Νόμος είναι το δίκιο του επόπτη!

Η “μάστιγα της φοροδιαφυγής” κυριαρχεί, ως πρόβλημα, στην επικαιρότητα με φόντο το, μη διαχειρίσιμο πλέον, δημοσιονομικό χάος στο οποίο περιήλθε η χώρα. Κανείς όμως δεν ασχολείται με το πως ορίζεται η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα. Σε θεωρητικό επίπεδο η έννοια της συμμόρφωσης (compliance) προϋποθέτει την ύπαρξη συγκεκριμένων κανόνων, γνωστών σε όλους και κατά προτίμηση λίγων, απλών και κατανοητών. Στην Ελλάδα, οι κανόνες, ων ουκ έστιν αριθμός, είναι αφάνταστα πολύπλοκοι και αλλάζουν συνεχώς. Αυτό διότι η εκάστοτε ηγεσία του Υπουργείου προσπαθεί αντί να αντιμετωπίσει στη ρίζα το πρόβλημα, το οποίο κατά κύριο λόγο είναι η ανεπάρκεια, διαφθορά & αναποτελεσματικότητα του φορεισπρακτικού μηχανισμού, προσπαθεί, με όλο και περισσότερους νέους κανόνες, να το παρακάμψει. Χαρακτηριστικό είναι το μέτρο των αποδείξεων (και η αποσυρθείσα ανοησία της παρακράτησης του 8% στην παροχή υπηρεσιών) το οποίο μεταφέρει στους πολίτες τη δουλειά και τις ευθύνες των εφοριακών. Ακόμη όμως και εάν κάποια επιχείριση αφιερώσει σημαντικό χρόνο και πόρους προκειμένου να εξασφαλίσει την συμμόρφωσή της με το δαιδαλώδες αυτό πλέγμα φορολογικών υποχρεώσεων, θα βρεθεί αντιμέτωπη με «την κρίση του ελεγκτή». Η Ελλάδα είναι η μόνη ανεπτυγμένη χώρα στην οποία το περιεχόμενο του εγκεφάλου κάθε ελεγκτή και επόπτη αποτελεί πηγή δικαίου. Με απλά λόγια προκειμένου μια επιχείριση να αποφύγει σημαντικούς φόρους και πρόστιμα δεν αρκεί να συμμορφώνεται, στο ακέραιο, με την κείμενη νομοθεσία και τις μυριάδες ερμηνευτικές εγκυκλίους του Υπουργείου Οικονομικών. Απαιτεί και πρόσβαση στις αβυσσαλέες εγκεφαλικές λειτουργίες του αρμοδίου ελεγκτή και του επόπτη του προκειμένου να προβλέψει την μελλοντική τους «κρίση». Στην πραγματικότητα κανείς ελεγκτής, επόπτης ή έφορος δεν ελέγχθηκε ποτέ γιατί επέβαλε φόρους και πρόστιμα παράνομα & αυθαίρετα. Αντιθέτως η απύθμενη ανοησία της στοχοθεσίας σπρώχνει το σύστημα στην αυθαιρεσία προκειμένου «να πιαστούν τα νούμερα». Η παράνομη συμπεριφορά επιχειρήσεων και πολιτών είναι κατανοητή δεδομένου ότι μεταξύ των εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσων & των εκατομμυρίων πολιτών είναι στατιστικώς βέβαιο ότι θα υπάρχουν και αυτοί που οι Αγγλοσάξωνες αποκαλούν σάπια μήλα (rotten apples). Η λειτουργία όμως του κράτους με όρους παπατζή της οδού Αθηνάς είναι απολύτως ανεπίτρεπτη.