Ο "Μεγάλος Σεισμός του Κόμπε/Όσακα" το 1995

Το 1999, με αφορμή τον σεισμό στην Αθήνα, η "Καθημερινή" είχε δημοσιεύσει την ακόλουθη επιστολή μου:

Ζούσα στην Ιαπωνία όταν,πρίν από τέσσερα περίπου χρόνια, έγινε, με επίκεντρο το Κόμπε της Ιαπωνίας, ο καταστροφικός σεισμός «Χανσιν-ντάιτζισιν». Ο συγκεκριμένος σεισμός προκάλεσε βιβλικές καταστροφές ενώ συνολικά περισσότεροι από 5.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Η έκταση της καταστροφής ήταν τέτοια ώστε τις πρώτες κρίσιμες ώρες παρέλυσαν όλοι οι μηχανισμοί αντιμετώπισης καταστροφών, οι τηλεπικοινωνίες, κ.α. Ορισμένες συγκρίσεις με τον δικό μας πρόσφατο σεισμό παρουσιάζουν ενδιαφέρον.  Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει κατ' αρχήν ο τρόπος με τον οποίο κάλυψαν την τραγωδία τα Ιαπωνικά μέσα ενημέρωσης. Μία τραγωδία πολύ πολύ χειρότερη από αυτήν της Αθήνας. Η ιαπωνική τηλεόραση παρουσίασε τα γεγονότα ψύχραιμα και αντικειμενικά χωρίς τους δικούς μας τηλεοπτικούς μαραθώνιους με τσουβαλιασμένα πτώματα που θα ζήλευε και ο σκηνοθέτης του Κόμητος Δράκουλα. Οι συνεντεύξεις με παθόντες ήταν ελάχιστες ενώ έλλειπαν οι ερωτήσεις του τύπου «Τι κάνει ο (προφανώς για τους τηλεθεατές αδικοχαμένος) σύζυγός σας». Και αυτό γιατί η ψυχραιμία και η ψυχική υγεία του λαού είναι σημαντικότερη από το νοσηρό κυνήγι της τηλεθέασης. Αξιοσημείωτη ήταν και η παντελής απουσία «καταγγελιών», κλοπών και εν γένει υστερίας παρά το γεγονός ότι το μέγεθος του σεισμού ήταν τέτοιο που παρέλυσε ένα κατά τα άλλα εξαιρετικά οργανωμένο κράτος. Πολλοί άνθρωποι έμειναν πολλές ώρες χωρίς νερό και τροφή διότι δεν υπήρχε δυνατότητα πρόσβασης των σωστικών συνεργείων αλλά κανείς δεν παραπονέθηκε και κανείς δεν προέβαλε το καθ' ημάς σύνηθες «για μας δεν ενδιαφέρθηκε κανείς».  [..] Τέλος, παρά την αρχική αδυναμία του μηχανισμού αντιμετώπισης καταστροφών, έξι μήνες μετά δεν υπήρχαν ερείπια, κατεδαφιστέα σπίτια, σκηνές κ.λ.π. Στη θέση των περισσοτέρων οικημάτων είχε αρχίσει ήδη η ανοικοδόμηση (μετά από μία τελετή παρόμοια με τον δικό μας αγιασμό). Áραγε χρειάζεται να περιμένουμε για να κάνουμε την ίδια σύγκριση με την Αθήνα;