Fast Track στο διάβολο

O γαμισαφτοφόρος (σ.τ.σ. “γαμισάφτι” στην αργκό των δημοσιογράφων της τηλεόρασης είναι το ενδώτιο ακουστικό γνωστό στην αγγλική ως “earpiece”  και επί κινητού τηλεφώνου ως “bluetooth”) κύριος Παμπούκης παρουσίασε στο, αποτελούμενο πλέον επί το πλείστον από ρετάλια, Υπουργικό Συμβούλιο το νόμο περί θέσπισης ειδικών-γρήγορων διαδικασιών (fast track) προσέλκυσης και αδειοδότησης επενδύσεων. Στόχος τους είναι μεταξύ άλλων η παράκαμψη των ατέρμωνων γραφειοκρατικών διαδικασιών του Ελληνικού Δημοσίου οι οποίες, στην περίπτωση του περιβάλλοντος για παράδειγμα, δεν βελτιώθηκαν με την τοποθέτηση της αντιαισθητικής κυρίας Μπιρμπίλη (γιατί άραγε οι φανατικές/οι οικολόγες/οι είναι συνήθως αποκρουστικές/οι;). Χωρίς να το αναφέρει, στόχος της «γρήγορης λωρίδας» είναι να προστατέψει τους επενδυτές και από την απερίγραπτη διαφθορά η οποία έχει μολύνει όλα τα στρώματα των κρατικών υπηρεσιών.  Η θεσμοθέτηση ειδικών όρων ή προνομίων στην περίπτωση μεγάλων επενδύσεων και η ίδρυση ειδικών φορέων διαχείρισής τους (όπως το ΕΛΚΕ) δεν αποτελεί εθνική πρωτοτυπία. Χώρες, ομόσπονδες πολιτείες, περιοχές και πόλεις διαγκωνίζονται διεθνώς για να προσκελκύσουν επενδυτικά κεφάλαια, πολύτιμο δηλαδή οξυγόνο για την ανάπτυξη και ευημερία τους. Δεν χρειάζονται όμως, πλην λίγων εξαιρέσεων, “fast track” για περιβαλλοντική, χωροταξική κ.λ.π. αδειοδότηση. Αυτές δίδονται από τις αρμόδιες υπηρεσίες οι οποίες έτσι και αλλιώς κάνουν τη δουλειά τους σωστά, γρήγορα και με πλήρη  διαφάνεια ανεξαρτήτως του ύψους της επένδυσης.  Για μια ακόμη φορά οι κυβερνώντες, αρνούμενοι να δουν κατάματα το πρόβλημα, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το σύμπτωμα. Αυτό γίνεται παγίως με δύο τρόπους : είτε με τη θεσμοθέτηση παράλληλου πλαισίου ή την ίδρυση υπηρεσίας είτε με την μετάθεση του προβλήματος στον πολίτη ή την επιχείριση.  Έτσι αντί να προχωρήσει σε μια ριζική αναδιάρθρωση του κράτους, το οποίο έχουν διαλύσει τα δύο κόμματα εξουσίας κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες πρωτοστατούντος του κόμματος του κυρίου Παμπούκη, προσπαθεί να το παρακάμψει. Ακόμη όμως και εάν, στην προκειμένη περίπτωση, το επιτύχει και ο επενδυτής περάσει μέσα από το fast track και ολοκληρώσει γρήγορα την επένδυση τι θα γίνει μετά; Δεν θα αντιμετωπίσει τον διεφθαρμένο εφοριακό, τον ταλιμπάν του ΙΚΑ και της επιθεώρησης εργασίας, την κινούμενη άμμο του φορολογικού νομοσχεδίου, την απροθυμία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη να τηρήσει το νόμο απέναντι π.χ. στην αυθαιρεσία του Π.Α.Μ.Ε., όλα όσα δηλαδή αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά του οι ελληνικές επιχειρήσεις του slow track? Είδαμε τα αποτελέσματα του fast track στους Ολυμπιακούς Αγώνες: ολυμπιακές μίζες και υπερτιμολογήσεις και εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ επενδύσεων που σαπίζουν στην εγκατάλειψη.