Στις πρώτες θέσεις του καταλόγου των κρατών “φορολογικών κολάσεων” η Ελλάδα

Σε αντίθεση με τον γνωστό κατάλογο των κρατών “φορολογικών παραδείσων” δεν υπάρχει επίσημος κατάλογος κρατών τα οποία αποτελούν φορολογική κόλαση. Εάν υπήρχε η Ελλάδα θα είχε πιθανότατα μία από τις τρεις πρώτες θέσεις. Η εγγενής διαφθορά και η ανικανότητα σύλληψης της φοροδιαφυγής μετατρέπει το φορολογικό σύστημα σε θάλαμο αερίων για την υγιή επιχειρηματικότητα και σε “τείχος του Βερολίνου” για τους υποψήφιους επενδυτές. Η διαδικασία είναι απλή.  Κάθε φορά που ο κρατικός μηχανισμός βρίσκεται σε αδυναμία διαχείρισης ή αντιμετώπισης ενός προβλήματος, εξ αιτίας της αποσύνθεσης στην οποία έχει ο ίδιος περιέλθει, προσπαθεί να το λύσει με νομοθετικές παρεμβάσεις. Προκειμένου π.χ. να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που προκύπτει εκ του γεγονότος ότι απαιτείται σχεδόν μια δεκαετία προκειμένου να τελεσιδικήσει υπόθεση στο, ευρισκόμενο τεχνολογικά στη λίθινη εποχή, Διοικητικό Πρωτοδικείο αύξησε το ποσοστό των καταλογισθέντων που πρέπει να καταβάλει κανείς προκειμένου να προσφύγει σε αυτό από 10% σε 25% (και μάλιστα αναδρομικά) και τώρα σε 50%! Έτσι καθιστά ακόμη ευκολότερο τον εκβιασμό από κάθε λαμόγιο εφοριακό (υπενθυμίζω ότι προ ημερών συνελήφθη ο διευθυντής της ΔΟΥ Αμφιλοχίας να οδηγεί πολυτελέστατο αυτοκίνητο περιέχον μεταξύ άλλων ένα πιστόλι, ένα Καλάσνικοφ, ένα οπλοπολυβόλο και μπόλικη κοκαϊνη) ενώ είναι αμφίβολο εάν θα αυξηθούν οι εισπράξεις του κράτους.  Ακόμη σουρεαλιστικότερη είναι η περίπτωση των «μη συνεργαζόμενων κρατών» όπου κανένα παραστατικό το οποίο έχει εκδοθεί σε αυτά δεν γίνεται αποδεκτό φορολογικά. Ο φορολογικός νόμος (γκεμπελικά τιτλοφορούμενος "αποκατάσταση της φορολογικής αδικίας")ψηφίστηκε τον Απρίλιο με αναδρομική ισχύ από τον Ιανουάριο του 2010 αλλά η λίστα κρατών εξεδόθη τον Νοέμβριο του 2010! Μεταξύ άλλων περιλαμβάνει κράτη όπως το Χόνγκ Κόνγκ, η Σιγκαπούρη και τα Σκόπια όπου δραστηριοποιούνται νομίμως χιλιάδες εταιρείες. Η φοροδιαφυγή με χρήση τεχνικών transfer pricing μπορεί να ελεγχθεί από την Υπηρεσία Αξιών του τελωνείου ή κατά περίπτωση από τον ελεγκτή της εφορίας. Σε σχετική μου ερώτηση οι υπεύθυνοι του Υπουργείου απάντησαν «μα εμείς δεν έχουμε τα στοιχεία της Γερμανίας η οποία τηρεί εκτεταμένη βάση δεδομένων τιμών προκειμένου να εντοπίζει τέτοιες περιπτώσεις». Μ’άλλα λόγια επειδή έχουμε τριτοκοσμικές και ανίκανες δημόσιες υπηρεσίες μεταθέτουμε το πρόβλημα στον πολίτη και στις επιχειρήσεις (απορώ ειλικρινά γιατί εξεμάνη το πανελλήνιο με τις δηλώσεις Πάγκαλου περί κοπριτών όταν όλοι μας ιδιωτικώς, και ορισμένοι δημοσίως, λέμε το αυτό). Το πρόβλημα με την δημιουργία συνθηκών πραγματικής φορολογικής κολάσεως είναι ότι έτσι ουδείς επενδύει με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ανάπτυξη (ή έστω μερική ανάσχεση της ύφεσης) και τελικά να μην εισπράττονται φόροι! Οι λίαν εξυπνότεροι υμών Κύπριοι αδελφοί μας όταν  αναγκάστηκαν να καταργήσουν τις εξωχώριες εταιρίες, λόγω της εισόδου της μαρτυρικής νήσου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απλώς μείωσαν το επίπεδο φορολογίας των εγχώριων εταιρειών στα ίδια με των –τέως- εξωχώριων τις οποίες και νομιμοποίησαν εισπράττοντας έναν ωραίο 10% από αυτές χωρίς να κάνουν τίποτα. Εμείς αντιθέτως έχουμε μετατρέψει τη χώρα σε κόλαση, φορολογική & otherwise. Το τι εισπάττουμε δεν το χαρακτηρίζω για λόγους κοσμιότητος.