Η ένδυση έχει μέλλον

Τα δημόσια οικονομικά βρίσκονται σε οριακά διαχειρίσιμη –ορισμένοι θα έλεγαν ακόμη και μη διαχειρίσιμη- κατάσταση η οποία επιβάλλει εξαιρετικά προσεκτική κατανομή των πολύ περιορισμένων πόρων. Για τον λόγο αυτό προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι συζητείται η περαιτέρω στήριξη κλωστοϋφαντουργικού ομίλου ο οποίος έχει πρακτικά παύσει τις εργασίες του χωρίς ταυτόχρονα να υπάρχει καμία απολύτως δυνατότητα βιώσιμης επαναλειτουργίας του. Η προηγούμενη κυβέρνηση του παρείχε εγγυήσεις για πιστώσεις δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, το μόνο αποτέλεσμα των οποίων θα είναι η ισόποση αύξηση του ήδη ανεξέλεγκτου δημοσίου χρέους μόλις αυτές καταπέσουν. Επίσης η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ελέγχει την νομιμότητα των ανωτέρω ενεργειών στα πλαίσια των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων με ορατό τον κίνδυνο να κριθεί ότι παραβαίνουν το κοινοτικό δίκαιο. Μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγήσει στην επιβολή προστίμου αφού υπό τις παρούσες συνθήκες είναι ανέφικτη η ανάκτηση των ποσών.

Η πλήρως απελευθερωμένη διεθνής αγορά κλωστοϋφαντουργικών σε συνδυασμό με το ιδιαίτερα υψηλό κόστος παραγωγής στη χώρα μας, καθιστούν μη βιώσιμη την ελληνική παραγωγή έστω με ορισμένες, μη ποσοτικά σημαντικές, εξαιρέσεις. Η προστιθέμενη αξία στα είδη κλωστοϋφαντουργίας-ένδυσης δεν προκύπτει πλέον από την παραγωγή καθαυτή αλλά από το design, την ανάπτυξη ισχυρών brands, αποτελεσματικών δικτύων διανομής και από τον πλήρη ολοκλήρωση και αξιοποίηση της πληροφορίας σε όλο το μήκος της εφοδιαστικής αλυσίδας. Η παραγωγή αντιμετωπίζεται ως πόρος (resource) τον οποίο κάθε εταιρεία προμηθεύεται από τους υπεργολάβους που κρίνει ότι προσφέρουν την καλύτερη σχέση ποιότητας τιμής με περισσότερες από τις μισές παραγγελίες να κατευθύνονται στην Ασία. Το πεδίο του ανταγωνισμού έχει εδώ και δεκαετίες μεταφερθεί από το μέτωπο της ποιότητας σε αυτό του design, του brand equity και της διανομής. Στο μέλλον αναμένεται να παίξει ρόλο η περιβαλλοντική και κοινωνική υπευθυνότητα μιας εταιρείας, χωρίς όμως προς το παρόν να είναι διατεθειμένος ο καταναλωτής να πληρώσει το κόστος που προκύπτει.

Η ελληνική βιομηχανία ένδυσης έχει σε σημαντικό βαθμό προσαρμοστεί στις εξελίξεις αναπτύσσοντας τον προϊoντικό της σχεδιασμό, χτίζοντας δίκτυα διανομής κ.λ.π. Για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις χρειάζεται συστηματική δουλειά για την ενίσχυση του design, την βελτίωση του επιπέδου εκπαίδευσης των στελεχών, την ανάπτυξη της λεγόμενης μη τεχνολογικής καινοτομίας και την στροφή προς τις διεθνείς αγορές. Οι σημερινές ωστόσο αγκυλώσεις της διοίκησης, υπό την πίεση του περίφημου πολιτικού κόστους, κατευθύνουν, πόρους σε καταδικασμένες εκ των πραγμάτων επιχειρήσεις. Πόροι οι οποίοι, όπως και στην περίπτωση του προγράμματος ΚΕΥΔ στο παρελθόν, θα είχαν ιδιαίτερα θετικές επιδράσεις στην οικονομική δραστηριότητα του κλάδου εάν είχαν επενδυθεί σωστά.