Όταν παρεκκλίνει το κράτος ακολουθεί και ο πολίτης

Χθές (27.6) η Καθημερινή έγραφε ότι η κυβέρνηση προχώρησε σε "Τροπολογία για τη χορήγηση ασφαλιστικής ενημερότητας στο «ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΥΝΑΝ»". Λίγες εβδομάδες πριν είχε πράξει το ίδιο για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ενώ ιστορικά υπάρχουν δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες αντίστοιχα παραδείγματα. Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά στο παρανοϊκό φαινόμενο η εφορία να αρνείται τη χορήγηση φορολογικής ενημερότητας σε επιχειρήσεις που έχουν μη ληξιπρόθεσμες οφειλές (π.χ. ρύθμιση) ή σε επιχειρήσεις που οφείλουν στην εφορία γιατί δεν τις έχει πληρώσει κάποιος κρατικός φορέας και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση να χορηγεί χαριστικά και "κατά παρέκκλιση" φορολογική ενημερότητα σε ένα αμαρτωλό "δικό της παιδί". Έτσι λοιπόν η συνήθης πρακτική της εφορίας οδηγεί κατά τα λοιπά βιώσιμες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα σε κλείσιμο και τους εργαζόμενους σε αυτές στο δρόμο ενώ ταυτόχρονα διατηρεί "παρά φύση" στη ζωή μία επιχείριση "κουβά ρουσφετολογικών προσλήψεων" η οποία οδηγήθηκε σε αδιέξοδο εξ αιτίας κυρίως του υπεράριθμου προσωπικού της.


Η ηθική φιλοσοφία θεωρεί ότι το κράτος δεν δικαιούται να παρανομεί, αντιθέτως με τον πολίτη (ή την επιχείριση) η οποία μπορεί να παρανομεί αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα τον κίνδυνο να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του/ης. Στην Ελλάδα το κράτος κουρελιάζει καθημερινά κάθε έννοια ηθικής, δεοντολογίας και δικαιοσύνης απαιτώντας ταυτόχρονα από τον πολίτη να είναι συνεπείς στις (συχνά παρανοϊκές) απαιτήσεις του.


Η σημερινή μας οικονομική (και γενικότερη) κατάντια οφείλεται κυρίως στους κακούς θεσμούς και στην έλλειψη σεβασμού σε αυτούς, κατ'αρχήν από το ίδιο το κράτος και δευτερευόντως από τους πολίτες. Μετά το ξέσπασμα της κρίσης αντί να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα στη ρίζα του (αρχίζοντας από το Σύνταγμα της χώρας) τόσο η κυβέρνηση, όσο δυστυχώς και η δικαιοσύνη,  εξευτελίζουν συνεχώς τους θεσμούς, σπρώχνοντας τη χώρα όλο και βαθύτερα στο τέλμα.

*βλέπε επίσης το έξοχο άρθρο ("Θεσμική Αναξιοπιστία") του Διομήση Σπινέλλη