Τα μέτρα ασφαλείας είναι για το hoi polloi μόνον

Το άνανδρο, τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ανέδειξε για μια ακόμη φορά την κατά κανόνα πλημμελή εφαρμογή των μέτρων ασφαλείας στη χώρα μας. Και μου θύμισε δύο περιστατικά. Στο πρώτο, πριν από μια δεκαετία περίπου, ταξίδευα αεροπορικώς για την Κρήτη. Επιβιβάστηκα κανονικά στο αεροπλάνο το οποίο όμως δεν απογειωνόταν χωρίς να μας εξηγεί κανείς τον λόγο της καθυστέρησης. Μετά από μια ώρα εμφανίσθηκε ο κος Τσοβόλας που δεν επιβιβαζόταν γιατί ηρνείτο να υποβληθεί στον προβλεπόμενο για το σύνολο των επιβατών έλεγχο ασφαλείας. Προφανώς ο συνώνυμος του «δώστα όλα», αν και διακεκριμένος νομικός, θεωρούσε εαυτόν υπεράνω ελέγχου. Μάλιστα όταν τελικώς επιβιβάστηκε αποπειράθηκε να μας παράσχει εξηγήσεις αλλά το «Κάτσε κάτω [διαγράφονται δύο λέξεις] να φύγουμε»,  τον συνέτισε και τελικώς απογειωθήκαμε μετά από μία ώρα άσκοπης ταλαιπωρίας. Στο δεύτερο περιστατικό, ταξίδευα από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη. Στο λεωφορείο επιβιβάστηκε ο τότε Υφυπουργός κος Ιωαννίδης συνοδευόμενος από παρατρεχάμενο ο οποίος κουβαλούσε ένα τεράστιο καλάθι με ποτά. Όταν επιβιβαστήκαμε ρώτησα ευγενικά την αεροσυνοδό εάν σκοπεύει να αφήσει τον κύριο να επιβιβαστεί με όλες αυτές τις φιάλες κατά παράβαση του σχετικού κανονισμού. Η ορντινάντζα μου αντέτεινε με αυστηρό ύφος ότι «μα πρόκειται για το καλάθι του Υπουργού» χωρίς να διευκρινίζει για ποιόν Υπουργό αφού στο αεροπλάνο βρισκόταν και ο αρμόδιος, τότε, για τις μεταφορές κος Μιχάλης Λιάπης ο οποίος όμως έδινε την εντύπωση ότι βρισκόταν ήδη στα 30.000 πόδια. Όταν επεσήμανα ότι ο κανονισμός της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν διαχωρίζει τα Υπουργικά υγρά από αυτά των κοινών θνητών μου εξήγησε ότι πρόκειται για σπιτικό τσίπουρο.  Επειδή είχαμε διολισθήσει στη σφαίρα του σουρεαλισμού γνωστοποίησα στον κυβερνήτη την άρνησή μου να πετάξω με το «σπιτικό τσίπουρο» στην καμπίνα. Οπότε και παρενέβη με σημαντική καθυστέρηση ο κος Ιωαννίδης, ο οποίος εμφανώς δεν συμμεριζόταν την άποψή μου ότι τα καλάθια των Υπουργών δεν εξαιρούνται του κανονισμού, και έδωσε εντολή να παραμείνει το πεσκέσι στη Θεσσαλονίκη. Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για μέτρα ασφαλείας όταν πρώτοι οι πολιτικοί θεωρούν την περιφρόνηση αυτών επιβεβλημένη για λόγους status. Κάτι που δεν μπορεί να διορθωθεί ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα, ακόμη και από έναν κατά τεκμήριο ικανό και αποτελεσματικό Υπουργό όπως ο κος Χρυσοχοϊδης.