Υπάρχει τελικά μονιμότητα (με την καλή έννοια) στο Δημόσιο;

Η μονιμότητα θεσπίστηκε σε άλλες, πολύ διαφορετικές εποχές, για να εξασφαλίσει την διοικητική συνέχεια προστατεύοντας τους δημόσιους υπηρέτες από την, για κομματικούς λόγους, απόλυση. Παρά το γεγονός ότι η μονιμότητα εφαρμόστηκε διασταλτικά και επεκτάθηκε, πέραν κάθε λογικής, στο σύνολο του «ευρύτερου» δημοσίου τομέα μάλλον δεν εξασφάλισε τη συνέχεια της διοίκησης κατά την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Προφανώς κάθε υπουργείο τηρεί τα –ελάχιστα- προβλεπόμενα υπηρεσιακά αρχεία ενώ διατηρεί, τυπικά τουλάχιστον, τους εργαζόμενους σε αυτό οι οποίοι, μόνιμοι όντες, εξακολουθούν να μισθοδοτούνται ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα διοικεί. Δεδομένου όμως ότι τόσο ο πρωθυπουργός όσο και οι υπουργοί δεν στηρίζονται στην ιεραρχία αλλά σε στρατιές «ειδικών συμβούλων» και στους γενικούς γραμματείς (οι οποίοι, σε αντίθεση με τους Γενικούς Διευθυντές στο παρελθόν, αλλάζουν μαζί με την κυβέρνηση) κάθε εναλλαγή κόμματος στην εξουσία συνοδεύεται από την διακοπή κάθε διοικητικής συνέχειας και την εγκατάλειψη συλλήβδην όλων των πολιτικών. Σε κάθε αλλαγή εξαφανίζονται όλα τα κρίσιμα αρχεία, σκληροί δίσκοι υπολογιστών κλπ τα οποία περιέχουν πολυτιμότατες πληροφορίες σχετικά οι οποίες δεν περιλαμβάνονται, εκ των πραγμάτων, στα υπηρεσιακά αρχεία. Ταυτόχρονα, σε αντίθεση π.χ. με τις ΗΠΑ όπου υπάρχει θεσμική πρόβλεψη για την παράδοση-παραλαβή της Προεδρίας, στην Ελλάδα κάθε «ειδικός σύμβουλος», όσο καλοπροαίρετος, εργατικός, ευφυής και εάν είναι και όσο κέφι για δουλειά και εάν έχει, καταλήγει, σαν τον μαθητευόμενο μάγο του Ντικά, να μαθαίνει την «αλφαβήτα» από την αρχή. Έτσι δεν αξιοποιούνται οι επιτυχημένες πολιτικές του παρελθόντος και χάνεται πολύτιμος χρόνος έως ότου η νέα ομάδα ξαναανακαλύψει τον τροχό. Έτσι, παρά την συνταγματική κατοχύρωση της μονιμότητας αυτή δεν επιτυγχάνει τον βασικό της στόχο δηλαδή τη συνέχεια και την αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης. Στην πραγματικότητα προκαλεί τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα αφού στοιβάζει υπεράριθμους «βολεμένους» δημοσίους υπαλλήλους το μισθολογικό κόστος των οποίων έχει οδηγήσει πρακτικά τη χώρα στην πτώχευση.