Throwing good money after bad money

Πολλά ερωτηματικά προκαλεί η επιμονή του Υπουργείου Οικονομικών να παράσχει εγγύηση του δημοσίου ύψους 35 εκ. ευρώ στην Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία, παρά την σαφή προειδοποίηση της Διεύθυνσης Ανταγωνισμού περί της νομιμότητας μιας τέτοιας ενέργειας. Η εν λόγω εταιρεία οφείλει στο δημόσιο περισσότερα από 50 εκ. ευρώ σε μη αποδοθέντες προς αυτό φόρους, κονδύλι το οποίο απεικονίζεται στις λογιστικές καταστάσεις της με τον λίαν πρωτότυπο τίτλο «Αναβαλόμενες Φορολογικές Υποχρεώσεις». Είναι λοιπόν εύλογο το ερώτημα πως ανέχεται το δημόσιο μία τέτοια οφειλή από μία εταιρεία, όταν μάλιστα οι κατά τόπους εφορίες εξαντλούν την αυστηρότητα και σκληρότητά τους σε επιχειρήσεις και επιτηδευματίες με ληξιπρόθεσμες οφειλές του ενός χιλιοστού αυτών της Εν.Κλω. Ομοίως ερωτήματα προκαλεί και η συναίνεση της ΓΣΕΕ περί του πρακτέου παρά το ότι γνωρίζει ότι η παροχή χρηματοδότησης στην εταιρεία δεν διασφαλίζει επ’ ουδενί το μέλλον των εργαζομένων. Δεδομένου δε ότι η εν λόγω εταιρεία δεν έχει κοινωφελή σκοπό και η πλήρης διακοπή της λετουργίας της δεν ενέχει κανέναν απολύτως συστημικό κίνδυνο η συμπεριφορά του Υπουργείου Οικονομικών αγγίζει τα όρια της απιστίας, πολλώ μάλλον όταν το ίδιο Υπουργείο έλαβε προσφάτως εξοντωτικά και ισοπεδωτικά φορολογικά μέτρα. Αντί να κατευθύνει τις προσπάθειες του στη διάσωση μίας εταιρείας η οποία έχει όλα τα χαρακτηριστικά του Τιτανικού, είναι απορίας άξιο γιατί δεν στρέφει τις προσπάθειές του στην απευθείας στήριξη των εργαζομένων ή και των περιοχών που πλήττονται αξιοποιώντας το Ταμείο Παγκοσμιοποίησης της Ε.Ε., τις προϋποθέσεις ένταξης στο οποίο πληροί απολύτως η περίπτωση των εργαζομένων της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας. Ακόμη και στην περίπτωση που απαιτηθούν εθνικοί πόροι ουδείς θα αρνηθεί, ούτε και η Διεύθυνση Ανταγωνισμού, ούτε οι ανταγωνιστές της εταιρείας, οποιαδήποτε παρέμβαση γίνει απ’ ευθείας υπέρ των εργαζομένων παρακάμπτοντας την πασιφανώς μη βιώσιμη εταιρεία.

Περήφανη δημόσια επείγουσα ιατρική φροντίδα

Προ ημερών ένας μοτοσικλετιστής εκείτο τραυματισμένος στη συμβολή των οδών Πεσματζόγλου & Σταδίου ακριβώς στη γωνία όπου και τα κεντρικά της Τραπέζης Πίστεως. Ένας πελαγωμένος αστυνομικός προσπαθούσε, ανεπιτυχώς, να διαχειριστεί την κατάσταση. Τα αυτοκίνητα που κινούντο επί της Πεσματζόγλου παρέκαμπταν τον, πεσμένο στο οδόστρωμα και περιτριγυρισμένο από περαστικούς, τραυματία. Ένας μάλιστα ανυπόμονος και βάρβαρος ταξιτζής τον προσπέρασε από αριστερά. Όσο περίμενα εμφανίστηκε και η «ειδική ομάδα» του ΕΚΑΒ με ένα μικρό αυτοκίνητο «δωρεά του ομίλου Συγγελίδη». Από αυτό εξήλθε με χαρακτηριστική βραδύτητα ένας υπέρβαρος «διασώστης» ο οποίος άρχισε να κινείται βραδέως προς τον τραυματία. Μετά από λίγα βήματα κοντοστάθηκε, επέστρεψε στο αυτοκίνητο, άνοιξε την πίσω πόρτα και πήρε από το αυτοκίνητο ένα γάντι το οποίο και φόρεσε. Η όλη εικόνα θύμιζε υδραυλικό ο οποίος είχε να αντιμετωπίσει ένα, μη επείγον, σχετικό με αποχέτευση περιστατικό. Με το γάντι φορεμένο πλέον πήγε στον τραυματία τον οποίο και έλεγξε μακροσκοπικά από μία σχετική απόσταση για ένα περίπου λεπτό και στη συνέχεια κατευθύνθηκε στο ευγενώς δωρηθέν όχημα και άρχισε να μιλά στον ασύρματο. Εποχούμενος ων δεν είδα περισσότερα αλλά δυστυχώς θυμήθηκα μία παρόμοια σκηνή της οποίας έγινα μάρτυρας στις αρχές του μήνα στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας. Εκεί έφθασαν δύο διασώστες με άψογες στολές φορώντας μεγάλα σακίδια και έχοντας πλαστικά κιβώτια με ιατροφαρμακευτικό υλικό και εξοπλισμό (απιδινωτή κλπ). Φορούσαν ήδη γάντια και άρχισαν να αντιμετωπίζουν το περιστατικό άμεσα με ιδιαίτερα συντονισμένες και σίγουρες κινήσεις. Δεν είμαι γιατρός για να κρίνω επιστημονικά τις υπηρεσίες που παρείχαν αντίστοιχα οι Αυστραλοί και ο Έλληνας. Με την εικόνα που είδα όμως δεν θα ήθελα να τραυματιστώ στην γωνία της Σταδίου & Πεσματζόγλου.