Πότε θα σταματήσουμε να προσποιούμεθα;

O Υπουργός των Οικονομικών δήλωσε πρόσφατα ότι «προσποιούμαστε ότι έχουμε φορολογικό σύστημα» χωρίς να διευκρινίζει εάν αναφέρεται επί προσωπικού, ως καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός, ή εάν επρόκειτο περί του γνωστού πληθυντικού που διαχέει τις ευθύνες σε όλους κατά το λαϊκόν «άτιμη κοινωνία». Η δήλωση αυτή θα προκαλούσε μεγάλη έκπληξη εάν δεν προϋπήρχε η έτερη, λίαν προφητική κατά τα φαινόμενα, ρήση περί «Τιτανικού».  Όπως και να έχει το πράγμα, οι εταιρείες του κλάδου μας, αλλά και οι περισσότερες ελληνικές εταιρείες δεν προσποιούνται ότι πληρώνουν φόρους. Αντιθέτως καταβάλλουν πραγματικά χρήματα, προϊόν του κόπου των εργαζομένων και των ιδιοκτητών-managers των επιχειρήσεων. Χρήματα για τα οποία κάποιοι εργάστηκαν σκληρά, πήραν ρίσκα και αγωνίστηκαν σε μια άκρως ανταγωνιστική διεθνή πλέον αρένα. Χρήματα τα οποία προήλθαν από την πώληση πραγματικών προϊόντων τα οποία ικανοποίησαν πραγματικές ανάγκες των εξόχως απαιτητικών πλέον πελατών και καταναλωτών. Αντιθέτως το Υπουργείο Οικονομικών, μπορεί μεν να εισπράττει πραγματικά χρήματα αλλά όταν πρόκειται για τις δικές του υποχρεώσεις προς τις επιχειρήσεις συναγωνίζεται ακόμη και τον Ντέϊβιντ Μπέκαμ στην προσποίηση. Έτσι προσποιείται ότι επιστρέφει τον ΦΠΑ στις εξαγωγικές επιχειρήσεις, η συνέχιση της δραστηριότητας των οποίων αποτελεί, μαζί με τον τουρισμό, την μοναδική διέξοδο σήμερα. Ταυτόχρονα προσποιείται ότι τα στελέχη του φορολογικού μηχανισμού δεν χρηματίζονται όπως προσποιείται ότι τα πραγματικά χρήματα που καταβάλλουμε μέσω των διαφόρων επιβαρύνσεων και φόρων χρησιμοποιούνται για να παρέχουν υπηρεσίες προς τους πολίτες και τις επιχειρήσεις.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Οργανισμός Προώθησης Εξαγωγών , τα στελέχη του οποίου κοστίζουν κατά μέσο όρο 5.000 ευρώ μηνιαίως (!), που προσποιείται ότι στηρίζει τις εξαγωγές ενώ χρωστά ακόμη τη συμμετοχή του σε εταιρείες του κλάδου που έλαβαν μέρος σε εκθέσεις προ διετίας!  Το καίριο ερώτημα βεβαίως είναι, εφ’ όσον προσποιούμεθα ότι έχουμε φορολογικό σύστημα, τι κάνουμε για να το αποκτήσουμε πραγματικά. Όταν, προ πολλών ετών, υπηρετούσα στο Ναυτικό ο διοικητής μου είχε μια εγχάρακτη επιγραφή στο γραφείο του η οποία έγραφε «Έχεις έρθει με τη λύση του προβλήματος, ή είσαι μέρος αυτού». Η κατάντια του φορολογικού συστήματος, και κάθε άλλης δημόσιας αρχής και οργανισμού, είναι έργο του πολιτικού συστήματος, Δεδομένου δε ότι είναι μάλλον δύσκολο για κάποιον που αποτελεί  την πηγή του προβλήματος να έρθει με λύσεις, ίσως αξίζει να διαδαχθούμε από την εμπειρία της Δημοκρατίας της Μοζαμβίκης. Η οποία είχε τελωνεία σουρωτήρια, άνδρα διαφθοράς, κλοπής, εγκλήματος και προφανώς απώλειας εσόδων για το κράτος. Το 1997 αναγνωρίζοντας το πρόβλημα ανέθεσε τη διοίκηση και στη στελέχωσή τους στο μη κερδοσκοπικό ίδρυμα Crown Agents το οποίο εδρεύει στο Λονδίνο και έχει ιστορία τριών περίπου αιώνων. Οι Crown’s Agents ειδικεύονται σε τέτοιου είδους προγράμματα τα οποία κατά κανόνα ολοκληρώνουν με επιτυχία, όπως και στην περίπτωση των Τελωνείων της Μοζαμβίκης τα οποία παρέδωσαν  έξι χρόνια μετά άψογα στελεχωμένα με Μοζαμβικανούς, με ολοκληρωμένη μηχανογράφηση, υποδειγματική ασφάλεια και τριπλάσια έσοδα σε σχέση με την προτέρα κατάσταση.  Παρέμειναν δε για ακόμη τρία χρόνια, έως το 2006, αξιοποιώντας την επιτυχή εμπειρία των τελωνείων για να οργανώσουν και τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε το URL http://www.crownagents.com/Projects/Mozambique-Customs-Modernisation-and-Computerisation.aspx