Throwing good money after bad money

Πολλά ερωτηματικά προκαλεί η επιμονή του Υπουργείου Οικονομικών να παράσχει εγγύηση του δημοσίου ύψους 35 εκ. ευρώ στην Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία, παρά την σαφή προειδοποίηση της Διεύθυνσης Ανταγωνισμού περί της νομιμότητας μιας τέτοιας ενέργειας. Η εν λόγω εταιρεία οφείλει στο δημόσιο περισσότερα από 50 εκ. ευρώ σε μη αποδοθέντες προς αυτό φόρους, κονδύλι το οποίο απεικονίζεται στις λογιστικές καταστάσεις της με τον λίαν πρωτότυπο τίτλο «Αναβαλόμενες Φορολογικές Υποχρεώσεις». Είναι λοιπόν εύλογο το ερώτημα πως ανέχεται το δημόσιο μία τέτοια οφειλή από μία εταιρεία, όταν μάλιστα οι κατά τόπους εφορίες εξαντλούν την αυστηρότητα και σκληρότητά τους σε επιχειρήσεις και επιτηδευματίες με ληξιπρόθεσμες οφειλές του ενός χιλιοστού αυτών της Εν.Κλω. Ομοίως ερωτήματα προκαλεί και η συναίνεση της ΓΣΕΕ περί του πρακτέου παρά το ότι γνωρίζει ότι η παροχή χρηματοδότησης στην εταιρεία δεν διασφαλίζει επ’ ουδενί το μέλλον των εργαζομένων. Δεδομένου δε ότι η εν λόγω εταιρεία δεν έχει κοινωφελή σκοπό και η πλήρης διακοπή της λετουργίας της δεν ενέχει κανέναν απολύτως συστημικό κίνδυνο η συμπεριφορά του Υπουργείου Οικονομικών αγγίζει τα όρια της απιστίας, πολλώ μάλλον όταν το ίδιο Υπουργείο έλαβε προσφάτως εξοντωτικά και ισοπεδωτικά φορολογικά μέτρα. Αντί να κατευθύνει τις προσπάθειες του στη διάσωση μίας εταιρείας η οποία έχει όλα τα χαρακτηριστικά του Τιτανικού, είναι απορίας άξιο γιατί δεν στρέφει τις προσπάθειές του στην απευθείας στήριξη των εργαζομένων ή και των περιοχών που πλήττονται αξιοποιώντας το Ταμείο Παγκοσμιοποίησης της Ε.Ε., τις προϋποθέσεις ένταξης στο οποίο πληροί απολύτως η περίπτωση των εργαζομένων της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας. Ακόμη και στην περίπτωση που απαιτηθούν εθνικοί πόροι ουδείς θα αρνηθεί, ούτε και η Διεύθυνση Ανταγωνισμού, ούτε οι ανταγωνιστές της εταιρείας, οποιαδήποτε παρέμβαση γίνει απ’ ευθείας υπέρ των εργαζομένων παρακάμπτοντας την πασιφανώς μη βιώσιμη εταιρεία.