Αστυνομικό Τμήμα στα Κεντρικά και τανάπαλιν). Η διαδικασία απαιτεί στην καλύτερη περίπτωση μιάμιση ώρα και στην χειρότερη μία ημέρα.

2. Να πάει σε φωτογραφείο, να πληρώσει 15 ευρώ και να επανέλθει μετά από δύο ώρες να παραλάβει τις φωτογραφίες

3. Να φωτοτυπήσει και να προσκομίσει αντίγραφο της αστυνομικής του ταυτότητας μαζί με το παλαιό διαβατήριο.

4. Να προσέλθει αυτοπροσώπως στο ειδικό γραφείο διαβατηρίων όπου ο αρμόδιος αστυνομικός συμπληρώνει εξ αρχής on-line την αίτηση η οποία τυπώνεται και υπογράφεται από τον πολίτη. Ταυτόχρονα συμπληρώνει χειρόγραφα ένα τεφτέρι με την "εισαγωγή" και καταστρέφει το λημένο βιβλιάριο χρησιμοποιώντας κοινό διακορέα αρχειοθέτησης (τρυπητήρι). Απαιτούμενος χρόνος, με την μετακίνηση, 2-3 ώρες ανάλογα με την ουρά.

5. Μετά από 3-4 μέρες (η διαθεσιμότητα μπορεί να διαπιστωθεί on-line με τον αριθμό της αίτησης) ο πολίτης προσέρχεται εκ νέου προκειμένου να παραλάβει το διαβατήριο, υπογράφοντας την παραλαβή στο τεφτέρι. Απαιτούμενος χρόνος 2-3 ώρες ανάλογα με την ουρά.

Με δεδομένο ότι η αυτοπρόσωπη παρουσία του πολίτη είναι επιβεβλημένη για λόγους ασφαλείας να πως θα μπορούσε να ήταν η διαδικασία σε μία πολιτισμένη χώρα.

1. Ο πολίτης θα προσερχόταν στο αστυνομικό τμήμα όπου θα καθόταν σε έναν σταθμό εφοδιασμένο με ειδική κάμερα. Ο αστυνομικός θα σκάναρε το παλαιό διαβατήριο και θα έβλεπε αμέσως στην οθόνη τα στοιχεία του πολίτη τα οποία και θα επιβεβαίωνε. Το παλαιό διαβατήριο δεν καταστρέφεται (αυτό είναι πρωτοτυπία με την κακή έννοια) δεδομένου ότι είναι άχρηστο αφού ακυρωθεί ηλεκτρονικά.  Στη συνέχεια θα έβγαζε φωτογραφία με την ειδική κάμερα υψηλής ανάλυσης εξασφαλίζοντας απόλυτα ότι ο πολίτης που προσήλθε είναι αυτός που θα φαίνεται  στο διαβατήριο. Ο πολίτης επιδεικνύει την ταυτότητά του την οποία και ελέγχει ο αστυνομικός. Το να προσκομίζει κανείς φωτοτυπία ενός εγγράφου στην αρχή που το έχει εκδώσει είναι τουλάχιστον γελοίο.

2.  Ο πολίτης θα μπορούσε να πληρώσει επί τόπου με πιστωτική κάρτα μέσω POS τραπέζης ή εναλλακτικά, εκ των υστέρων, με το αντίγραφο της αίτησης μέσω e-banking ή στο γκισέ οποιασδήποτε τράπεζας. Στη δεύτερη περίπτωση η αίτηση ενεργοποιείται μετά την λήψη της πληρωμής η οποία ενημερώνεται αυτόματα. Για λόγους ασφαλείας και ταχύτητας αποκλείεται η πληρωμή με μετρητά.  Η φωτογραφία αποθηκεύεται ηλεκτρονικά μέσω ασφαλούς δικτύου και έτσι δεν απαιτείται φυσική αποστολή με τα ΕΛΤΑ κόστους 2,5 Ευρώ.

3. Το διαβατήριο αποστέλλεται συστημένο μέσω ΕΛΤΑ στον πολίτη ο οποίος υπογράφει κατά την παραλαβή. Για μεγαλύτερη ασφάλεια μπορεί τα ΕΛΤΑ να ζητούν απόκομμα της αρχικής αίτησης. Καταργείται το άθλιο και απαράδεκτο τεφτέρι παραλαβής/παράδοσης ενώ σταματάει το χρονοβόρο φαινόμενο των διαβατηρίων που εκδίδονται μεν αλλά δεν παραλαμβάνονται ποτέ και πρέπει να καταστραφούν/ακυρωθούν. Η αποστολή στο σπίτι εξασφαλίζει ταυτόχρονα μια πολύτιμη για την αστυνομία ταυτοποίηση διεύθυνσης.

Με τη δεύτερη διαδικασία το κόστος θα μειωνόταν τουλάχιστον κατά 20 ευρώ δεδομένου ότι η ψηφιακή φωτογραφία & αίτηση δεν απαιτούν χειροκίνητη επεξεργασία. Ο πολίτης θα γλίτωνε πάνω από μία ημέρα ταλαιπωρίας (πολλαπλασιάστε το επί τον αριθμό των διαβατηρίων που εκδίδονται ετησίως για να βρείτε τις χαμένες εργατοώρες), οι αστυνομικοί που απασχολούνται στο σύστημα θα μειώνονταν κατά 30-40% και θα έβγαιναν να περιπολούν και γενικότερα η ασφάλεια της διαδικασίας θα βελτιωνόταν.

Αυτά είναι τα προβλήματα μιας σχετικά πρόσφατα σχεδιασμένης διαδικασίας, η οποία, παρά τα προβλήματά της, τουλάχιστον δουλεύει εξασφαλίζοντας υψηλότατα standards ασφαλείας. Φανταστείτε τι γίνεται σε άλλες περιπτώσεις διαδικασιών που χρονολογούνται από την Τουρκοκρατία. Αλλά και τι δυνατότητες υπάρχουν να εξοικονομήσει το κράτος πόρους απολύοντας τους δεκάδες -εάν όχι εκατοντάδες- χιλιάδες περιττούς δημοσίους υπαλλήλους.